Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Stocznia Fincantieri rozpoczęła budowę drugiego okrętu podwodnego typu U212 NFS
6 czerwca, włoska stocznia Fincantieri w Muggiano (La Spezia) rozpoczęła budowę drugiego z dwóch zamówionych okrętów podwodnych typu U212 NFS (Near Future Submarine). To niezwykle ważne wydarzenie dla włoskiej Marynarki Wojennej – Marina Militare.
W artykule
Program U212 NFS – Przyszłość na wyciągnięcie ręki
Program U212 NFS, którego zatwierdzenie miało miejsce w 2021 roku, zapowiada realizację dwóch zaawansowanych technologicznie okrętów podwodnych. Przewiduje się, że będą one dostarczone w latach 2027 i 2029. 1 czerwca informowano, że do programu dołączony zostanie trzeci okręt, który uzyskał aprobatę parlamentu. W ramach tego programu powstanie także nowoczesne Centrum Szkoleniowe. Nad całym przedsięwzięciem czuwa OCCAR (Organizacja Współpracy w dziedzinie Uzbrojenia).
Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/innowacyjne-okrety-podwodne-typu-u212-nfs-dla-wloskiej-marynarki-wojennej-nowa-era-w-obronie-morskiej/
Okręty podwodne U212 NFS – Przełom technologiczny
Kluczową cechą okrętów podwodnych U212 NFS jest innowacyjność. Przy ich budowie wykorzystano najnowocześniejsze technologie, aby spełnić oczekiwania Marina Militare. Stocznia Fincantieri, mając na uwadze złożoność obecnej sytuacji międzynarodowej i zbliżający się koniec eksploatacji czterech okrętów III i IV serii typu Nazario Sauro, dokonuje istotnych modyfikacji konstrukcyjnych.
Projekt U212 NFS ma także na celu utrzymanie i rozwój strategicznego know-how technologicznego. Działania te mają na celu umocnienie pozycji Fincantieri, głównych przedsiębiorstw przemysłowych i małych oraz średnich przedsiębiorstw sektora. Zadaniem jest zapewnienie większej obecności krajowych komponentów na pokładach nowych okrętów.
Włoska flota i U212 NFS
Do tej pory włoska flota posiadała cztery okręty typu U212A, które powstały we współpracy z niemieckim koncernem thyssenkrupp Marine Systems GmbH. Program U212 NFS to rozwinięcie tych jednostek i kolejny krok naprzód.
Najnowocześniejszy napęd niezależny od powietrza
Nowe okręty podwodne U212 NFS charakteryzują się wydłużonym kadłubem ciśnieniowym w porównaniu do bazowego projektu 212A. Wyposażone zostaną w nowoczesny napęd niezależny od powietrza (AIP), oparty na ogniwach paliwowych z akumulatorami litowo-jonowymi. Dodatkowo, U212 NFS będą zdolne do wystrzeliwania pocisków manewrujących dalekiego zasięgu oraz włoskich torped ciężkich typu Leonardo Black Shark Advanced.
Zaawansowane centrum dowodzenia i unikalna konstrukcja
Każdy okręt typu U212 NFS będzie wyposażony w przeprojektowane centrum dowodzenia, umożliwiające skuteczną pracę w tropikalnych temperaturach. To kolejny dowód na adaptacyjność i uniwersalność tych jednostek. Na pokładach okrętów znajdą się także elektrycznie podnoszone maszty oraz zaawansowany system monitorowania sprzętu i systemów okrętowych.
Podsumowanie
Rozpoczęcie budowy drugiego okrętu podwodnego typu U212 NFS stanowi istotny krok naprzód w dziedzinie morskiego bezpieczeństwa. Nowe jednostki, wyposażone w zaawansowaną technologię i unikalne rozwiązania, będą niezastąpione w zapewnieniu bezpieczeństwa włoskiej Marynarki Wojennej w przyszłości. Okręty te będą pełnić nie tylko kluczową rolę w dziedzinie obronności i bezpieczeństwa, lecz także będą miały duże znaczenie dla społeczności poprzez zapewnienie swobody żeglugi, ochronę infrastruktury morskiej, przestrzeganie prawa międzynarodowego oraz ochronę ekosystemów morskich. Ich wszechstronna funkcjonalność i zdolności będą stanowić niezastąpiony element współczesnego bezpieczeństwa morskiego.
Źródło: Fincantieri/MD
Powiązane wpisy
Pożar terminala LPG w rosyjskim porcie Temryuk
5 grudnia w nocy ukraińskie drony zaatakowały terminal przeładunkowy gazu skroplonego w porcie Temryuk nad Morzem Azowskim, doprowadzając do pożaru infrastruktury portowej. Rosyjskie służby przekazały, że na miejscu prowadzone były działania gaśnicze w rejonie instalacji gazowych, a personel portu ewakuowano. Nie zgłoszono żadnych ofiar.
W artykule
Pożar w kluczowym terminalu LPG. Rosja milczy o skali strat
Według rosyjskich komunikatów uszkodzeniu uległy instalacje terminala eksportowego w porcie Temryuk, obsługiwanego przez spółkę Maktren-Nafta. Przez ten terminal przechodzą zarówno ładunki skroplonego gazu petrochemicznego (LPG), jak i ropy oraz produktów naftowych, więc jego czasowe wyłączenie ogranicza możliwości przeładunkowe portu na Morzu Azowskim.
Rosyjska administracja nie przedstawiła jednak informacji o stanie zbiorników ani urządzeń układu przeładunkowego. Wiadomo jedynie, że część infrastruktury została objęta ogniem, co wymusiło wstrzymanie przeładunków w terminalu. Niezależne źródła, również te analizujące nagrania z rejonu portu, wskazują na intensywny pożar i kilkugodzinną przerwę w pracy obiektu.
Warto zwrócić uwagę, że Temryuk pełni funkcję portu o znaczeniu strategicznym. Posiada bezpośrednie połączenia z rosyjską siecią Kolei Północnokaukaskiej, dzięki czemu stanowi element większego układu zaopatrzenia paliwowego na kierunku południowym. Uszkodzenie terminala wpływa więc nie tylko na eksport LPG, lecz także na logistykę transportu produktów naftowych w głąb Federacji Rosyjskiej.
Szersza kampania uderzeń w sektor paliwowy Rosji
Incydent w Temryuku nie był jedynym atakiem tej nocy. Ukraińskie drony uderzyły również w rafinerię w Syzraniu, zlokalizowaną w regionie samarskim. Obiekt ten, należący do Rosnieftu, już wcześniej kilkakrotnie wstrzymywał pracę po podobnych atakach. Tym samym działania ukraińskie po raz kolejny objęły zarówno infrastrukturę portową, jak i zakłady rafineryjne położone setki kilometrów od granicy.
Według ocen ekspertów uderzenia na rosyjski sektor przerobu ropy ograniczyły jego moce co najmniej o kilkanaście procent. Utrzymywanie tej presji oznacza osłabienie możliwości logistycznych i obniżenie zdolności transportowych, które rosyjski przemysł zbrojeniowy wykorzystuje wewnątrz kraju.
Konsekwencje dla logistyki paliwowej Federacji Rosyjskiej
Jeżeli potwierdzi się dłuższe wyłączenie terminala w Temryuku, Rosja może odczuć wyraźny spadek przepustowości w eksporcie LPG. To z kolei przekłada się na ograniczenia przychodów z sektora paliwowego oraz dodatkowe obciążenie alternatywnych portów Morza Czarnego.
W obecnej sytuacji każde ograniczenie możliwości przeładunkowych – niezależnie od tego, czy dotyczy terminala gazowego, czy rafinerii – stanowi dla Moskwy realne wyzwanie operacyjne. Tym bardziej jeśli jest ono efektem serii skoordynowanych ataków, które wykraczają daleko poza linię frontu.
