Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter

Urząd Morski w Gdyni rozpisał przetarg na przegląd remontowy samolotu L410 UVP-E-LW Turbolet. Szacunkowa wartość zamówienia to blisko 283 tys. euro bez podatku VAT. Oferty można składać do 15 czerwca br.
W dokumentacji przetargowej czytamy, że przedmiotem zamówienia jest „usługa polegająca na przeprowadzeniu prac w ramach okresowego, 10-letniego przeglądu remontowego R3 płatowca, nadanie nowych resursów kalendarzowych zabudowanym na samolocie agregatom poprzez ich przegląd remontowy lub wymianę, remont agregatów silnika GE M601E, wykonanie biuletynu lotniczego nr Do-L410-1229.2, prac 300-godzinnych na silnikach, prac okresowych na śmigłach oraz ważenia samolotu. Szczegółowy opis przedmiotu zamówienia stanowi wykaz prac”.
Termin składania ofert w przetargu upływa 15 czerwca br., do godz. 9:45. W ogłoszeniu opublikowanym przez Urząd Morski w Gdyni napisano, że szacunkowa wartość zamówienia wynosi 282 951,04 euro bez podatku VAT.
Rzecznik prasowy Urzędu Morskiego w Gdyni Magdalena Kierzkowska poinformowała Portal Stoczniowy, że samolot, który idzie do remontu, ma już ponad 30 lat. W 1986 r. wyprodukowały go Zakłady Lotnicze LET Kunovice w Czechosłowacji.
– Urząd Morski w Gdyni użytkuje samolot od nowości, przelot fabryki do kraju odbył się w lutym 1987 r. i od tej pory jest on wykorzystywany do monitoringu morza, głównie pod kątem wykrywania zanieczyszczeń na jego powierzchni, jak również do poszukiwania dryfujących przeszkód nawigacyjnych, nadzoru nad rejami, na których prowadzona jest działalność wydobywcza – przekazała nam rzecznik urzędu.
Samolot wykorzystywany jest również do monitoringu rejonów zalegania wraków z zakazem nurkowania oraz oceny szkód po sztormowych.
– Monitoring powietrzny prowadzony przez nasz urząd obejmuje cały obszar Polskich Obszarów Morskich, tj. morze terytorialne i polską strefę EEZ – dodała Magdalena Kierzkowska. Jak zaznaczyła, inne urzędy morskie w Polsce nie dysponują własnymi samolotami.
Podpis: tz

W listopadzie na wodach wokół Damoy Point doszło do rzadkiego wydarzenia. Dwa polarne statki wycieczkowe należące do armatora Quark Expeditions – World Explorer i Ultramarine – prowadzące sezonowe wyprawy turystyczne w rejon Antarktydy, przecięły swoje trasy u wybrzeży Półwyspu Antarktycznego.
W artykule
Obie jednostki prowadzą wyprawy rozpoczynające się i kończące w Ushuaia. World Explorer – który po tym sezonie kończy służbę w barwach Quark Expeditions – realizował program „Antarctic Explorer”. Trasa obejmuje przejście przez Cieśninę Drake’a oraz żeglugę w rejonie Lemaire Channel, wyspy Anvers, Archipelagu Szetlandów Południowych i na wodach wzdłuż Półwyspu Antarktycznego. To jeden z klasycznych kierunków urystyki polarnej, który za każdym razem wymusza dostosowanie rejsu do surowych warunków pogodowych.
Na podobnym kursie operował Ultramarine, który w listopadzie prowadził dłuższą, 18-dniową wyprawę „Snow Hill to the Peninsula”. Jej wyróżnikiem jest wejście na akwen Morza Weddella oraz odwiedzenie Snow Hill Island – miejsca znanego z jednej z największych kolonii pingwinów cesarskich. Dla wielu pasażerów to punkt kulminacyjny całej podróży.
Wybrzeża w zachodniej części Półwyspu Antarktycznego należą do najbardziej obleganych przez wycieczkowce polarne, mimo że to jeden z regionów o najbardziej kapryśnych warunkach. Właśnie dlatego spotkanie dwóch statków tej samej linii w jednym punkcie wcale nie jest regułą. Zmienia się wiatr, zmienia się lód, zmienia się plan dnia – i każde takie przecięcie kursów nosi w sobie pewien element przypadkowości, znany dobrze wszystkim, którzy choć raz żeglowali w rejonach polarnych.
Wpisy Quark Expeditions w mediach społecznościowych, szczególnie na platformie X, dobrze pokazują, czym stała się współczesna turystyka polarna. Nie jest to surowa, pionierska wyprawa badawcza, lecz starannie zaplanowany rejs, w którym każdy dzień ma swój program i zestaw atrakcji. Pasażerowie mogą liczyć na lądowania śmigłowcem startującym z pokładu Ultramarine na lodowcu, spływy kajakowe między drobnymi krami lodowymi, trekkingi po zlodzonych grzbietach oraz możliwość nocowania w śpiworze na śniegu pod gołym niebem. Do tego dochodzą bliskie spotkania z pingwinami i szeroko promowane sesje fotograficzne w miejscach, które jeszcze kilkadziesiąt lat temu oglądali wyłącznie polarnicy, badacze oraz załogi statków rządowych.
Całość jest opakowana w narrację „odkrywania nieznanego”, choć w praktyce mamy do czynienia z komercyjnym doświadczeniem premium, realizowanym pod stałą opieką przewodników i załóg odpowiedzialnych za bezpieczeństwo uczestników. To turystyka ekstremalna, pozbawiona jednak dawnego elementu nieprzewidywalności, który kiedyś stanowił fundament polarnej eksploracji. Współczesny podróżnik dostaje namiastkę wyprawy – spektakularną, emocjonującą, wygodną – a jednocześnie w pełni kontrolowaną, prowadzoną w tempie i zakresie wyznaczanym przez Quark Expeditions.
Quark Expeditions utrzymuje obecność w Antarktyce do połowy marca. W tym sezonie, obok World Explorer i Ultramarine, operuje także polarny statek wycieczkowy Ocean Explorer, mogący zabrać na pokład około 140 pasażerów. Jednostka weszła do floty Quarka w 2024 roku i realizuje swój drugi sezon na południu.
W drugiej połowie 2026 roku do floty Quark Expeditions dołączy World Voyager, który przejmie rolę kończącego pracę World Explorer. Nowy statek, pływający obecnie dla Atlas Ocean Voyages, będzie czarterowany przez Quarka na czas kolejnych sezonów antarktycznych. Sam World Explorer, sprzedany w 2024 roku Windstar Cruises, po przebudowie trafi do segmentu rejsów luksusowych. To kolejny dowód na to, jak szybko zmienia się rynek wycieczkowców polarnych i jak intensywnie armatorzy odświeżają swoje oferty.
Spotkanie dwóch statków Quarka to niewielki epizod, lecz dobrze pokazuje, jak zmienia się turystyka polarna. Armatorzy wprowadzają nowe jednostki nie tylko po to, by bezpiecznie prowadzić rejsy wśród lodu, lecz także po to, by zaoferować pasażerom coraz bardziej zróżnicowane przeżycia – od krótkich wypadów na ląd po aktywności, które jeszcze niedawno pozostawały domeną polarników. Dzisiejszy wycieczkowiec polarny ma zapewnić komfort, kontakt z dziką naturą oraz możliwość zobaczenia Antarktydy z bliska, w sposób możliwie intensywny, a jednocześnie kontrolowany.