Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter

Możliwy renesans nowych lekkich korwet jako klasy jednostek bojowych w RAN jest wiązany z poczuciem większego zagrożenia dla australijskich interesów związanych z rosnącą w siłę chińską marynarką wojenną.
Australijski Departament Obrony (DoD) dokonał przeglądu planów rozwoju nawodnych jednostek bojowych i doszedł do wniosku, że aby zapewnić Królewskiej Australijskiej Marynarce Wojennej (RAN) zwiększone zdolności bojowe w odpowiedzi na zwiększone zagrożenia bezpieczeństwa w regionie, należy rozważyć powrót do użytkowania korwet zdolnych do zwalczania celów podwodnych i nawodnych. Tym samym ta klasa jednostek może pojawić się w RAN po ponad 60-letniej przerwie, gdy poprzednio używano korwet (typ Bathurst – zbudowane 1940-42, w służbie do 1960).
Propozycja pozyskania od 10 do 12 okrętów wojennych tej klasy, wyposażonych w zdolności do prowadzenia działań ASuW i ASW, może zaowocować programem o wartości od 5 do 6 mld AUD (3,2 do 3,8 mld USD).
Plany pozyskania korwet mogą być też reakcją na stosunkowo niewielkie zdolności bojowe, właśnie budowanych OPV okręty typu Arafura. Te zaprojektowane przez niemiecką stocznie Lürssen patrolowce nie są już postrzegane jako wystarczające do zapewnienia bezpieczeństwa przed rosnącą siłą i zasięgiem marynarki wojennej Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej (PLAN), Chińskiej Straży Przybrzeżnej (CCG) i jej sił Milicji Morskiej.
Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/diehl-defence-otrzymal-kontrakt-na-produkcje-pocisku-przeciwokretowego-rbs15-%EF%BF%BC/
Obecnie planowane jest zbudowanie 12 OPV tego typu oraz 2 dodatkowych skonfigurowanych do zadań przeciwminowych. Niemniej jednak OPV tego typu o długości 80 m. i wyporności 1640 t., dysponujące tylko bronią artyleryjską i strzelecką nie są realną siłą bojową. Wprowadzenie nowych korwet uzbrojonych w rakiety i torpedy zapewniłoby większą siłę ognia i przydatność, nie tylko w ochronie, ale i w obronie wód terytorialnych Australii i wyłącznej strefy ekonomicznej, a także szlaków morskich i obszarów zainteresowania.
W raporcie ministerstwa poinformowano, że resort obrony przygląda się modelom korwet Lürssena, który dysponuje projektami: K130 (zastosowany na niemieckich korwetach marynarki typu Braunschweig), oraz C90, który jest wykorzystywany w korwetach budowanych dla bułgarskiej marynarki wojennej. Obie konstrukcje są większe od OPV Arafura budowanych dla Royal Australian Navy i są uzbrojone w rakiety przeciwokrętowe i przeciwlotnicze, torpedy oraz artylerię średniego kalibru.
Konkurencyjnym rozwiązaniem może być dozbrojenie OPV Arafura w cięższe uzbrojenie. Jednak w przypadku budowy korwet możliwe jest też przekazanie okrętów patrolowych australijskim siłom granicznym, celem ich wzmocnienia. Jeśli plan uzyska aprobatę władz, korwety miałyby być budowane w Australii przez Lüerssen Australia.
Pierwsza korweta mogłaby zostać ukończona do 2028 roku, a kolejne okręty byłyby produkowane i dostarczane co 10 miesięcy, a ich koszt ma wynosić zaledwie 500 mln AUD za sztukę.
Autor: TDW


Świnoujście wchodzi w fazę największej inwestycji hydrotechnicznej ostatnich lat. Przylądek Pomerania zastępuje skromniejszy plan terminala, podnosząc skalę i parametry do 17 m głębokości oraz 186 ha nowego lądu. Projekt ma zostać wykonany przez polskie podmioty.
W artykule
W nagraniu opublikowanym w mediach społecznościowych wiceminister infrastruktury Arkadiusz Marchewka odniósł się do nieścisłości wokół projektu terminala w Świnoujściu. Wskazał, że wcześniejsza koncepcja – około 70 ha oraz głębokość basenu i toru podejściowego na poziomie 14,5 m – nie dawała szans na obsługę największych kontenerowców i nie domykała się ekonomicznie.
Minister mówił o terminalu kontenerowym, który stanowi kluczową część projektu Przylądek Pomerania – nowego portu zewnętrznego w Świnoujściu.
Obecna koncepcja zakłada powstanie 186 ha nowego lądu, z torem podejściowym i basenem portowym o głębokości 17 m, co umożliwi przyjmowanie największych jednostek oceanicznych. Minister zaznaczył, że inwestycja będzie w całości realizowana przez polskie instytucje i ma charakter strategiczny – zarówno dla logistyki, jak i bezpieczeństwa naszego kraju.
🔗 Czytaj więcej: Nowy terminal kontenerowy w Świnoujściu kluczem do wzrostu gospodarczego Polski
Minister odnosił się w swojej wypowiedzi do terminala kontenerowego, który stanowi kluczową część projektu Przylądek Pomerania – nowego portu zewnętrznego w Świnoujściu.
Budowa Przylądka Pomerania to jedna z najbardziej ambitnych inwestycji morskich w historii współczesnej Polski. Projekt, o którym w ostatnich tygodniach szerzej mówił minister Marchewka, ma nadać nowy wymiar portowi w Świnoujściu oraz wzmocnić pozycję naszego kraju w europejskiej logistyce kontenerowej. To przedsięwzięcie nie tylko imponuje skalą, lecz także ma wymiar symboliczny – Polska chce pokazać, że potrafi samodzielnie przeprowadzić inwestycję o znaczeniu gospodarczym i obronnym.
Nowy port zewnętrzny obejmie 186 hektarów nowego lądu w Zatoce Pomorskiej. Będzie to fundament przyszłej infrastruktury portowej, której parametry techniczne pozwolą przyjmować największe kontenerowce świata. Według planów, długość nabrzeży z falochronem sięgnie blisko 3 km, a głębokość toru podejściowego i basenu portowego wyniesie 17 m. Takie parametry mają pozwolić Świnoujściu konkurować z największymi portami regionu Morza Bałtyckiego.
Kluczowym elementem inwestycji będzie terminal kontenerowy o długości nabrzeża około 1,3 km, zdolny do obsługi trzech jednostek jednocześnie – dwóch o długości do 400 m oraz jednej mniejszej. Roczna przepustowość terminala szacowana jest na około 2 mln TEU, co w praktyce oznacza skokowy wzrost możliwości przeładunkowych polskich portów. W perspektywie kilkunastu lat Świnoujście może stać się nie tylko portem o znaczeniu krajowym, ale także ważnym węzłem tranzytowym dla Europy Środkowo-Wschodniej.
Na uwagę zasługuje fakt, że realizacja projektu została powierzona Zarządowi Morskich Portów Szczecin i Świnoujście oraz Urzędowi Morskiemu w Szczecinie. Jak poinformowano, poprzednia umowa z konsorcjum zagranicznym wygasła, a nowa formuła inwestycji opiera się na krajowych zasobach technicznych i finansowych. To ważny sygnał – w czasach, gdy Europa coraz mocniej akcentuje potrzebę samowystarczalności w dziedzinie infrastruktury krytycznej, Polska decyduje się realizować ten projekt samodzielnie.
🔗 Czytaj też: Konflikt wokół budowy terminalu kontenerowego w Świnoujściu
Zgodnie z danymi resortu infrastruktury, zakres prac przypisany ZMPSiŚ wyceniany jest na około 1,5 mld złotych, natomiast w budżecie państwa zabezpieczono ponad 7 mld złotych na pogłębienie toru wodnego i budowę infrastruktury lądowej. Inwestycja ma zatem wymiar nie tylko gospodarczy, ale i strategiczny – wspiera rozwój transportu morskiego oraz wzmacnia bezpieczeństwo energetyczne kraju.
Rządowy opis inwestycji oraz komunikaty branżowe precyzują, że na ponad 47 he powstanie nowy układ drogowo-kolejowy: dwa tory dojazdowe o łącznej długości ponad 3 kilometrów, bocznica z dziesięcioma torami po 800 metrów każdy, droga dojazdowa o długości około 2 kilometrów oraz plac buforowy dla samochodów ciężarowych o powierzchni około 5 hektarów. Infrastruktura zostanie zlokalizowana w odległości około 4 km od istniejącego układu komunikacyjnego Świnoujścia, co ma ograniczyć wpływ ruchu ciężkiego do miasta. Przewidziano pełne media oraz zaplecze dla służb – granicznej, celnej i sanitarnej.
Przylądek Pomerania został włączony do kluczowych dokumentów rozwojowych, takich jak „Strategia Zrównoważonego Rozwoju Transportu do 2030 roku” oraz „Program Rozwoju Polskich Portów Morskich do 2030 roku”. Wpisanie inwestycji do tych programów potwierdza, że rząd traktuje ją jako element długofalowej polityki rozwoju polskiej żeglugi i infrastruktury portowej.
Jeśli harmonogram zostanie utrzymany, w pierwszym kwartale 2026 roku ruszą prace przygotowawczo-budowlane. Zakończenie inwestycji przewidziano na 2029 rok. Świnoujście uzyska status portu głębokowodnego o parametrach zbliżonych do największych terminali kontenerowych w polskim systemie portowym.
Co ważne, projekt ten nie stanowi konkurencji dla portów w Gdańsku i Gdyni, lecz uzupełnienie ich potencjału – element wspólnego systemu portowego, który może w przyszłości stworzyć spójną i komplementarną sieć przeładunkową polskiego wybrzeża.
Minister Arkadiusz Marchewka podkreślił, że projekt Przylądek Pomerania to inwestycja na miarę XXI wieku, przygotowana z myślą o przyszłych pokoleniach. Jeśli plany zostaną zrealizowane, za pięć lat może ona stać się symbolem nowoczesnej, Polski morskiej i punktem zwrotnym w rozwoju gospodarki morskiej i infrastruktury portowej. Dla Świnoujścia będzie to przełomowy moment – symboliczny powrót miasta na mapę wielkich portów Europy.