Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter
PARTNERZY PORTALU
PARTNERZY PORTALU
Autonomiczny DriX H-8 w służbie ORLEN Petrobaltic
Flota ORLEN Petrobaltic powiększyła się o nową jednostkę bezzałogową. Innowacyjny pojazd DriX H-8, zaprojektowany do działania w trudnych warunkach hydrograficznych, rozpoczyna misję na Bałtyku. Jego zadaniem będzie m.in. wsparcie nadzoru nad infrastrukturą energetyczną oraz zbieranie danych o stanie dna morskiego w rejonach niedostępnych dla klasycznych jednostek pływających.
W artykule
Przełom w nadzorze nad infrastrukturą offshore
W dobie rosnącej zależności Polski od infrastruktury energetycznej rozmieszczonej na Bałtyku, inwestycje w technologie autonomiczne stają się naturalnym kierunkiem rozwoju. ORLEN Petrobaltic jako pierwsza polska spółka cywilna wprowadziła do służby zaawansowany pojazd bezzałogowy typu USV (Uncrewed Surface Vehicle) – DriX H-8.
Jednostka będzie wykorzystywana do realizacji zadań związanych z inspekcją techniczną platform wydobywczych oraz turbin morskich farm wiatrowych. Możliwość prowadzenia dokładnych pomiarów batymetrycznych i akustycznych pozwoli nie tylko zwiększyć efektywność działań operacyjnych, lecz przede wszystkim poprawi bezpieczeństwo kluczowej infrastruktury ORLEN na polskich wodach terytorialnych.
ORLEN stawia na technologię i bezpieczeństwo
Skala naszych inwestycji na Bałtyku jest bezprecedensowa. Wdrażamy nowoczesne rozwiązania w zakresie wydobycia węglowodorów i energetyki wiatrowej offshore, a rozwój floty i systemów wspierających te procesy jest naturalną konsekwencją tych działań. DriX H-8 otwiera nowy etap automatyzacji i cyfryzacji działań morskich ORLEN.
Wiesław Prugar, Członek Zarządu ORLEN ds. Upstream
W opinii przedstawicieli spółki, wdrożenie autonomicznej jednostki znacząco wzmocni zdolności monitoringu technicznego w czasie rzeczywistym oraz pozwoli szybciej reagować na potencjalne zagrożenia, zgodnie z rosnącymi wymogami prawnymi UE – m.in. w kontekście tzw. rozporządzenia metanowego.
Technologia DriX H-8: możliwości operacyjne
DriX H-8 jest pojazdem autonomicznym o wysokim stopniu odporności na warunki hydrometeorologiczne Morza Bałtyckiego. Dzięki specjalistycznemu wyposażeniu – w tym wielowiązkowej echosondzie (MBES) oraz profilografowi dna (SBP) – jednostka umożliwia dokładne zbieranie danych hydrograficznych i geofizycznych.
Zdolność pojazdu DriX H-8 do autonomicznej pracy przez wiele godzin oraz możliwość działania w rejonach niedostępnych dla jednostek załogowych sprawiają, że stanowi on niezwykle efektywne narzędzie do zadań realizowanych na morzu. Jednostka znajdzie zastosowanie w precyzyjnej inspekcji platform wiertniczych i turbin wiatrowych, nadzorze nad podmorską infrastrukturą oraz mapowaniu dna morskiego w obszarach przeznaczonych pod przyszłe inwestycje.
Wprowadzenie DriX H-8 do eksploatacji poprzedziły formalne procedury administracyjne. Urząd Morski w Gdyni wydał zgodę na realizację testów w wyznaczonym akwenie, co umożliwi prowadzenie prób w warunkach rzeczywistych i potwierdzenie gotowości operacyjnej systemu. To ważny krok w procesie wdrażania zaawansowanych rozwiązań autonomicznych na Bałtyku.
Partnerzy technologiczni i produkcja
Jednostka została wyprodukowana we Francji przez firmę Exail, a jej dostawcą dla ORLEN Petrobaltic była szczecińska spółka Thesta Sp. z o.o., specjalizująca się w nowoczesnych rozwiązaniach morskich. Jak zaznaczył Michał Bytomski, prezes zarządu Thesta:
To pierwszy DriX w Polsce, który będzie operował w sektorze cywilnym. Cieszymy się, że mogliśmy wdrożyć to rozwiązanie właśnie we współpracy z ORLEN Petrobaltic, otwierając nowy rozdział w wykorzystaniu technologii autonomicznych na Bałtyku.
Autonomia, ekologia i efektywność
DriX H-8 to nie tylko narzędzie pomiarowe, lecz także platforma wspierająca zrównoważony rozwój. Jako jednostka bezzałogowa, generuje znacznie mniejsze zużycie paliwa i emisje niż konwencjonalne statki. Tym samym wspiera działania Grupy ORLEN na rzecz redukcji śladu węglowego.
Zastosowanie DriX H-8 wpisuje się w długofalową strategię koncernu obejmującą automatyzację procesów, zwiększenie efektywności eksploatacji złóż oraz rozwój morskiej energetyki wiatrowej.
Źródło: Grupa ORLEN
Powiązane wpisy
-
Co oznacza wejście USS Gerald R. Ford na wody Karaibskie?
11 listopada grupa uderzeniowa z lotniskowcem USS Gerald R. Ford (CVN-78) weszła w rejon odpowiedzialności USSOUTHCOM na Karaibach. Oficjalnie to wsparcie działań przeciw przemytowi narkotyków, w praktyce czytelny sygnał dla Caracas w czasie narastającego napięcia na linii USA–Wenezuela. To pierwsza tak duża demonstracja siły US Navy w tym rejonie od wielu lat i wyraźne ostrzeżenie, że Waszyngton nie zamierza oddać kontroli nad swoim południowym przedpolem.
W artykule
To największe od lat wzmocnienie obecności US Navy w Karaibach – ruch czytelny jako presja na Caracas, równolegle z operacjami antynarkotykowymi. Połączenie tych dwóch wątków ma prosty przekaz: Waszyngton kontroluje południowe przedpole i jest gotów szybko eskalować, jeśli Maduro podniesie stawkę.
Potęga na morzu – czym jest lotniskowiec USS Gerald R. Ford
Na wody karaibskie wszedł nie tylko lotniskowiec, ale cały pływający zespół uderzeniowy. USS Gerald R. Ford to pierwsza jednostka nowej generacji amerykańskich lotniskowców o napędzie jądrowym. Posiada pełne skrzydło lotnicze, kompleksową obronę przeciwlotniczą oraz rozbudowane systemy rozpoznania. Wraz z towarzyszącymi mu niszczycielami i okrętami wsparcia tworzy samowystarczalny organizm, zdolny prowadzić działania przez wiele tygodni bez zawijania do portu.
🔗 Czytaj więcej: Lotniskowiec USS Gerald R. Ford na wodach Morza Północnego
Kiedy taki zespół pojawia się w danym akwenie, zmienia się dynamika całego regionu. Znikają z radarów małe jednostki o wątpliwym statusie, a statki handlowe zaczynają ściślej trzymać się korytarzy morskich. Dla marynarzy z państw regionu to jasny sygnał: ktoś teraz przejął kontrolę nad tymi wodami.
Oficjalna narracja USA – walka z przemytem i przestępczością
Pentagon w swoich komunikatach podkreśla, że obecność lotniskowca ma wspierać działania przeciwko organizacjom przestępczym w rejonie Karaibów. To obszar, przez który od dekad biegną morskie szlaki przemytu narkotyków i broni.
Lotniskowiec typu Ford nie ściga motorówek z kontrabandą. Jego zadanie to rozpoznanie, stała obecność w powietrzu i wsparcie tych, którzy pilnują porządku z bliska. Sam fakt pojawienia się w tym rejonie mówi więcej niż oficjalne komunikaty: Waszyngton przypomina, że południowe przedpole ma pod kontrolą. Gdy na horyzoncie widać USS Gerald R. Ford, nikt w regionie nie ma wątpliwości, kto rozdaje karty na morzu. To również czytelny sygnał dla Caracas – napięcie nie słabnie, a obecność amerykańskiego lotniskowca wyraźnie zwiększa presję na wenezuelski reżim.
Siła ognia, która nie potrzebuje reklamy
Grupa uderzeniowa z lotniskowcem USS Gerald R. Ford na czele to nie demonstracja, lecz pełnowartościowa formacja bojowa. Na pokładzie amerykańskiego lotniskowca stacjonuje ponad siedemdziesiąt maszyn – od myśliwców F/A-18 Super Hornet, przez samoloty wczesnego ostrzegania E-2D Hawkeye, aż po śmigłowce wielozadaniowe MH-60R. To one tworzą pierwszą linię rozpoznania i rażenia, pozwalając Amerykanom działać setki kilometrów od własnych wybrzeży. Sam lotniskowiec dysponuje również własnymi środkami obrony – wyrzutniami pocisków rakietowych krótkiego zasięgu i systemami artyleryjskimi do zwalczania celów nawodnych oraz nisko lecących pocisków manewrujących.
W skład zespołu wchodzą niszczyciele typu Arleigh Burke: USS Bainbridge (DDG-96), USS Mahan (DDG-72) oraz USS Winston S. Churchill (DDG-81), pełniący rolę okrętu dowodzenia obroną powietrzną. Każdy z nich ma system Aegis i wyrzutnie VLS, a także zdolność użycia pocisków manewrujących Tomahawk, zapewniając parasol OPL i silne możliwości uderzeniowe z morza.
Co może zrobić US Navy, jeśli dojdzie do eskalacji?
W razie konfliktu taki zespół jest w stanie przeprowadzić zmasowane uderzenie z morza w głąb terytorium przeciwnika. Zasięg operacyjny Tomahawków pozwala na rażenie celów oddalonych o ponad tysiąc kilometrów – a to oznacza, że nawet bez przekraczania granic wód terytorialnych Amerykanie mogliby sparaliżować kluczowe obiekty wojskowe i infrastrukturalne wenezuelskiego wybrzeża. Uderzenie poprzedziłoby rozpoznanie prowadzone przez samoloty pokładowe i drony zwiadowcze, wspierane przez śmigłowce ZOP tropiące okręty podwodne.
🔗 Czytaj też: USS Gerald R. Ford z wizytą we Włoszech
W praktyce oznacza to, że cała grupa działa jak jeden, samowystarczalny organizm: lotnictwo przejmuje kontrolę nad przestrzenią powietrzną, krążowniki i niszczyciele tworzą tarczę obronną, a okręty zaopatrzeniowe dostarczają paliwo i amunicję. W ciągu kilku godzin taka formacja jest zdolna prowadzić równoczesne operacje w powietrzu, na morzu i przeciwko celom lądowym. Dlatego wejście USS Gerald R. Ford na wody Karaibów nie można traktować jako rutynowej rotacji floty. To demonstracja siły i gotowości, która – nawet bez wystrzału – działa jak uderzenie precyzyjnie wymierzone w polityczne centrum Caracas.
Co warto obserwować
W nadchodzących tygodniach okaże się, czy obecność lotniskowca USS Gerald R. Ford i jego eskorty na Karaibach to jedynie presja polityczna, czy zapowiedź działań o szerszym wymiarze. Dla Pentagonu to test skuteczności globalnej projekcji siły. Dla Wenezueli – moment prawdy, jak daleko może się posunąć w konfrontacji z USA. Dlatego, mimo deklaracji US Navy o „polowaniu na przemytników”, niewielu wierzy, że to jedyny cel. Skala i timing wskazują, że kluczowy jest sygnał strategiczny pod adresem Caracas. A dla obserwatorów z naszej części świata to przypomnienie, że w polityce morskiej nie ma pustych gestów. Każdy ruch floty wojennej to komunikat – czasem głośniejszy niż jakiekolwiek oświadczenie dyplomatyczne.
