Zgodnie z prawem geologicznym i górniczym zakład górniczy to wyodrębniony technicznie i organizacyjnie zespół środków służących bezpośrednio do wydobywania kopalin ze złoża, w tym wyrobiska górnicze, obiekty budowlane oraz technologicznie z nimi związane obiekty i urządzenia przeróbcze.
Przez te 30 lat działalności zakład górniczy LOTOS Petrobaltic znacznie się rozrósł. Obecnie majątek produkcyjny Grupy Kapitałowej LOTOS Petrobaltic tworzy pięć platform: dwie platformy wiertnicze i trzy platformy eksploatacyjne (w tym bezzałogowa platforma PG-1), wielozadaniowe holowniki, statki dozorowe i ratownicze, zbiornikowiec oraz baza lądowa z nabrzeżem przeładunkowym w Gdańsku.
Przypomnijmy, że wcześniej na Bałtyku działała polsko-radziecko-NRD-owska Wspólna Organizacja Poszukiwań Naftowych „Petrobaltic”. Po jej rozwiązaniu, 27 listopada 1990 roku, Minister Przemysłu i Handlu utworzył państwowe Przedsiębiorstwo Poszukiwań i Eksploatacji Złóż Ropy i Gazu (PPiEZRiG) „Petrobaltic”. Następnego dnia powołał Jana Kurka na stanowisko tymczasowego kierownika tego przedsiębiorstwa.
1 stycznia 1991 roku „Petrobaltic” rozpoczął działalność gospodarczą. Kluczowe było odpowiednie przygotowanie przedsiębiorstwa do samodzielnego działania. Pracownicy koncentrowali się na pracy i zadaniach, które miały doprowadzić do wydobycia pierwszej ropy. Geolodzy analizowali wyniki badań sejsmicznych uzyskanych w latach 70. i 80., aby zdecydować, w których miejscach wiertnicy powinni rozpocząć wiercenia. Szybko przygotowali projekt pełnego rozpoznania złoża B3. Umożliwiło to ubieganie się o pozwolenie na uruchomienie eksploatacji wstępnej.
W marcu 1991 roku polski Petrobaltic rozpoczął wiercenie pierwszego otworu.
Źródło: Lotos