Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Amerykańskie okrętowe pociski rakietowe – ceny 
W dyskusji o nowych okrętach wojennych często padają dane dotyczące cen systemów uzbrojenia. Warto jednak uzmysłowić sobie jaki jest prawdziwy koszt jednego z ich najdroższych rodzajów jakimi są kierowane pociski rakietowe.
Większość operacyjnych amerykańskich okrętów wojennych wychodzi w morze z pełną jednostką uzbrojenia. Ten artykuł postara się przybliżyć koszt takiego ładunku oraz koszty jednostkowe poszczególnych pocisków.
Pojedynczy krążownik typu Ticonderoga ma 122-komorową wyrzutnię Mk 41 (VLS), a każda z komór może pomieścić jeden większy pocisk (SM-2, SM-3, SM-6, RGM-109, RUM-139) lub cztery pociski ESSM (Evolved Sea Sparrow Missiles). Tym samym może on załadować największą liczbę pocisków w US Navy a w świecie ustępując tylko południowokoreańskim, znacznie młodszym niszczycielom typu Sejong the Great.
Poniżej przedstawiono koszty jednostkowe, zaokrąglone do pełnego dolara, jakie US Navy zakontraktowała w roku fiskalnym 2021 (FY2021), zgodnie z ich danymi z oficjalnych dokumentów budżetowych.
Pociski przeciwlotnicze:
- (SM-2) Block IIIAZ – 1 200 000 USD – Jest to koszt jednostkowy zestawu konwersyjnego do przekształcenia istniejących pocisków SM-2 Block IIIA w wariant Block IIIAZ, który jest przeznaczony specjalnie dla niszczycieli typu Zumwalt
- Standard Missile 2 (SM-2) Block IIIC – 2 349 000 USD – To cena jednostkowa zestawu konwersyjnego do przekształcenia istniejących pocisków SM-2 Block IIIA i Block IIIB w konfigurację Block IIIC z aktywnym naprowadzaniem radarowym.
- Standard Missile 3 (SM-3) Block IB – 11 830 000 USD – Pociski kupowane z budżetu Missile Defense Agency (MDA).
- Standard Missile 3 (SM-3) Block IIA – 36 387 000 USD – Fundusze na te pociski również pochodzą z budżetu MDA.
- Standard Missile 6 (SM-6) – 4 318 632 USD – Cena jednostkowa uśredniona dla całego zamówienia z FY2021, które obejmuje warianty SM-6 Block I i Block IA.
- Evolved Sea Sparrow Missile (ESSM) – 1 795 000 USD – Koszt jednostkowy uśredniony dla całego zakupu w FY2021, który obejmuje warianty ESSM Block I i Block II.
- Rolled Airframe Missile (RAM) – 905 330 USD – Koszt jednostkowy uśredniony dla całego zakupu w FY2021, który obejmuje wiele wariantów RAM, w tym Block II i IIA.
Pociski do przeciwokrętowe, rakietotorpedy i pociski manewrujące do zwalczania celów lądowych:
- Tactical Tomahawk (TACTOM) Block V – 1 537 645 USD – Jest to cena jednostkowa za podstawowy wariant ataku lądowego. Fundusze na zestawy konwersyjne do przekształcenia pocisków Block V w pociski przeciwokrętowe Block Va Maritime Strike Tomahawk (MST) lub Block Vb z nowym systemem Joint Multiple Effects Warhead System (JMEWS), znajdują się w osobnych częściach budżetu.
- Maritime Strike Tomahawk (MST) Block Va – 889 681 USD – To cena jednostkowa zestawu konwersyjnego do przekształcenia istniejących pocisków Block IV konfigurację MST Block Va.
- Naval Strike Missile (NSM) – 2 194 000 USD – Cena z kontraktu na 15 pocisków w budżecie FY 2021.
- Harpoon Block II RGM-84L -1 406 852 USD – Cena z FY2020 w ramach FMS.
- Sea Griffin BGM-176B – 127 333 USD – Cena z FY2019.
- Vertical Launch Anti-Submarine Rocket (VL-ASROC) – Wniosek budżetowy na rok fiskalny 2021 nie zawierał żadnych funduszy na nowe VL-ASROC, ale zawierał fundusze na zestawy remontowe, z których każdy kosztował około 490 909 dolarów.
- Stand-off Land Attack Missile – Expanded Response (AGM-84H/K SLAM-ER) – 3 032 000 USD – Cena z FY2020.
Warto w powyższym wyszczególnieniu zwrócić uwagę na ceny pocisków Tomahawk i porównać je z kosztem pocisków przeciwokrętowych Harpoon i NSM a zwłaszcza z wariantem do zwalczania celów lądowych tego pierwszego. Z porównania tego jasno wynika ekonomiczny sens a właściwie jego brak używania do atakowania celów lądowych, pocisków konstruowanych do zwalczania okrętów a nawet ich skonwertowanych wariantów.
Co więcej te pociski NSM/RGM-84L Harpoon II +/AGM-84H/K SLAM-ER, dysponują mniejszymi zasięgami oraz głowicami bojowymi a tylko ostatni z nich ma zbliżoną do Tomahawka precyzję trafienia. O ich zdolności do pokonywania naziemnej obrony powietrznej przeciwnika nie warto nawet wspominać, bo jej niska wartość to „oczywista oczywistość”.
Autor: TW
Powiązane wpisy
Druga korweta HDC-3100 w służbie filipińskiej marynarki
Marynarka Wojenna Filipin wcieliła do służby drugą z dwóch nowych korwet rakietowych BRPDiego Silang zbudowanych w Korei Południowej. Jednostki te stanowią wyraźny skok jakościowy zdolności bojowych filipińskiej floty, która w przyspieszonym tempie realizuje program modernizacji sił morskich w odpowiedzi na rosnącą presję Chin na Morzu Południowochińskim.
W artykule
Nowe korwety HDC-3100 dla Manili
Południowokoreańska stocznia HD Hyundai Heavy Industries zakończyła budowę dwóch korwet rakietowych projektu HDF-3200 Hybrid dla Marynarki Wojennej Filipin. Druga jednostka, BRP Diego Silang, została wcielona do służby 2 grudnia, ponad pół roku po wejściu do linii prototypowej BRP Miguel Malvar.
Dla filipińskiej floty są to jedne z najważniejszych okrętów bojowych pozyskanych w ostatnich dekadach. Wprowadzenie okrętów tej klasy oznacza odejście od dotychczasowej struktury sił, opartej głównie na jednostkach patrolowych i okrętach pomocniczych.
Choć według oficjalnej klasyfikacji jednostki tego projektu zaliczane są do okrętów klasy korweta, ich rzeczywisty potencjał operacyjny oraz gabaryty lokują je na pograniczu lekkich fregat wielozadaniowych, przeznaczonych do działań na wodach otwartych.
Przełomowe zdolności bojowe
Nowe korwety mają przenosić zestaw uzbrojenia, w którego skład wchodzi pojedyncza armata 76 mm, 16-komorowa wyrzutnia VLS dla przeciwlotniczych pocisków MBDA VL MICA, dwie podwójne wyrzutnie pocisków przeciwokrętowych LIGNex1 SSM-700K C-Star, system artyleryjski Aselsan Gökdeniz kal. 35 mm oraz dwie potrójne wyrzutnie torped ZOP K745 Blue Shark kal. 324 mm, wystrzeliwanych z wyrzutni typu SEA TLS. Uzupełnieniem jest system walki elektronicznej z wyrzutniami celów pozornych Terma C-Guard.
Kontekst regionalny i presja Chin
Modernizacja filipińskiej floty morskiej wpisuje się w szerszy program modernizacji sił zbrojnych, realizowany przez Manilę w odpowiedzi na dynamicznie pogarszającą się sytuację bezpieczeństwa w regionie Morza Południowochińskiego. W ostatnich latach wody te stały się areną licznych incydentów z udziałem chińskiej straży przybrzeżnej oraz formacji paramilitarnych, które regularnie podejmują działania wymierzone w filipińskie jednostki patrolowe i rybackie.
Nowe korwety tym samym mają zapewniać Filipinom bardziej wiarygodne narzędzie reagowania na tego typu presję, zwiększając koszt potencjalnej eskalacji po stronie Pekinu. W opinii zachodnich analityków wprowadzenie do służby okrętów tej klasy oznacza, że rywalizacja morska w regionie przestaje mieć charakter jednostronny.
Współpraca z Koreą Południową
Kontrakt na budowę dwóch korwet o wartości około 550 mln dolarów został podpisany w 2021 roku i stanowi element szerszej współpracy przemysłowo-obronnej pomiędzy Filipinami a Koreą Południową. HD Hyundai Heavy Industries zbudowała dotychczas łącznie 10 okrętów dla filipińskiej marynarki, w tym patrolowce.
Południowokoreański przemysł okrętowy deklaruje gotowość do dalszego rozszerzania współpracy w regionie Azji Południowo-Wschodniej, postrzegając Filipiny jako jednego z kluczowych partnerów w tym obszarze.
Kolejne etapy modernizacji
Wzmocnienie sił nawodnych nie wyczerpuje planów Manili. Filipiny rozwijają koncepcję obrony archipelagu, zakładającą rozbudowę systemów rakietowych, zdolności rozpoznania i dozoru morskiego oraz intensyfikację ćwiczeń z sojusznikami z regionu Indo-Pacyfiku.
Niezależnie od rozbudowy sił nawodnych, w Manili powraca temat pozyskania okrętów podwodnych. Wśród potencjalnych oferentów wymieniany jest południowokoreański koncern Hanwha Ocean, prezentujący kompleksową propozycję obejmującą zarówno budowę jednostek, jak i zaplecze szkoleniowo-logistyczne.
