Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Rosyjska marynarka wojenna z nowymi okrętami wojennymi
Na koniec 2022 roku do służby rosyjskiej marynarki wojennej wszedł okręt podwodny z napędem atomowym typu Boriej-A wyposażony w pociski balistyczne oraz 2 okręty nawodne.
Oprócz trzech nowych jednostek – okrętu podwodnego Gienieralissimus Suworow projektu 955A typu Boriej-A, okręty MCM typu Aleksandrit projektu 12700 Anatolij Szlemow, okrętu typu Bujan-M projektu 21631 Grad, tego samego dnia z hali stoczniowej w stoczni Sevmash wytoczono drugi okręt podwodny. Prezydent federacji rosyjskiej Władimir Putin i minister obrony Siergiej Szojgu uczestniczyli w wydarzeniach za pośrednictwem łącza wideo.
Największy wpływ na rosyjską flotę ma mieć strategiczny okręt podwodny z napędem atomowym K-553 Generalissimus Suworow projektu 955A Boriej-A, przydzielony do 25 Dywizji Okrętów Podwodnych w Wileńsku. Dołączy on do trzech okrętów podwodnych typu Boriej we Flocie Pacyfiku.
Gienieralissimus Suworow jest szóstym okrętem projektu 955 Boriej i trzecim z wersji Boriej-A. Pierwsze trzy z nich wykorzystywały sekcje kadłuba z niedokończonych okrętów podwodnych projektu 971 Shchuka-B. Wersja projektu 955A została zoptymalizowana hydrodynamicznie.
Budowa okrętu podwodnego trwała około ośmiu lat. Stępkę pod jednostkę Suworow położono 26 grudnia 2014 roku w stoczni Siewmasz w Sewerodwińsku na północy Rosji.
Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/tata-czy-mama-rzecz-o-okretach-podwodnych-i-fregatach-%EF%BF%BC/
20 lipca 2022 roku Suworow rozpoczął próby zdawczo-odbiorcze. 3 listopada na Morzu Białym w ramach testów okręt odpalił podwodny pocisk balistyczny Buława 3M30, który spadł na poligon Kura na Kamczatce.
21 grudnia Suworow został przekazany rosyjskiej marynarce wojennej. Oddano go do eksploatacji osiem dni później w Siewierodwińsku i rozpoczął służbę we Flocie Pacyfiku. W tym roku okręt podwodny zostanie przekazany na Daleki Wschód Drogą Północną.
Tego samego dnia w Siewmasz odbyła się uroczystość przekazania kolejnego okrętu podwodnego tej typu – Impierator Aleksandr. Budowa jednostki rozpoczęła się 18 grudnia 2015 roku, a oddanie do użytku planowane jest na rok 2023.
Atomowe okręty podwodne typu Boriej-A mają 170 metrów długości, ich wyporność w zanurzeniu wynosi ok. 24 000 ton. Na ich główne uzbrojenie wchodzi 16 pocisków SLBM 3M30 systemu R-30 Buława. Są to pierwsze rosyjskie okręty podwodne o napędzie atomowym wyposażone w pędnik strumieniowy. W budowie są trzy kolejne Boriej-A, a na dwa kolejne rosyjskie ministerstwo złożyło zamówienie.
29 grudnia, siódmy okręt MCM typu Aleksandrit projektu 12700, Anatolij Szlemow, został oddany do służby i dołączył do 114. brygady okrętów w rosyjskiej Flocie Pacyfiku.
Typ okrętu Aleksandrit jest budowana w stoczni Srednie-Niewskij w Pontonnym koło Sankt Petersburga. Są to największe na świecie okręty wykonane z włókna szklanego – wypierające 890 ton. Formowanie kadłuba rozpoczęło się 12 lipca 2019 roku, a wodowanie nastąpiło 26 listopada 2021 roku. W lipcu rozpoczął się czteromiesięczny rejs Anatolija Szlemowa w holowaniu na Północnym Szlaku Morskim z Bałtyku na wody Pacyfiku.
Okręty MCMV typu Aleksandrit padły ofiarą sankcji nałożonych na Rosję przez Unię Europejską po aneksji Krymu w 2014 roku. Pierwszy okręt został wyposażony we francuskie systemy MCM. Grupa ECA dostarczyła dwa bezzałogowe systemy rozpoznawcze, w tym USV Inspector Mk2 wyposażony w interferometryczny sonar boczny oraz ROV Seascan. Rosjanie rozmieszczają obecnie systemy własnej produkcji, w tym ROV-y i trały akustyczno-magnetyczne.
Trwa budowa trzech kolejnych jednostek typu Aleksandrit. Obecnie okręty tego typu służą na Bałtyku, Morzu Czarnym i Pacyfiku, a kolejne jednostki mają trafić do Floty Północnej.
29 grudnia oddano do użytku 10. korwetę projektu 21631 Bujan-M Floty Bałtyckiej, Grad.
Okręty tego typu przenoszą pociski manewrujące Kalibr-NK, a także naddźwiękowe pociski przeciwokrętowe 3M55 Oniks. Cztery korwety typu Bujan-M, wchodzące w skład Floty Czarnomorskiej, są obecnie rozmieszczone w celu wystrzelenia pocisków 3M14 Kalibr przeciwko infrastrukturze krytycznej na Ukrainie.
Stocznia Zielonodolsk z siedzibą w Tatarstanie, buduje jeszcze dwa okręty Bujan-M, które najprawdopodobniej będą ostatnimi dla rosyjskiej marynarki wojennej.Tempo produkcji jest powolne ze względu na problemy z układem napędowym. Mały Grad jest w budowie od ponad pięciu lat.
Do opóźnienia prac nad budową doprowadziły sankcje Unii Europejskiej. Pierwsze okręty mają silniki Rolls-Royce MTU i przekładnie ZF Friedrichshafen. Po wstrzymaniu ich dostaw z powodu sankcji, stocznia zaczęła montować chińskie silniki Henan Diesel Engine, ale okazały się one zawodne i nietrwałe. Najnowszy Bujan-M ma rosyjskie silniki Kolomienskiy Zavod, ale firma ta jest powolna w ich produkcji.
Źródło: news.usni.org
Powiązane wpisy
Katamaran Cumulus rozpoczął służbę na Bałtyku
Stocznia JABO z Gdańska oraz biuro projektowe Seatech Engineering zrealizowały projekt specjalistycznej jednostki przeznaczonej do obsługi sieci pomiarowej IMGW na Morzu Bałtyckim. Aluminiowy katamaran Cumulus (SE-216) został zaprojektowany i zbudowany z myślą o utrzymaniu boi meteorologicznych.
W artykule
Kontrakt IMGW i zakres projektu
W cieniu dużych programów w przemyśle okrętowym często umykają projekty o mniejszej skali, lecz nie mniej istotne z punktu widzenia kompetencji krajowego przemysłu stoczniowego. To właśnie one pokazują, że polskie stocznie i biura projektowe potrafią nie tylko realizować zadania seryjne, ale również odpowiadać na wyspecjalizowane potrzeby instytucji państwowych, wymagające precyzyjnego podejścia projektowego i ścisłej współpracy z użytkownikiem końcowym.
Dobrym przykładem takiego przedsięwzięcia jest realizacja jednostki przeznaczonej do obsługi morskiej sieci pomiarowej na Bałtyku. Projekt ten połączył kompetencje gdańskiej stoczni JABO oraz biura projektowego Seatech Engineering, pokazując, że krajowy przemysł potrafi skutecznie realizować wyspecjalizowane jednostki robocze na potrzeby administracji państwowej i badań morskich.
Fot. Seatech Engineering Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej IMGW podpisał kontrakt na budowę jednostki szkoleniowo-eksploatacyjnej przeznaczonej do obsługi morskiej sieci pomiarowej na Bałtyku. Za budowę odpowiadała gdańska stocznia JABO, natomiast dokumentację projektową opracowało biuro Seatech Engineering.
Umowę na realizację jednostki podpisano 24 maja 2023 roku. Termin przekazania jednostki zaplanowano na kwiecień 2025 roku. Projektowanie powierzono Seatech Engineering na mocy odrębnego kontraktu zawartego 20 lipca 2023 roku.
Współpraca stoczni i biura projektowego
W informacji opublikowanej na stronie Seatech Engineering odniesiono się do współpracy pomiędzy stocznią JABO a biurem projektowym odpowiedzialnym za dokumentację jednostki. Jak wskazywał Jan Wierzchowski, właściciel JABO Shipyard, wybór Seatech Engineering jako głównego projektanta poprzedziła seria spotkań związanych z dopasowaniem koncepcji jednostki do potrzeb IMGW. W jego ocenie połączenie doświadczeń obu podmiotów pozwoliło na realizację jednostki spełniającej oczekiwania zamawiającego oraz potwierdziło kompetencje stoczni w zakresie budowy wyspecjalizowanych jednostek roboczych.
W tym samym materiale Adam Ślipy, prezes Seatech Engineering, zwracał uwagę na specyfikę projektowania niewielkich katamaranów roboczych. Podkreślono konieczność szczególnej kontroli sztywności skrętnej konstrukcji oraz rygorystycznego nadzoru masy już od etapu koncepcyjnego, ze względu na wysoką wrażliwość tego typu jednostek na rozkład ciężaru.
Charakterystyka jednostki Cumulus
Projekt SE-216 obejmuje aluminiowy katamaran Cumulus o długości 17 metrów i szerokości 9,2 metra. Jednostka została wyposażona w rozległy pokład roboczy na rufie, umożliwiający prowadzenie prac związanych z obsługą i utrzymaniem boi pomiarowych rozmieszczonych na Bałtyku.
Autonomiczność jednostki określono na cztery dni, co pozwala na realizację zadań w promieniu do 400 mil morskich. Załoga katamaranu stanowi cztery osoby. Jednostka została zaprojektowana jako platforma wyspecjalizowana, dedykowana do pracy w ramach morskiej sieci pomiarowej IMGW.
Nadzór klasyfikacyjny
Projektowanie i budowa jednostki realizowane były pod nadzorem Polskiego Rejestru Statków S.A., który pełnił funkcję towarzystwa klasyfikacyjnego dla całego przedsięwzięcia.
Źródło: Seatech Engineering
