Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter

O znaczeniu posiadania własnej floty i przemysłu stoczniowego w dobie globalnych napięć i związanych z nimi zagrożeń, rozmawiała redaktor Iwona Wysocka na antenie Radia Gdańsk w audycji „Ludzie i pieniądze” z Dorotą Arciszewską-Mielewczyk, prezes Polskich Linii Oceanicznych oraz Ireneuszem Karaśkiewiczem, dyrektorem biura Związku Pracodawców Forum Okrętowego w dniu 1.06.2022.
– Kwestie bezpieczeństwa, ale też rachunku ekonomicznego i wojny, pokazały jak ważna jest niezależność. Niezależności nie ma bez własnej floty. Armatorzy polscy powinni ze sobą współpracować – powinniśmy razem nakreślić strategię i podzielić zadania. Musimy mieć własną niezależną flotę. Jeśli, nie daj Boże, coś wydarzy się na Bałtyku i niebezpieczeństwo zawijania na ten akwen będzie takie jak na Morzu Czarnym, to nie posiadając własnej floty, nie będziemy w stanie nikogo namówić, by cokolwiek do Polski przywiózł – powiedziała Dorota Arciszewska-Mielewczyk
– Europejscy armatorzy lokują 99 proc. swoich zamówień w stoczniach na Dalekim Wschodzie – w Chinach i Korei Południowej. Obecnie mamy wojnę w Europie, ale nie zapominajmy że istnieją również potężne napięcia polityczne pomiędzy Chinami i Tajwanem. I gdyby również w tamtym rejonie doszło do konfliktu i związaną z nim blokadą dostaw, europejscy armatorzy znaleźliby się w bardzo trudnym położeniu. Dlatego krytycznie ważne dla bezpieczeństwa handlu w Europie jest utrzymanie zdolności produkcyjnych przez europejski przemysł stoczniowy – powiedział Ireneusz Karaśkiewicz
– Od wielu lat w przemyśle okrętowym trwa wojna cenowa jaką prowadzą Chiny z resztą świata. Według analiz przeprowadzonych przez naszych niemieckich kolegów z organizacji VSM, stocznie chińskie oferują statki po cenach o ok. 30 proc. niższych niż 15 lat temu, podczas gdy w tym samym okresie średnia płaca w Chinach wzrosła o nieco poniżej 400 proc. Doprowadziło to upadku wielu stoczni europejskich. Natomiast stocznie koreańskie, które utrzymały się w tej wojnie cenowej, odnotowały w roku 2021 stratę w wysokości 3,3 miliarda dolarów. Musimy być świadomi tych globalnych procesów i podejmować odpowiednie decyzje. 85 proc. światowego handlu odbywa się drogą wodną. Rozwój przemysłu stoczniowego jest kluczowy dla naszego bezpieczeństwa – przekonywał dyrektor FORUM OKRĘTOWEGO.
Źródło: Forum Okrętowe


Po trzech latach intensywnych prac zakończono budowę nabrzeża T3 w Baltic Hub, a terminal osiągnął pełną gotowość przeładunkową, istotnie wzmacniając pozycję Gdańska w europejskiej logistyce kontenerowej.
W artykule
Po oficjalnym uruchomieniu terminala 6 czerwca w końcu w końcu doczekaliśmy się momentu, w którym T3 Baltic Hub jest już w pełni ukończony i przygotowany do pracy w docelowej skali. Zakończono budowę nabrzeża, we wrześniu wydano pozwolenie na użytkowanie ostatniego odcinka placu, natomiast na początku października do eksploatacji trafiły cztery ostatnie z dwudziestu suwnic aRMG. Dzięki temu Baltic Hub dysponuje już z kompletną infrastrukturą T3, co podnosi roczną zdolność przeładunkową do 4,5 mln TEU oraz wzmacnia pozycję Gdańska jako największego i najgłębszego terminala kontenerowego na Bałtyku.
Z początkiem października do eksploatacji oddano ostatnie cztery z 20 suwnic automatycznych typu aRMG. Już wcześniej, we wrześniu, terminal uzyskał pozwolenie na użytkowanie finalnego odcinka placu. Tym samym inwestycja, która rozpoczęła się we wrześniu 2022 roku, została oficjalnie zamknięta.
Czytaj więcej: Wmurowanie kamienia węgielnego pod T3 Baltic Hub
Nowa infrastruktura zwiększa roczne możliwości przeładunkowe Baltic Hub o 1,5 miliona TEU – do poziomu 4,5 miliona. To oznacza, że Gdańsk umacnia swoją rolę jako punkt węzłowy dla kontenerowej żeglugi oceanicznej w regionie Morza Bałtyckiego.
Za budowę terminala odpowiadało konsorcjum firm Budimex i DEME, nadzorowane przez specjalistów z Haskoning. W kulminacyjnym momencie na placu budowy pracowało jednocześnie blisko 600 osób. Łączna liczba przepracowanych roboczogodzin przekroczyła 3,2 miliona.
W ramach prac zagospodarowano 36 h terenu, do czego zużyto 4,37 mln m³ piasku – ilość odpowiadającą ładunkowi 350 tysięcy ciężarówek. Z kolei stal użyta do budowy ścian obudowy ważyła 17,5 tys. ton, co można porównać do masy 2,4 wieży Eiffla. W sumie na inwestycję zużyto też 160 tys. m³ betonu.
Nabrzeże T3 ma 717 metrów długości i głębokość techniczną wynoszącą 17,5 metra. Jego możliwości przeładunkowe zapewniają siedem automatycznych suwnic nabrzeżowych STS, których parametry – 96 metrów wys. i blisko 150 m z podniesionym wysięgiem – umożliwiają obsługę największych kontenerowców oceanicznych.
Czytaj też: Zmiany w Baltic Hub – gdański terminal reaguje na roszady globalnych sojuszy
Z kolei wspomniane suwnice aRMG, sterowane zdalnie z budynku administracyjnego, stanowią nowoczesne zaplecze placowe terminala. Co istotne, wszystkie maszyny zasilane są energią pochodzącą wyłącznie z odnawialnych źródeł.
Władze terminala podkreślają, że zakończenie budowy terminala to nie tylko wzmocnienie pozycji portu, ale też realizacja zobowiązań środowiskowych – cel redukcji emisji o 50% do roku 2030 oraz osiągnięcia pełnej neutralności klimatycznej do 2050 roku pozostaje niezmienny.
Dziś Baltic Hub obejmuje już ponad 124 hektary powierzchni operacyjnej i 2,1 km głębokowodnych nabrzeży. To największy i najnowocześniejszy terminal kontenerowy na Bałtyku – zbudowany, by sprostać wyzwaniom współczesnej logistyki morskiej.