Wspominany element, wraz ze śmigłowcami MH-60R, wielofunkcyjnymi holowanymi sonarami oraz systemem przetwarzania akustycznego SQQ-89 stanowią pełny, gotowy do integracji pakiet modernizacyjny okrętów typu Littoral Combat Ship. Marynarka wojenna przekaże teraz system DART do urządzenia testowego, a jego próby rozpoczną się w Atlantyckim Podmorskim Centrum Testów i Ewaluacji. Następnie planowane jest przeprowadzenie prób na okręcie LCS Fort Worth.
Chociaż znana jest najbliższa przyszłość nowego systemu, kolejne kroki co do całości modułu misji ZOP na LCS są niepewne. Kongres uciął fundusze na moduły misji zwalczania okrętów podwodnych na 2019 rok, twierdząc, że jest za wcześnie na realizację tego rodzaju potrzeb. Taka deklaracja oznacza, że opóźnienia testach z całą pewnością będą miały miejsce. Analiza projektów ustaw lokujących środki budżetowe od 2015 roku wskazuje, że Kongres co roku obcinał fundusze na różne moduły misji, co doprowadzało do karuzeli opóźnień. Jednocześnie co roku przyznawane są środki na zakup coraz to nowych okrętów typu LCS – postanowiono nawet o zamówieniu trzech dodatkowych jednostek (nr 33,34 i 35) ponad zapotrzebowanie ze strony US Navy (32 okręty).
[powiazane1]
W sierpniu 2018 roku wiceadmirał Richard Brown stwierdził, że moduł zwalczania okrętów podwodnych powinien być gotowy już w 2019 roku, jednak biorąc pod uwagę działania Kongresu, opóźnienie jest bardzo prawdopodobne.
Okręty typu LCS to stosunkowo niewielkie, relatywnie słabo uzbrojone jednostki zdolne do walki na wodach przybrzeżnych. Koncepcja użycia LCS opiera się na wykorzystywaniu danych modułów misji, zawierających pakiety wyposażenia dające okrętom zdolności do realizacji konkretnych operacji. Okręty niemające dodanego modułu misji są jednostkami bez większej wartości dla marynarki wojennej. Początkowo US Navy planowało zakup 55 okrętów tego typu, jednak zmiana uwarunkowań i wzrastające koszty programu zmusiły wojskowych do ograniczenia liczby jednostek.
Podpis: km