Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter

W dobie rosnącego napięcia na scenie międzynarodowej, Polska decyduje się na poszerzenie swojej floty podwodnej, inicjując ambitny program Orka. Szef Ministerstwa Obrony Narodowej (MON), Mariusz Błaszczak, zapowiedział realizację programu mającego na celu zakup nowoczesnych okrętów podwodnych. Informację tę ogłosił 24 maja podczas uroczystego otwarcia konferencji na Stadionie Narodowym Defence24 Day.
W artykule
W ramach planów modernizacji floty, MON przygotowuje się do rozpoczęcia procedury zakupu okrętów podwodnych, która ma rozpocząć się jeszcze w tym roku. Istotnym elementem procesu jest transfer technologii, co zdecydowanie wpłynie na krajowy rozwój kompetencji w dziedzinie podwodnej.
Błaszczak podkreślił, że kluczowe cechy nowych jednostek to wysoka autonomia, siła uzbrojenia oraz elastyczność konfiguracji. Dodatkowo, nowe okręty będą dostosowane do niewykrywalnego poruszania się z dużą prędkością oraz długotrwałego przebywania pod powierzchnią wody.
Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/atak-na-rosyjski-okret-rozpoznawczy-iwan-churs/
Obecnie, polska flota podwodna jest zdecydowanie ograniczona – w służbie pozostaje tylko jeden okręt podwodny – ORP Orzeł, radziecka konstrukcja z lat 80-tych. Rozpoczęcie programu Orka otwiera nową erę dla Polskiej Marynarki Wojennej, umożliwiając jej pełnowartościowe funkcjonowanie, nie tylko za sprawą jednostek nawodnych, ale również dzięki skrytemu przemieszczaniu się pod powierzchnią wody.
W kontekście programu Orka, na horyzoncie pojawia się kilku potencjalnych dostawców. Niemiecki Thyssen Krupp Marine Systems oferuje okręty podwodne typu 212A i 214A. Francuski Naval Group proponuje okręty klasy Scorpène. Szwedzka firma Saab Kockums ma w swojej ofercie okręty podwodne typu A-26. Potencjalnym dostawcą okrętów może zostać koreańska spółka Hyundai Heavy Industries, która będzie oferować swoje okręty razem z bogatym pakietem współpracy przemysłowej.
Nowe jednostki mają zastąpić jedyny okręt podwodny ORP Orzeł i wprowadzić polską flotę podwodną w nową erę technologiczną. Program Orka to wyraźny sygnał, że Polska jest zdecydowana na rozwój i modernizację swoich sił zbrojnych, w szczególności marynarkę wojenną.
Autor: Mariusz Dasiewicz


30 listopada grupa aktywistów Greenpeace Australia Pacific przeprowadziła spektakularną akcję na podejściu do portu w Newcastle, gdzie wspięli się na masowiec BONNY ISLAND, na którego pokładzie znajdował się węgiel.
W artykule
Do incydentu doszło w rejonie wejścia do portu Newcastle, jednego z głównych punktów eksportowych australijskiego węgla. Trzech aktywistów Greenpeace przedostało się na pokład masowca, wykorzystując dostęp do łańcucha kotwicznego oraz konstrukcji burtowych. Obecność osób postronnych na części dziobowej jednostki uniemożliwiła jej normalne manewrowanie, natomiast równoległa blokada kajakami na torze podejściowym dodatkowo ograniczyła przestrzeń manewrową statku, co w praktyce całkowicie wstrzymało jego ruch.
Protest był częścią szerszej inicjatywy Rising Tide People’s Blockade, której uczestnicy domagają się wyznaczenia daty wygaszania eksportu paliw kopalnych oraz wstrzymania nowych projektów związanych z węglem i gazem.
Aktywiści rozwiesili na burcie masowca duży transparent z przesłaniem skierowanym do władz Australii: „Wycofywać węgiel i gaz”. Był to element blokady Rising Tide People’s Blockade, której uczestnicy domagają się wyznaczenia terminu odejścia od paliw kopalnych oraz wstrzymania zgód na nowe projekty związane z węglem i gazem.
Akcja zbiegła się w czasie z podpisaniem przez Australię Deklaracji z Belém podczas COP30 w Brazylii. Greenpeace podkreśla, że zobowiązania złożone na forum międzynarodowym pozostają w sprzeczności z utrzymywaniem wysokiego poziomu eksportu surowców energetycznych.
W proteście uczestniczyli także australijscy muzycy Oli i Louis Leimbach z zespołu Lime Cordiale. Według Oli’ego obecność artystów miała podkreślić, że ruch klimatyczny obejmuje różne środowiska społeczne. Zwrócił uwagę, że akcja Greenpeace stała się naturalnym przedłużeniem koncertu zorganizowanego w ramach Rising Tide, który zgromadził wielu zwolenników działań na rzecz ochrony klimatu.
Wśród osób, które wspięły się na pokład masowca, znalazła się również lekarka i aktywistka Greenpeace dr Elen O’Donnell. W swoim oświadczeniu wskazała na skutki katastrof klimatycznych obserwowane w pracy zawodowej oraz podkreśliła, że Australia jako trzeci największy eksporter paliw kopalnych na świecie ponosi szczególną odpowiedzialność za ich konsekwencje.
Skala protestu była na tyle duża, że lokalna policja zatrzymała ponad 140 osób płynących na kajakach i pontonach, które brały udział w blokadzie podejścia do portu, wśród nich również nieletnich. Organizatorzy określili działania jako „konieczne i pokojowe”, natomiast krytycy podkreślali rosnące ryzyko eskalacji oraz zakłócenia pracy największego portu węglowego świata.
Incydent w Newcastle wpisuje się w rosnącą liczbę protestów wymierzonych w infrastrukturę powiązaną z paliwami kopalnymi. Australia, mimo deklaracji składanych na arenie międzynarodowej, pozostaje jednym z głównych eksporterów węgla na rynki azjatyckie. Działania aktywistów pokazują, że presja społeczna na przyspieszenie transformacji energetycznej staje się coraz bardziej zauważalna.
Podobne napięcia pojawiają się także w innych regionach świata, gdzie troska o środowisko zderza się z realiami gospodarki oraz sytuacją na rynku pracy. Europejskie doświadczenia potwierdzają, jak trudne bywa pogodzenie ambitnych celów klimatycznych z rosnącymi kosztami życia. W Australii sytuacja pozostaje szczególnie złożona, ponieważ przemysł wydobywczy jest jednym z fundamentów lokalnych gospodarek.
„Chociaż zmiana klimatu dotknie najuboższych najmocniej, dla wielu z nich nie będzie jedynym ani największym zagrożeniem” – przypomniał niedawno Bill Gates, komentując tempo światowej transformacji energetycznej. Wskazał, że debata zbyt często koncentruje się wyłącznie na emisjach, pomijając kwestie społeczne takie jak dostęp do energii, ubóstwo czy brak możliwości rozwoju.
Jego zdaniem skuteczna polityka klimatyczna wymaga nie tylko redukcji emisji, lecz także inwestycji w rozwiązania poprawiające jakość życia. Zwrócił uwagę, że postęp technologiczny sprawił, iż globalne prognozy emisji są dziś mniej pesymistyczne niż dekadę temu.
Choć dla uczestników Rising Tide była to forma obywatelskiego sprzeciwu, wielu mieszkańców regionu oceniło akcję jako przykład radykalizmu uderzającego w lokalną gospodarkę i miejsca pracy. W debacie publicznej pojawiły się głosy, że blokowanie statków nie rozwiązuje żadnego z realnych problemów klimatycznych, natomiast wzmacnia napięcia społeczne.
Wydarzenia w Newcastle pokazały, że spór między aktywizmem klimatycznym a ekonomicznym fundamentem tego kraju pozostaje nierozstrzygnięty i z zapewne jeszcze będzie powracał w w takiej lub podobnej formie.