Dania zamierza kupić nowe okrętowe cele pozorne i pociski zakłócające kalibru 130 mm.

DALO zamierza zawrzeć kontrakt 7-io letni o wartości około 5,2 mln USD. Terminem składania odpowiedzi na Request of Proposal jest 5 lipca br.. Przedmiotem zamówienia mają być trzy rodzaje pocisków: 2-zakresowe radiolokacyjne pociski zakłócające, pociski zakłócające pasma podczerwieni i pociski wytwarzające cele pozorne (wabiki). Zamawiane pociski zakłócające pozwalać mają na wykonanie zakłóceń w odległości 80-130 metrów od okrętu, wabiki zaś na wytworzenie celu pozornego, w toni wodnej, w odległości 150 m za okrętem. Duńska marynarka wojenna stosuje systemy tego rodzaju od ponad 30 lat. Obecnie użytkowane są systemy: TERMA C-Guard z wyrzutniami Mk 137 (na fregatach typu Iver Huitveldt) i z wyrzutniami DL-6T i DL-12T (na okrętach wsparcia typu Absalon). Ponadto  fregaty typu Thetis posiadają na wyposażeniu wyrzutnie systemu Sea Gnat. Wszystkie wymienione systemy używają standaryzowanych pocisków kalibru 130 mm..

Faworytem w walce o kontrakt wydaje się być rodzima Terma A/S, która jest znaczącym światowym dostawcą tego rodzaju uzbrojenia. Produkowane przez nią systemy C-Guard zostały sprzedane w ilości 150 zestawów. Są one zdolne do dookólnego pokrycia przestrzeni, w sąsiedztwie okrętu nosiciela, zakłóceniami oddziaływującymi na systemy naprowadzania pocisków przeciwokrętowych, zarówno termolokacyjnymi jak i używającymi wąskich zakresów częstotliwości radiolokacyjnych. Ponadto pełnią również funkcję pasywnej obrony przeciwtorpedowej.

System C-Guard wykorzystuje mechaniczne wyrzutnie pocisków zgrupowane w 6-cio lub 12-sto rurowych zestawach. Ich wykorzystaniem kieruje  system sprzęgnięty z okrętowym systemem walki (CMS) dowolnego typu, wykorzystujące dane z sensorów okrętowych (radar, sonar, ESM). Konsola Control Unit, systemu C-Guard, umieszczona jest zazwyczaj w Bojowym Centrum Informacyjnym choć możliwe jest zastosowanie do dwóch dublujących konsoli np. na pomoście, czy zapasowym stanowisku dowodzenia. Konsola zapewnia możliwość ręcznego użycia systemu w przypadku niesprawności CMS lub Launch Control Computer (LCC). Jej obsługa jest ułatwiona dzięki zastosowaniu dużego dotykowego wyświetlacza, dostosowanego do pracy w dzień i w nocy oraz w warunkach zaciemnienia BCI. Launch Control Computer jest elementem wypracowującym  sposoby użycia efektorów  w oparciu o dane z sensorów i rozbudowane algorytmy systemowe. LCC jest połączony z CMS i Launcher Interface Unit (LIU) w celu kontroli odpaleń pocisków, monitoringu zawartości wyrzutni (poprzez RIS), stanu systemu i innych danych. LIU jest modułem zasilającym, generującym sygnały do odpalenia pocisków i zapewniającym zasilanie systemu z dwóch niezależnych źródeł energii. System Round Identification System  (RIS) pozwala na zdalną identyfikację zawartości wyrzutni, rozpoznając npdst. znaczników umieszczanych przez producenta na pociskach, rodzaj pocisku i przekazując te dane do konsoli operatorskich.

Wyrzutnie wykorzystywane przez system C-Guard należą do 3 typów:

• Mk 137 – standardowa wyrzutnia NATO, składająca się z 6 tub, umieszczonych w 2 równoległych rzędach (po 3), z których jeden ma kąt podniesienia tub równy 45° a drugi 60°;
• DL-6T – 6-tubowa wyrzutnia z 3 rzędami tub o katach podniesienia: 20°, 40° i 135°
• DL-12T – 12-tubowa wyrzutnia z 4 rzędami tub o katach podniesienia: 10°, 40°, 60° i 135°

Możliwe jest skonfigurowanie zestawów okrętowych zawierających od 12 do 72 tub (2 do 8 wyrzutni) oraz podręcznych zasobników na pociski zapasowe.

C-Guard oferuje użytkownikowi 3 tryby pract:

• automatyczny – w którym samodzielnie analizuje sytuację i podejmuje decyzje o użyciu efektorów, znacząco redukując obciążenie obsady BCI;
• półautomatyczny – w którym opracowuje dwa najlepsze warianty użycia efektorów i przedstawia je operatorowi do wyboru a warianty te są na bieżąco modyfikowane i aktualizowane wraz ze zmieniającą się sytuacja taktyczną;
• manualny;

System jest dostosowany do użycia w przypadku zmasowanego ataku, mogąc jednocześnie oddziaływać na 4 zagrożenia, analizując jednocześnie inne, które będą zwalczane w dalszej kolejności. Jednocześnie algorytmy użycia systemu uwzględniają położenie własnych sił (okrętów) tak aby nie powodować przekserowania atakujących pocisków na inne okręty zespołu. Dzięki zastosowaniu amunicji SRBOC kal. 130 mm, użytkowanej masowo przez wiele marynarek NATO (i nie tylko), koszty eksploatacji C-Guard są stosunkowo niskie, a jego skuteczność, dzięki ciągłemu rozwojowi amunicji, bardzo wysoka.

Podpis: tw