Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
PERN zwiększa efektywność i bezpieczeństwo przeładunków w hubie paliw w Dębogórzu 
Ponad 36 tys. metrów sześc. oleju napędowego z Holandii rozładowano w hubie paliwowym PERN w Dębogórzu. Był to pierwszy rozładunek paliw na Stanowisku Przeładunku Paliw Płynnych Portu Gdynia wykonany w całości przez pracowników PERN – poinformowała w piątek spółka.
Baza PERN w Dębogórzu, której całkowita pojemność wynosi obecnie 260 tys. metrów sześc., to hub paliwowy mogący przyjmować dostawy tych produktów do Polski realizowane zbiornikowcami drogą morską.
Ponad 36 tys. metrów sześc. oleju napędowego z rafinerii w Rotterdamie rozładowano właśnie w hubie paliwowym PERN w Dębogórzu. Produkt dostarczył tankowiec STI POPLAR. Był to jednocześnie pierwszy rozładunek paliw na Stanowisku Przeładunku Paliw Płynnych Portu Gdynia, wykonany w całości przez pracowników PERN.
Komunikat Prasowy PERN
Jak podkreślił PERN, to nowa usługa spółki uruchomiona przy wsparciu Zarządu Morskiego Portu w Gdyni.
To również kluczowe rozwiązanie zwieszające bezpieczeństwo i efektywność przeładunków paliw z uwagi na fakt, że nie ma już potrzeby korzystania z pośredników realizujących te zadania.
Komunikat Prasowy PERN
Uruchomienie nowej usługi przez PERN, jak wyjaśniono w informacji, jest elementem strategii rozwoju bazy paliw w Dębogórzu jako morskiego hubu paliwowego. PERN dodał, że w ten scenariusz wpisują się również działania modernizacyjne realizowane przez Zarząd Morskiego Portu Gdynia.
Według PERN, jeszcze w tym roku, w ramach zwiększenia możliwości importowych, zostanie rozpoczęte pogłębienie podejścia do Stanowiska Przeładunku Paliw Płynnych Portu Gdynia, dzięki czemu możliwa będzie obsługa tankowców o zanurzeniu do 15 metrów oraz ładowności ok. 100 tys. ton. Spółka ocenia, że istotnie zwiększy to bezpieczeństwo ciągłości pracy instalacji przeładunkowej oraz umożliwi obsługę znacznie większych jednostek.
Realizacja nowej usługi zapewni PERN dodatkowe przychody, a przede wszystkim zwiększy bezpieczeństwo procesu rozładunku tankowców i pozwoli na realizację kompleksowej usługi importu paliw z transportu morskiego dla klientów PERN.
Rafał Miland, wiceprezes PERN
PERN przypomniał, że inwestycje w bazie paliw w Dębogórzu planowane do 2024 r. wyniosą 150 mln zł. Baza niedawno powiększyła się o dwa nowe zbiorniki na olej napędowy o pojemności 32 tys. metrów sześc. każdy, a w tym roku do eksploatacji trafi kolejny – podobnej wielkości zbiornik.
Jak informuje spółka, poza parkiem zbiornikowym, w bazie w Dębogórzu trwa równocześnie modernizacja frontu załadunkowego cystern kolejowych oraz modernizacja bocznicy kolejowej. „W efekcie liczba załadowanych cystern kolejowych zwiększy się o połowę, co pozwoli ekspediować sześć składów kolejowych na dobę oraz istotnie wzmocni stabilność rynku logistyki produktów naftowych” – zapowiedział PERN.
PERN to państwowy podmiot, strategiczny dla bezpieczeństwa energetycznego Polski, zarządzający m.in. na terenie naszego kraju rurociągami tłoczącymi ropę naftową do rafinerii PKN Orlen w Płocku oraz Grupy Lotos w Gdańsku, a także do dwóch rafinerii w Niemczech oraz posiadający bazy magazynowe surowca i paliw.
PERN podkreśla, że ciągle rozwija swoją infrastrukturę magazynową, zwiększając możliwości przechowywania zapasów interwencyjnych, tym samym wzmacniając bezpieczeństwo energetyczne Polski.
Niedawno został zakończony montaż dachów na siedem nowych zbiornikach w trzech lokalizacjach. Planowany termin ukończenia całej inwestycji to połowa tego roku. Po rozbudowie pojemość magazynowa baz wzrośnie aż o 224 tys. metrów sześc.
Komunikat Prasowy PERN
Źródło: PAP
Powiązane wpisy
Norwegia zwiększa zamówienie o kolejne okręty podwodne
Norweskie Ministerstwo Obrony poinformowało 5 grudnia o zwiększeniu zamówienia na okręty podwodne typu 212CD budowane w Niemczech. Dotychczasowy kontrakt obejmował cztery jednostki, teraz Oslo chce dokupić dwie kolejne.
W artykule
O rozszerzeniu zamówienia mówiło się od 2024 roku, kiedy to Bundestag zgodził się zwiększyć niemiecką część programu z dwóch do sześciu jednostek. Wtedy też pojawiła się informacja o możliwej dodatkowej opcji na trzy kolejne okręty dla Niemiec.
Budowa pierwszych 212CD trwa – zarówno dla Norwegii, jak i Niemiec. W norweskiej flocie nowe okręty zastąpią wysłużone jednostki typu Ula. Ich głównym zadaniem będzie monitorowanie i ochrona obszarów na północnym Atlantyku, Morzu Norweskim i w rejonie Arktyki, gdzie obecność rosyjskiej Floty Północnej jest stałym czynnikiem ryzyka. Całość norweskiego zamówienia, po rozszerzeniu, szacowana jest na ponad 90 mld koron (ponad 32 mld zł). Resort obrony Norwegii podkreśla, że decyzja wynika bezpośrednio z pogarszającej się sytuacji bezpieczeństwa tego kraju.
Wspólny projekt Norwegii i Niemiec – charakterystyka 212CD
Wspólna budowa okrętów ma przynieść obu państwom wymierne korzyści: wspólne szkolenia, ujednolicone standardy obsługowe oraz interoperacyjność, w tym możliwość tworzenia mieszanych, norwesko-niemieckich załóg. W Haakonsvern powstaje już specjalna infrastruktura do szkolenia marynarzy i utrzymania jednostek serii 212CD.
Za świadomość sytuacyjną odpowiada sonar nawigacyjny SA9510S MkII oraz zestaw masztów elektrooptycznych OMS 150 i OMS 30, umożliwiających obserwację i identyfikację celów bez konieczności wynurzania jednostki. Uzupełnieniem systemu są echosondy EM2040 Mil i EA640, które zwiększają precyzję nawigacyjną i pozwalają na bezpieczne manewrowanie oraz prowadzenie działań na wodach o złożonej charakterystyce dna.
W prasie branżowej zwraca się uwagę na „diamentowy” przekrój poprzeczny kadłuba, który ma redukować odbicia aktywnych sygnałów sonarowych. Innowacyjność konstrukcji rodzi jednak ryzyko opóźnień – niektórzy twierdzą, że pierwsze jednostki tej serii mogą być gotowe z poślizgiem czasowym, związanym z dostępnością materiałów i koniecznością nabywania doświadczenia przez wykonawców.
Napęd i systemy pokładowe
Napęd stanowią dwa silniki wysokoprężne MTU 4000, baterie litowo-jonowe oraz najnowsza generacja systemu AIP (HDW Fuel Cell AIP, określany jako – IV generacja). Baterie przeszły krytyczne testy bezpieczeństwa, a koncepcja projektu zakłada możliwie niskie zużycie energii i wysoką autonomiczność w zanurzeniu.
W skład wyposażenia nowych 212CD wchodzi najnowszy system dowodzenia CMS ORCCA, rozwijany wspólnie przez TKMS i norweski Kongsberg. To centrum nerwowe okrętu, integrujące wszystkie sensory i uzbrojenie, a jednocześnie przygotowane do pełnej współpracy z niemiecką i norweską flotą.
Za świadomość sytuacyjną odpowiada sonar nawigacyjny SA9510S MkII oraz zestaw masztów elektrooptycznych OMS 150 i OMS 30, zapewniających obserwację i identyfikację celów bez wynurzania okrętu. Ich uzupełnieniem są echosondy EM2040 Mil i EA640, które zwiększają precyzję nawigacyjną i pozwalają bezpiecznie prowadzić działania na trudnych wodach.
Uzbrojenie okrętów podwodnych 212CD
Okręty otrzymają cztery wyrzutnie torped kalibru 533 mm, przystosowane do użycia nowoczesnych torped ciężkich DM2A4, będących standardem wśród państw NATO mających w służbie okręty TKMS.
Do samoobrony na krótkim dystansie przewidziano system IDAS, czyli rakietowy zestaw przeznaczony do zwalczania środków ZOP, dronów i śmigłowców operujących nad obszarem działań okrętu.
Najmocniejszy akcent ofensywny to możliwość użycia pocisków przeciwokrętowych NSM od Kongsberga – uzbrojenia, przed którym rosyjskie okręty mają szczególny respekt. NSM realnie utrudni im swobodne operowanie na północnym Atlantyku i w rejonach subarktycznych.
Jednostki będą także zdolne do współpracy z autonomicznymi pojazdami podwodnymi (UUV), co zwiększa ich możliwości w rozpoznaniu, działaniach specjalnych i monitorowaniu dna morskiego.
Wszystkie te elementy składają się na okręt przeznaczony do działań nie tylko na Bałtyku. 212CD powstaje z myślą o operowaniu na północnym Atlantyku i Morzu Norweskim, w środowisku arktycznym, gdzie kluczowe znaczenie mają duża autonomiczność oraz zdolność do długotrwałego pozostawania w rejonie działań.
Co tak naprawdę wyróżnia decyzję Norwegii
Decyzja Oslo nie jest efektem politycznego impulsu, lecz chłodnej kalkulacji operacyjnej. Norwegowie powiększają zamówienie na okręty, które już istnieją, pływają i mają potwierdzone osiągi w służbie sojuszniczych marynarek. Bez wizualizacji i opowieści o „rozwojowych możliwościach”. Po prostu biorą rozwiązanie, które działa.
212CD nie jest projektem, który dopiero miałby „dojrzewać” w trakcie programu. To rozwinięcie sprawdzonej rodziny okrętów podwodnych, budowanej na bazie doświadczeń typu 212A – jednej z najbardziej udanych konwencjonalnych platform w Europie. Konstrukcja została w pełni zweryfikowana na etapie projektu i wprowadzona do produkcji bez fazy eksperymentalnej. Pierwsze jednostki są już w trakcie budowy.
Dla Norwegii to kluczowe. Flota Północna FR działa tuż za rogiem, a Oslo odpowiada za bezpieczeństwo północnej flanki NATO. W tych warunkach okręt podwodny nie ma „rokować” – ma pracować od pierwszego dnia służby.
I tu pojawia się czytelny kontrast: Norwegia wzmacnia flotę rozwiązaniem sprawdzonym, podczas gdy w Polsce realna zdolność podwodna pozostaje odsunięta w czasie.
W czasie gdy jedni wybierają projekt „jakoś to będzie”, Norwegia wybiera pewność tu i teraz: okręt, który pływa i system, który przeszedł próby.
Mariusz Dasiewicz – wydawca Portalu Stoczniowego. Od ponad 10 lat zajmuje się tematyką Marynarki Wojennej RP oraz przemysłu stoczniowego. W swoich tekstach koncentruje się na programie Orka oraz zagadnieniach związanych z rozwojem bezpieczeństwa morskiego Polski, kładąc nacisk na transparentność procesów decyzyjnych i analizę opartą na faktach.
