Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Pożegnanie IX zmiany PKW Irini
14 lutego odbyło się uroczyste pożegnanie żołnierzy IX Zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego (PKW) Irini, którzy wyruszyli na Sycylię, by kontynuować Polski wkład w misję pokojową Unii Europejskiej na Morzu Śródziemnym.
W artykule
W tym wyjątkowym dniu, reprezentujący Dowódcę Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych, wiceadmirał Krzysztof Jaworski, dowódca Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej (BLMW) kmdr pil. Andrzej Szczotka oraz rodziny żołnierzy zgromadzili się na lotnisku 43 Bazy Lotnictwa Morskiego w Gdyni, by złożyć życzenia powodzenia i bezpiecznego powrotu.
W ramach ceremonii, dowódca BLMW wyraził swoje nadzieje na sukces misji i bezpieczny powrót uczestników. Dowodzący IX zmianą, kmdr por. Waldemar Milczarek, podziękował za zaufanie i zapewnił o gotowości do wypełniania mandatowych zadań. Momentem pełnym emocji była modlitwa odmówiona przez ks. kmdr Zbigniewa Rećko, prosząca o opiekę nad żołnierzami.
Misja EUNAVFOR MED Irini: Geneza i Cele
Misja EUNAVFOR MED Irini, następczyni operacji Sophia, ma na celu egzekwowanie embarga na broń nałożonego przez ONZ wobec Libii, zapobieganie nielegalnemu wywozowi ropy naftowej oraz wsparcie w budowaniu zdolności libijskiej straży przybrzeżnej i marynarki wojennej. Od momentu jej ustanowienia w 2015 roku przez Radę Unii Europejskiej, misja skupia się na przeciwdziałaniu przemytowi migrantów i handlu ludźmi w centralnej części Morza Śródziemnego.
Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/norwegia-bedzie-szkolic-ukrainska-piechote-morska/
Historia Udziału Polski w Misjach na Morzu Śródziemnym
Polski wkład w operacje morskie w regionie Morza Śródziemnego sięga 2017 roku, kiedy to Dowódca BLMW otrzymał zadanie sformowania Polskiego Kontyngentu Wojskowego działającego w ramach operacji wojskowej UE. Od tamtej pory, Polska aktywnie uczestniczy w operacjach mających na celu ograniczenie nielegalnego przemytu ludzi i towarów do Europy, poprzez działania mandatowe w ramach kolejnych zmian PKW, w tym operacji EUNAVFOR MED SOPHIA, a następnie EUNAVFOR MED IRINI.
Znaczenie Misji dla Bezpieczeństwa Regionu
Misja IRINI odgrywa kluczową rolę w stabilizowaniu sytuacji w regionie Morza Śródziemnego. Działania PKW, w tym monitorowanie przestrzeni morskiej i powietrznej, przyczyniają się do egzekwowania międzynarodowych sankcji, co jest niezbędne dla ograniczenia konfliktów zbrojnych i nielegalnej działalności w regionie. Polska, dzięki zaangażowaniu w misję, potwierdza swoją pozycję jako odpowiedzialnego członka wspólnoty międzynarodowej, aktywnie działającego na rzecz pokoju i bezpieczeństwa.
Wyzwania i Oczekiwania
Żołnierze IX Zmiany PKW Irini stoją przed zadaniami wymagającymi nie tylko profesjonalizmu, ale i gotowości do działania w trudnych warunkach. Ich misja, choć pełna wyzwań, jest niezbędna dla wspierania międzynarodowych wysiłków na rzecz stabilności i bezpieczeństwa. Oczekiwania są wysokie, ale dzięki determinacji i wsparciu, zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym, możliwe jest osiągnięcie zamierzonych celów.
Podsumowanie
Pożegnanie IX Zmiany PKW Irini to moment refleksji nad ważną rolą, jaką Polska odgrywa w międzynarodowych operacjach pokojowych. Udział w misji IRINI nie tylko świadczy o naszym zaangażowaniu w budowanie pokoju na świecie, ale także podkreśla gotowość i profesjonalizm polskich sił zbrojnych do działania na rzecz globalnego bezpieczeństwa. Jesteśmy dumni z naszych żołnierzy i życzymy im powodzenia w nadchodzących wyzwaniach.
Autor: Mariusz Dasiewicz/COM-DKM
Powiązane wpisy
Pożar terminala LPG w rosyjskim porcie Temryuk
5 grudnia w nocy ukraińskie drony zaatakowały terminal przeładunkowy gazu skroplonego w porcie Temryuk nad Morzem Azowskim, doprowadzając do pożaru infrastruktury portowej. Rosyjskie służby przekazały, że na miejscu prowadzone były działania gaśnicze w rejonie instalacji gazowych, a personel portu ewakuowano. Nie zgłoszono żadnych ofiar.
W artykule
Pożar w kluczowym terminalu LPG. Rosja milczy o skali strat
Według rosyjskich komunikatów uszkodzeniu uległy instalacje terminala eksportowego w porcie Temryuk, obsługiwanego przez spółkę Maktren-Nafta. Przez ten terminal przechodzą zarówno ładunki skroplonego gazu petrochemicznego (LPG), jak i ropy oraz produktów naftowych, więc jego czasowe wyłączenie ogranicza możliwości przeładunkowe portu na Morzu Azowskim.
Rosyjska administracja nie przedstawiła jednak informacji o stanie zbiorników ani urządzeń układu przeładunkowego. Wiadomo jedynie, że część infrastruktury została objęta ogniem, co wymusiło wstrzymanie przeładunków w terminalu. Niezależne źródła, również te analizujące nagrania z rejonu portu, wskazują na intensywny pożar i kilkugodzinną przerwę w pracy obiektu.
Warto zwrócić uwagę, że Temryuk pełni funkcję portu o znaczeniu strategicznym. Posiada bezpośrednie połączenia z rosyjską siecią Kolei Północnokaukaskiej, dzięki czemu stanowi element większego układu zaopatrzenia paliwowego na kierunku południowym. Uszkodzenie terminala wpływa więc nie tylko na eksport LPG, lecz także na logistykę transportu produktów naftowych w głąb Federacji Rosyjskiej.
Szersza kampania uderzeń w sektor paliwowy Rosji
Incydent w Temryuku nie był jedynym atakiem tej nocy. Ukraińskie drony uderzyły również w rafinerię w Syzraniu, zlokalizowaną w regionie samarskim. Obiekt ten, należący do Rosnieftu, już wcześniej kilkakrotnie wstrzymywał pracę po podobnych atakach. Tym samym działania ukraińskie po raz kolejny objęły zarówno infrastrukturę portową, jak i zakłady rafineryjne położone setki kilometrów od granicy.
Według ocen ekspertów uderzenia na rosyjski sektor przerobu ropy ograniczyły jego moce co najmniej o kilkanaście procent. Utrzymywanie tej presji oznacza osłabienie możliwości logistycznych i obniżenie zdolności transportowych, które rosyjski przemysł zbrojeniowy wykorzystuje wewnątrz kraju.
Konsekwencje dla logistyki paliwowej Federacji Rosyjskiej
Jeżeli potwierdzi się dłuższe wyłączenie terminala w Temryuku, Rosja może odczuć wyraźny spadek przepustowości w eksporcie LPG. To z kolei przekłada się na ograniczenia przychodów z sektora paliwowego oraz dodatkowe obciążenie alternatywnych portów Morza Czarnego.
W obecnej sytuacji każde ograniczenie możliwości przeładunkowych – niezależnie od tego, czy dotyczy terminala gazowego, czy rafinerii – stanowi dla Moskwy realne wyzwanie operacyjne. Tym bardziej jeśli jest ono efektem serii skoordynowanych ataków, które wykraczają daleko poza linię frontu.
