Morskie projekty Polskiej Grupy Zbrojeniowej

Kluczowym projektem morskim, na którym koncentruje się Polska Grupa Zbrojeniowa jest dostarczenie trzech wielozadaniowych fregat dla MW RP w ramach programu „Miecznik”. Warto jednak podkreślić, że na przestrzeni ostatnich lat spółki należące do Polskiej Grupy Zbrojeniowe zrealizowały szereg innych projektów morskich, między innymi opracowanie okrętowego systemu artyleryjskiego (OSU-35) przez PIT-RADWAR S.A.
W lipcu ubiegłego roku, Minister Obrony Narodowej Mariusz Błaszczak zatwierdził umowę między Inspektoratem Uzbrojenia, a konsorcjum pod kierownictwem Polskiej Grupy Zbrojeniowej, stworzonym w celu dostarczenia fregat Miecznik. Budowa trzech nowych fregat to największa od lat, warta ponad 8 miliardów złotych, inwestycja w Marynarkę Wojenną RP. Nowe fregaty będą realizować szeroki zakres zadań na polskich obszarach morskich i we współpracy z partnerami z NATO i w ramach wspólnych ćwiczeń i misji. Jest to niewątpliwie projekt, który może zmienić oblicze komponentu morskiego Sił Zbrojnych RP, ale także znacząco rozwinąć kompetencje krajowego przemysłu stoczniowego.
Konsorcjum PGZ Miecznik (PGZ S.A., PGZ SW sp. z o.o., Remontowa Shipbuilding S.A.) prowadzi otwartą politykę informacyjną, organizując cyklicznie briefingi dla dziennikarzy i przedstawicieli ośrodków analitycznych. Pierwszy z nich odbył się w październiku ubiegłego roku w PGZ SW, drugi w kwietniu bieżącego roku w Gdyni, kolejny zaś zorganizowany będzie podczas wrześniowych targów MSPO w Kielcach.
Pierwszy z etapów realizacji programu, obejmujący przygotowanie trzech Projektów Koncepcyjnych platform okrętowych (oferowanych przez hiszpańską firmę Navantia, brytyjski Babcock oraz niemiecki TKMS) wraz z konfiguracją Okrętowego Systemu Walki i Analizami Techniczno-Ekonomicznymi, a następnie wyboru jednego z nich przez Siły Zbrojne RP oraz zatwierdzenia Założeń Taktyczno-Technicznych został zakończony w marcu. Zamawiający zdecydował się wybrać „brytyjską ofertę” – czyli projekt bazujący na fregatach Arrowhead 140 – wywodzący się konstrukcyjnie z jednostek typu Iver Huitfeldt obecnie służących w Siłach Morskich Królestwa Danii. Okręty zostaną dostosowane do wymagań Zamawiającego oraz powstaną w polskich stoczniach.
Obecny harmonogram zakłada, że budowa pierwszej z fregaty rozpocznie się w pierwszej połowie 2023 roku. Okręt zostanie przekazany do służby w 2028 roku – warto podkreślić, że do tego czasu prócz samej fizycznej budowy oraz integracji logicznej prototypu zakłada się także przeszkolenie załogi, próby morskie oraz Badania Kwalifikacyjne. Termin realizacji budowy pozostałych dwóch jednostek zostanie ustalony po dostarczeniu aktualizacji przemysłowego studium wykonalności (PSW). Początkowo mówiło się o zakończeniu budowy ostatniej jednostki w 2034 roku, jednakże obecnie bierze się pod uwagę przyśpieszenie tego procesu o około cztery lata, tak by trzeci okręt mógł wejść do służby na początku następnej dekady.
Program „Miecznik” jest przełomowym projektem dla PGZ S.A. z wielu powodów. Brytyjski partner dostarczy niezbędne technologie i podzieli się unikalnym doświadczeniem dotyczącym budowy okrętów najnowszej generacji z krajowym przemysłem. W ramach współpracy z PGZ SW oraz Remontową Shipbuliding Babcock wesprze proces zarządzania skomplikowanym projektem, optymalizując wykorzystanie polskich zdolności stoczniowych i przemysłowych. Warto podkreślić, że Polska jest kolejnym krajem po Wielkiej Brytanii i Indonezji, które wybrały platformy AH140 jako projekt bazowy dla realizacji własnych programów budowy okrętów. Sama realizacja projektu „Miecznik” będzie również oznaczała otwarcie nowych możliwości dla krajowych przedsiębiorców z branży okrętowej, a także znaczący impuls dla lokalnego rynku pracy.
Nie tylko fregaty
Należy jednak podkreślić, że realizacja programu „Miecznik” nie jest pierwszym projektem morskim, które realizują spółki należące do Polskiej Grupy Zbrojeniowej. Wyróżnić można między innymi okrętowy system artyleryjski opracowany przez PIT-RADWAR S.A., który oparto na armacie morskiej kalibru 35 mm produkcji Huty Stalowa Wola S.A. Prototypowy system ogniowy został w 2016 roku zainstalowany na okręcie ORP „Kaszub” i w ciągu trzech lat przeszedł wszystkie niezbędne wojskowe badania i testy, które umożliwiają wprowadzenie broni do wyposażenia wojska. Służy do zwalczania celów powietrznych na wysokościach od bardzo niskich do średnich. Zmodernizowany system OSU-35K opracowywany został na potrzeby seryjnych niszczycieli min proj. 258 Kormoran II, czyli ORP Albatros (zwodowany w październiku 2019 roku) oraz ORP Mewa (zwodowany w grudniu 2020 roku).

System stanowi skuteczny środek obrony przed bezpilotowymi środkami powietrznymi, kierowanymi pociskami przeciwokrętowymi, a także do zwalczania celów na powierzchni morza. W jego skład, oprócz automatycznej armaty AM-35 wchodzi zintegrowana głowica obserwacyjno-śledząca oraz dwa stanowiska kierowania ogniem oraz amunicja programowalna. System jest wyposażony w dwudrożny system zasilania amunicją, pozwalający na wybór i przełączanie jej typu optymalnego do zwalczania danego celu. Otwarta architektura systemu, jego modułowość i skalowalność dają możliwość integracji na okrętach wielu klas.
Modernizacja polskiej floty
Na przestrzeni ostatnich lat, PGZ S.A. zaangażowana była również w szereg projektów modernizacyjnych polskich okrętów wojennych. Kluczowym w tym aspekcie było pozyskanie majątku Stoczni Marynarki Wojennej w 2018 roku. W marcu 2019 roku, Konsorcjum Polskiej Grupy Zbrojeniowej (PGZ), PGZ Stoczni Wojennej oraz Stoczni Remontowej Nauta zawarło z Komendą Portu Wojennego w Świnoujściu umowę na naprawę główną i dokową Okrętu Dowodzenia Sił Obrony Przeciwminowej ORP Kontradmirał Xawery Czernicki za ok. 85 mln zł.
Na jednostce dokonano nie tylko typowych prac serwisowych, ale również wprowadzono liczne zmiany ułatwiające codzienną służbę i zwiększające komfort eksploatacji. Jako przykłady takich zmian wskazać można np. cyfryzację systemów okrętowych, wymianę steru strumieniowego na efektywniejszy czy nowy system klimatyzacji i wentylacji. Oprócz tego okręt otrzymał także nowy system monitorowania pracy siłowni, który usprawnia pracę napędu i zmniejsza ryzyko awarii. Wymieniono praktycznie całe okablowanie oraz orurowanie, a także dokonano drobnych napraw kadłubowych.
PGZ S.A. odegrało także bardzo istotną rolę przy dokończeniu budowy korwety patrolowej projektu 621M ORP „Ślązak”. Wprowadzona do służby jesienią 2019 r. jednostka została wybudowana w PGZ Stoczni Wojennej. Warto podkreślić, że zawarta umowa w czerwcu 2017 roku obejmowała zakończenie prac produkcyjnych oraz przeprowadzenie prób morskich do końca marca 2019 roku – co zostało zrealizowane w terminie.
Kolejnym przykładem może być także okręt ORP „Kormoran”, który został zbudowany przez Konsorcjum spółek GK PGZ oraz prywatnego przemysłu stoczniowego. Na pokładzie Kormorana oraz kolejnych jednostek tego typu znajduje się wytworzony i dostarczony przez OBR CTM Zintegrowany System Walki. PGZ Stocznia Wojenna jest zaś odpowiedzialna za produkcję, dostawę i integracje systemów nawigacji oraz łączności radiowej.
Polska Grupa Zbrojeniowa intensywnie pracuje nad rozwojem kompetencji polskiego przemysłu w zakresie projektów morskich. Program „Miecznik” jest olbrzymim krokiem w tym kierunku. Kluczowym jest jednak, aby wykorzystać te kompetencje przy innych potencjalnych projektach dla Marynarki Wojennej – zarówno tych dot. pozyskania nowych okrętów, modernizacji jednostek znajdujących się już w linii jak np. jednostek typu Orkan czy też dalszego rozwoju sil morskich Rzeczpospolitej w obszarze platform bezzałogowych i autonomicznych.
Autor: Mariusz Dasiewicz

Katamaran Cumulus rozpoczął służbę na Bałtyku

Stocznia JABO z Gdańska oraz biuro projektowe Seatech Engineering zrealizowały projekt specjalistycznej jednostki przeznaczonej do obsługi sieci pomiarowej IMGW na Morzu Bałtyckim. Aluminiowy katamaran Cumulus (SE-216) został zaprojektowany i zbudowany z myślą o utrzymaniu boi meteorologicznych.
W artykule
Kontrakt IMGW i zakres projektu
W cieniu dużych programów w przemyśle okrętowym często umykają projekty o mniejszej skali, lecz nie mniej istotne z punktu widzenia kompetencji krajowego przemysłu stoczniowego. To właśnie one pokazują, że polskie stocznie i biura projektowe potrafią nie tylko realizować zadania seryjne, ale również odpowiadać na wyspecjalizowane potrzeby instytucji państwowych, wymagające precyzyjnego podejścia projektowego i ścisłej współpracy z użytkownikiem końcowym.
Dobrym przykładem takiego przedsięwzięcia jest realizacja jednostki przeznaczonej do obsługi morskiej sieci pomiarowej na Bałtyku. Projekt ten połączył kompetencje gdańskiej stoczni JABO oraz biura projektowego Seatech Engineering, pokazując, że krajowy przemysł potrafi skutecznie realizować wyspecjalizowane jednostki robocze na potrzeby administracji państwowej i badań morskich.

Fot. Seatech Engineering Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej IMGW podpisał kontrakt na budowę jednostki szkoleniowo-eksploatacyjnej przeznaczonej do obsługi morskiej sieci pomiarowej na Bałtyku. Za budowę odpowiadała gdańska stocznia JABO, natomiast dokumentację projektową opracowało biuro Seatech Engineering.
Umowę na realizację jednostki podpisano 24 maja 2023 roku. Termin przekazania jednostki zaplanowano na kwiecień 2025 roku. Projektowanie powierzono Seatech Engineering na mocy odrębnego kontraktu zawartego 20 lipca 2023 roku.
Współpraca stoczni i biura projektowego
W informacji opublikowanej na stronie Seatech Engineering odniesiono się do współpracy pomiędzy stocznią JABO a biurem projektowym odpowiedzialnym za dokumentację jednostki. Jak wskazywał Jan Wierzchowski, właściciel JABO Shipyard, wybór Seatech Engineering jako głównego projektanta poprzedziła seria spotkań związanych z dopasowaniem koncepcji jednostki do potrzeb IMGW. W jego ocenie połączenie doświadczeń obu podmiotów pozwoliło na realizację jednostki spełniającej oczekiwania zamawiającego oraz potwierdziło kompetencje stoczni w zakresie budowy wyspecjalizowanych jednostek roboczych.
W tym samym materiale Adam Ślipy, prezes Seatech Engineering, zwracał uwagę na specyfikę projektowania niewielkich katamaranów roboczych. Podkreślono konieczność szczególnej kontroli sztywności skrętnej konstrukcji oraz rygorystycznego nadzoru masy już od etapu koncepcyjnego, ze względu na wysoką wrażliwość tego typu jednostek na rozkład ciężaru.
Charakterystyka jednostki Cumulus
Projekt SE-216 obejmuje aluminiowy katamaran Cumulus o długości 17 metrów i szerokości 9,2 metra. Jednostka została wyposażona w rozległy pokład roboczy na rufie, umożliwiający prowadzenie prac związanych z obsługą i utrzymaniem boi pomiarowych rozmieszczonych na Bałtyku.
Autonomiczność jednostki określono na cztery dni, co pozwala na realizację zadań w promieniu do 400 mil morskich. Załoga katamaranu stanowi cztery osoby. Jednostka została zaprojektowana jako platforma wyspecjalizowana, dedykowana do pracy w ramach morskiej sieci pomiarowej IMGW.
Nadzór klasyfikacyjny
Projektowanie i budowa jednostki realizowane były pod nadzorem Polskiego Rejestru Statków S.A., który pełnił funkcję towarzystwa klasyfikacyjnego dla całego przedsięwzięcia.
Źródło: Seatech Engineering











