Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
PGE i Orsted zawarły umowę na transport i instalację morskich stacji transformatorowych
PGE i Ørsted podpisały kluczową umowę na transport i instalację morskich stacji transformatorowych dla projektu Baltica 2. Ta umowa nie tylko przybliża Polskę do osiągnięcia celów w zakresie zielonej energii, ale także stanowić będzie ważny element w strategii obu firm na rzecz transformacji energetycznej kraju.
Wyłoniona w przetargu firma Seaway7 to światowy lider w realizacji projektów związanych z morską energetyką wiatrową. Do transportu i instalacji morskich stacji firma wykorzysta zarówno statki dźwigowe, jak i transportowe. Rozpoczęcie prac zaplanowano na 2026 rok. Cztery morskie stacje transformatorowe zaprojektuje, wybuduje i uruchomi konsorcjum Semco/PTSC.
PGE i Orsted mają zakontraktowane już wszystkie niezbędne komponenty dla morskiej farmy wiatrowej Baltica 2, a także podpisane wszystkie umowy dotyczące ich instalacji. Partnerzy wybrali też generalnego wykonawcę lądowej infrastruktury przyłączeniowej. Posiadają już wszystkie niezbędne pozwolenia budowlane. Ostatnim krokiem przed rozpoczęciem budowy będzie podjęcie przez inwestorów ostatecznej decyzji inwestycyjnej (FID).
Czytaj więcej o polskich firmach które realizują badania geologiczne dla morskich farm wiatrowych projektu Baltica
Baltica 2 stanowi jeden z dwóch etapów Morskiej Farmy Wiatrowej Baltica, obok Baltica 3. Projekt ten realizowany jest we współpracy przez PGE i Ørsted, przewiduje ukończenie etapu Baltica 2, o potencjale produkcyjnym rzędu 1,5 GW, do końca 2027 roku. Z kolei etap Baltica 3, charakteryzujący się mocą około 1 GW, ma zostać zrealizowany do roku 2030. Połączenie obu etapów da w efekcie Morską Farmę Wiatrową Baltica o całkowitej mocy 2,5 GW. Ta inwestycja przyczyni się do transformacji sektora energetycznego w Polsce, umożliwiając dostarczenie zielonej energii dla niemal 4 milionów polskich gospodarstw domowych.
Źródło: PGE
Powiązane wpisy
-
US Navy wybiera okręty desantowe od Damena?
Ogłoszona 5 grudnia decyzja sekretarza marynarki Stanów Zjednoczonych przesądziła o kierunku dalszych prac nad nowymi okrętami desantowymi średniej wielkości. W postępowaniu dotyczącym programu LSM, US Navy wskazała jako zwycięzcę europejski koncern Damen, którego propozycja najlepiej odpowiadała przyjętym założeniom operacyjnym i harmonogramowym.
W artykule
Projekt LST-100 w programie LSM US Navy
Podstawą oferty niderlandzkiej grupy stał się projekt LST-100, który zostanie zaadaptowany na potrzeby amerykańskiej floty. Zgodnie z deklaracjami strony wojskowej, pierwsze prace stoczniowe mogłyby ruszyć w 2026 roku, co przy zachowaniu zakładanego tempa realizacji umożliwiłoby przekazanie pierwszej jednostki do służby w 2029 roku. Skala programu zakłada pozyskanie docelowo około 35 okrętów, przeznaczonych zarówno dla US Navy, jak i Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych.
Istotnym elementem amerykańskiego podejścia do programu jest ograniczenie ingerencji w bazową dokumentację techniczną. Zamiast daleko idących modyfikacji przewidziano jedynie dostosowanie projektu do obowiązujących standardów US Navy, wymagań dotyczących wyposażenia oraz integracji z systemami wykorzystywanymi przez lotnictwo morskie i USMC. Takie podejście ma pozwolić na skrócenie cyklu projektowego i zmniejszenie ryzyka opóźnień.
Rola okrętów LSM w działaniach USMC
Równolegle z ogłoszeniem wyboru programu zawarto porozumienie dotyczące nabycia praw do dokumentacji technicznej LST-100, których wartość określono na 3,3 mln USD. Rozwiązanie to daje stronie amerykańskiej pełną swobodę w zakresie wyboru stoczni realizujących kolejne etapy programu – od budowy seryjnej, przez wsparcie eksploatacji, po przyszłe modernizacje. Zgodnie z zapowiedziami w realizację programu ma zostać włączona możliwie szeroka grupa zakładów stoczniowych.
Nowe okręty desantowe typu LSM (Landing Ship Medium) mają odegrać kluczową rolę w działaniach USMC na wodach Oceanu Spokojnego, umożliwiając szybkie przemieszczanie pododdziałów pomiędzy rozproszonymi punktami operacyjnymi. W założeniu będą one uzupełniać potencjał dużych okrętów desantowych-doków, zapewniając większą elastyczność działania w środowisku nasyconym środkami rażenia przeciwnika.
