Indonezyjska marynarka wojenna uzyskała 600 mln USD na zakup okrętu podwodnego

Ministerstwo finansów Indonezji zaaprobowało pożyczkę wartości do 600 mln USD, na zakup używanego okrętu podwodnego, mającego być „rozwiązaniem pomostowym” do czasu wprowadzenia do służby nowych jednostek tej klasy.

Indonezyjska flota (Tentara Nasional Indonesia – Angkatan Laut: TNI-AL) użytkuje obecnie 4 okręty podwodne: 3 nowe typu Nagapasa (czyli wersji rozwojowej, licencyjnego niemieckiego typu 209-1200, budowanego w Korei Południowej, znanego też jako typ Jang Bogo) oraz jeden stary KRI Cakra (typ 209-1300).

Do typu Cakra należał utracony w kwietniu b.r. KRI Nanggala i właśnie lukę po utraconych wraz z nim możliwościach ma wypełnić przewidziany do zakupu okręt używany. Jego pozyskanie ma zaspokoić potrzeby TNI-AL oczekującej na kolejne trzy OOP typu Nagapasa, których budowa została uzgodniona w umowie zawartej z Daewoo i lokalną PT PAL w roku 2019, a której realizacja została, ze względu na kryzys COVID’owy zawieszona.

Nowy program o nazwie Interim Readiness Submarine Class (IRSC), przypominać może polskie plany pozyskania „zdolności pomostowej” w dziedzinie OOP. Podobnie jak my, Indonezyjczycy muszą znaleźć oferenta dysponującego tej klasy okrętem (okrętami), zainteresowanego ich eksportem. Podany budżet programu IRSC pozwala domniemywać, że TNI-AL może być zainteresowana nie jednym a dwoma lub trzema okrętami używanymi.

Problemem jest jednak mała dostępność tej klasy na „rynku wtórnym”. Sytuacja Indonezyjczyków jest jednak, mimo pozornego podobieństwa, różna od sytuacji MW RP, gdyż TNI-AL dysponuje już nowoczesnymi jednostkami tej klasy, oraz doświadczeniem z eksploatacji starszego ich wariantu. Można też z duża dozą prawdopodobieństwa założyć że TNI-AL będzie zainteresowana transferem OOP należących do rodziny 209, właśnie ze względu na wspomniane uwarunkowania, oraz posiadaną bazę szkoleniową i system wsparcia logistycznego.

Tym samym nie jest skazana (jak to ma miejsce w przypadku MW RP) na wprowadzenie do linii całkowicie nowego typu okrętu przejściowego, w oczekiwaniu na nowe okręty. Z tej sytuacji wynika jednak mniejsza możliwość wyboru używanych jednostek. Obecnie podobnymi okrętami, które są zastępowane nowszymi. dysponują: Turcja, Korea Południowa, Brazylia oraz Grecja.

Z tych wymienionych prawdopodobne może być zaoferowanie używanych OOP przez Koreę (w powiązaniu ze wznowieniem zawartego kontraktu na nowe jednostki) i Turcję (która w przeszłości oferowała używane 209 oraz nowe 214). Oba warianty są prawdopodobne i oba mogłyby się wiązać z zaangażowaniem PT PAL w proces modernizacji tych jednostek.

Przypadek Indonezji pokazuje w jaki sposób przemyślana polityka pozyskania OOP (mimo tragedii związanej z utratą jednego okrętu), zbudowała w kraju zdolności operacyjne oraz przemysłowe w zupełnie nowym Indonezyjczykom zakresie.

Podpis Tomasz Witkiewicz