Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter
US Navy planuje wycofanie ze służby dziewięć okrętów typu Freedom
Marynarka wojenna USA chce wycofać ze służby dziewięć stosunkowo nowych okrętów typu Freedom, z których trzy wprowadzono do użytku mniej niż trzy lata temu. Plan ogłoszono mimo rywalizacji z rosnącą w siłę marynarką wojenną Chin – podała w czwartek stacja CNN.
Planu wycofania okrętów LCS typu Freedom bronił w środę szef operacji morskich US Navy admirał Michael Gilday. Według niego montowany na tych jednostkach system do zwalczania okrętów podwodnych „nie sprawdził się technicznie”.
Odmawiam wydawania choć jednego kolejnego dolara na system, który nie byłby w stanie śledzić wysokiej jakości okrętu podwodnego w dzisiejszym środowisku. Wycofanie dziewięciu jednostek pozwoli marynarce zaoszczędzić 391 mln dolarów w budżecie na rok podatkowy 2023.
Michael Gilday, admirał operacji morskich US Navy
To jednak zaledwie ułamek kwoty, jaką pochłonęła budowa tych okrętów, która kosztowała 3,2 mld dolarów – podkreśla CNN. Według stacji plan wycofania okrętów oznacza przyznanie, że część spośród najnowszych jednostek amerykańskiej marynarki nie nadaje się do użycia we współczesnej wojnie.
Ostatnie słowo w sprawie losu okrętów będzie należało do amerykańskiego Kongresu, który wcześniej odmawiał już wycofywania okrętów ze służby. Uzyskanie zgody może być dodatkowo utrudnione, ponieważ kongresmeni są świadomi rosnącej liczby okrętów na wyposażeniu marynarki wojennej ChRL.
Latem ubiegłego roku wiceprezydent USA Kamala Harris złożyła wizytę na jednym z okrętów LCS, który operował niedaleko Singapuru. Harris powiedziała, że jedną z misji marynarki USA jest „pomoc w gwarantowaniu pokoju i stabilności, swobody handlu i żeglugi”. Podkreśliła rolę okrętu w odpowiadaniu na wzrost wpływów Chin na zachodnim Pacyfiku.
Jednak, jak zaznacza CNN, okręty LCS borykały się z częstymi awariami, kwestionowano też ich ograniczone uzbrojenie. Zostały opracowane do działań na płytkich wodach, takich jak sporne Morze Południowochińskie, ale plan wycofania tak wielu jednostek w ciągu jednego roku można uznać za przyznanie, że się nie sprawdziły – twierdzi stacja.
Źródło: PAP
Powiązane wpisy
USS Stockdale i tankowiec Seahorse. Analiza incydentu u wybrzeży Wenezueli
W połowie listopada tankowiec Seahorse, zaliczany do rosyjskiej „floty cieni”, zmienił kurs w rejonie Morza Karaibskiego po wejściu w sektor działań niszczyciela US Navy USS Stockdale. W światowej przestrzeni informacyjnej zdarzenie szybko opisano jako „blokadę”, choć potwierdzone dane wskazują na znacznie bardziej złożoną sytuację. Poniżej syntetyczna analiza faktów i narracji, która narosła wokół tego incydentu.
W artykule
Rola tankowca Seahorse w rosyjskiej „flocie cieni”
Seahorse to jednostka pływająca pod banderą Komorów, charakterystyczna dla floty wykorzystywanej do transportu rosyjskich surowców z pominięciem klasycznych mechanizmów nadzorczych i ubezpieczeniowych. Częste zmiany bandery, niejasna struktura właścicielska i wiek jednostki to typowe zjawisko dla statków z „floty cieni”.
Czytaj więcej: Rosyjska „flota cieni”: skuteczna odpowiedź na sankcje
W ostatnich latach Seahorse realizuje połączenia między rosyjskimi portami a Wenezuelą, przewożąc naphthę – rozcieńczalnik konieczny do eksportu tamtejszej, wyjątkowo ciężkiej ropy. Bez takich dostaw Caracas nie utrzyma stabilnego poziomu eksportu.
Przecięcie kursu i jego konsekwencje
13 listopada Seahorse zbliżał się do wybrzeży Wenezueli. W tym samym czasie w Karaibach działał USS Stockdale. Dane AIS jednoznacznie wskazują, że amerykański niszczyciel przeciął kurs tankowca, a Seahorse po minięciu okrętu natychmiast zmienił trasę w stronę wybrzeży Kuby.
W kolejnych dniach statek jeszcze kilkukrotnie podchodził w kierunku wybrzeży kraju rządzonego przez Nicolasa Maduro, lecz za każdym razem zawracał, obierając kurs na północ. Na dzień dzisiejszy pozostaje w rejonie Morza Karaibskiego, na wodach pomiędzy Kubą i szelfem wenezuelskim.
Źródła nie potwierdzają zatrzymania jednostki, wydania poleceń radiowych, interwencji sił abordażowych ani użycia środków przymusu. Znamy jedynie manewry obu jednostek, natomiast treść ewentualnych komunikatów pozostaje niejawna.
Fakty a narracja medialna
W mediach społecznościowych incydent bardzo szybko zaczęto przedstawiać jako „zablokowanie” rosyjskiego tankowca. Taki opis nie znajduje potwierdzenia w dostępnych danych. Samo przecięcie kursu na wodach międzynarodowych nie tworzy blokady morskiej; można je jednak odczytywać jako wyraźny sygnał polityczny, szczególnie w kontekście sankcji dotyczących transportu rosyjskiej ropy oraz produktów niezbędnych do jej eksportu.
Proste, hasłowe interpretacje dodatkowo zaciemniają obraz zdarzenia. W przestrzeni publicznej znika różnica między obserwowanymi manewrami jednostek i faktycznym wymuszeniem zatrzymania.
Czytaj również: Rosyjska „flota cieni” wypierana przez okręty NATO
Proste, hasłowe interpretacje dodatkowo zaciemniają obraz zdarzenia. W przestrzeni publicznej znika różnica między obserwowanymi manewrami jednostek i faktycznym wymuszeniem zatrzymania.
Znaczenie incydentu dla regionu
Dla Wenezueli zdarzenie ma wymiar poważny – każde opóźnienie dostaw rozcieńczalników uderza w możliwości eksportowe państwa. Obecność USS Stockdale w tym akwenie wpisuje się w szersze działania USA na Karaibach: od zwalczania przemytu po nadzór nad jednostkami powiązanymi z sektorami objętymi sankcjami. W takim ujęciu przecięcie kursu Seahorse można odczytywać jako formę sygnalizacji poniżej progu użycia siły, lecz o realnym znaczeniu operacyjnym.
Wnioski dla żeglugi morskiej
Incydent pokazuje, że eksploatacja statków funkcjonujących w niejasnym otoczeniu sankcyjnym wiąże się z poważnymi ryzykami. Armatorzy i operatorzy tankowców zaliczanych do „floty cieni” muszą liczyć się z możliwością odmowy obsługi portowej, ograniczeniami ze strony dostawców paliw oraz koniecznością prowadzenia żeglugi w akwenach, gdzie stale obecne są okręty państw egzekwujących sankcje.
Efektem staje się wzrost kosztów eksploatacji, większa niepewność operacyjna i rosnące znaczenie czynników politycznych przy planowaniu działalności żeglugowej.
Ryzyka operacyjne tankowców z „floty cieni”
Zdarzenie z udziałem USS Stockdale nie było blokadą w rozumieniu prawa morza, lecz demonstracją obecności, która miała wymierny skutek — Seahorse kilkakrotnie zmieniał kurs przed osiągnięciem wenezuelskiego wybrzeża. To przykład działania w „szarej strefie”, gdzie swoboda żeglugi zderza się z praktycznym egzekwowaniem sankcji.
Ta sytuacja potwierdza, że tylko precyzyjne, oparte na faktach opisy pozwalają uniknąć uproszczeń, które szybko stają się podstawą dezinformacji w kwestiach bezpieczeństwa morskiego i transportu surowców.
Autor: Mariusz Dasiewicz
