Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Korea Południowa chce kupić od USA lekkie torpedy Mk 54 
Departament Stanu USA zatwierdził możliwą zagraniczną sprzedaż Korei Południowej lekkich torped Mk 54.
Koreański wniosek urzędnicy dotyczy zakupu 31 lekkich torped Mk 54 All Up Round, oraz torpedy ćwiczebnej Recoverable Exercise Torpedo (REXTORP) wraz z koniecznym wyposażeniem dodatkowym. Szacowana wartość kontraktu może osiągnąć do 130 mln USD. Torpedy zostaną wykorzystane na południowokoreańskich śmigłowcach morskich MH-60R Seahawk.
Lekka torpedaMk 54 jest przeznaczona głównie przeciw okrętom podwodnym operującym w akwenach płytkowodnych, zachowuję jednak wysokie zdolności bojowe w wodach głębokich. Torpeda ma kaliber 324 mm, długość 2,72 m., masę 276 kg, ładunek wybuchowy o masie 43,9 kg PBXN-103 (co odpowiada 108 kg TNT), zasięg co najmniej 9 km, prędkość powyżej 40 węzłów.
Torpeda ta łączy system wyszukiwania i naprowadzania torpedy Mk 50, z zespołem napędowym lekkiej torpedy Mk 46, czerpie także z technologii ciężkiej torpedy Mk 48 ADCAP. Program konstrukcji zakończono w roku 2000, a Mk 54 wprowadzono do użytku Marynarki w roku 2003. W kwietniu 2003 roku Raytheon wygrał przetarg na produkcję torpedy Mk 54. Firma rozpoczęła seryjną produkcję torpedy w ramach programu październiku 2004 roku. Pięcioletni kontrakt, o wartości ponad 500 mln USD, obejmował dostawę 51 lekkich torped Mk 54 i związanych z nimi usług wsparcia w całym cyklu życia. Torpeda osiągnęła wstępną zdolność operacyjną (IOC) w 2004 roku, w 2010 roku zintegrowano ją z rakietotorpedą VL-ASROC jako jej część bojową. US Navy przystąpiła do modernizacji torpedy i rozpoczęła rozwój wersji Mk 54 Mod 1 w 2007 roku ukończony w 2017 roku. Osiągnięcie wstępnej gotowości operacyjnej tej wersji planowane jest spodziewany jest w 2023 roku. Następnym stadium rozwoju będzie wersja Mk 54 Mod 2 z nowym układem napędowym i głowicą bojową która ma zostać dostarczona w 2026 roku.
Zawarta w informacjach prasowych kwota 130 mln USD za 31 sztuk Mk 54, może wprowadzać w błąd co do rzeczywistych cen tego rodzaju broni. Jak zawsze przy transakcjach w systemie FMS, kwota ta określa górny pułap możliwej umowy i tradycyjnie jest zawyżona o około 30-50%. W tym miejscu warto przytoczyć koszty amerykańskich torped przewidywane w oficjalnych dokumentach budżetowych USN.
Torpeda Mk 54 nie była w ostatnich latach zamawiana przez USN jako nowe egzemplarze, a jedynie jako wykonanie konwersji posiadanych Mk 46 do tego standardu, stąd tez trudno ocenić koszt nowej torpedy. Podpowiedzią mogą być kontrakty eksportowe i np.:
- Indie zakupiły w 2021 roku 16 torped bojowych i 3 ćwiczebne wraz z dodatkowym wyposażeniem za 53 mln USD;
- Niemcy zakupiły w 2022 roku 64 torped bojowych i 10 zestawów konwersyjnych wraz z dodatkowym wyposażeniem za nie więcej niż 130 mln USD;
- Australia w 2013 nabyła 100 torped bojowych i 5 ćwiczebnych wraz z dodatkowym wyposażeniem za nie więcej niż 83 mln USD.
Torpeda ciężka kalibru 533,4 mm Mk 48 ADCAP w:
- FY2021 była wyceniona na 2 636 609 USD (105 sztuk za 276,8 mln USD);
- FY2022 była wyceniona na 2 258 138 USD (58 sztuk za 131,9 mln USD);
- FY2023 była wyceniona na 5 397 428 USD (28 sztuk za 151,1 mln USD).
Z powyższych danych można wnioskować, że cena torpedy ciężkiej to ok. 3 mln USD a lekkiej to około 1,5 do 2 mln USD. W przypadku Mk 54 wartym uwagi faktem jest to, że w ramach wspierania małych i średnich firm zbrojeniowych kontrakty na modernizację starszych torped do tego wzoru, są przyznawane firmom spoza „wielkiej piątki” zbrojeniowej i otrzymują je mniejsze firmy takie jak Progeny lub Ultra Electronics.
Autor: TW
Powiązane wpisy
Katamaran Cumulus rozpoczął służbę na Bałtyku
Stocznia JABO z Gdańska oraz biuro projektowe Seatech Engineering zrealizowały projekt specjalistycznej jednostki przeznaczonej do obsługi sieci pomiarowej IMGW na Morzu Bałtyckim. Aluminiowy katamaran Cumulus (SE-216) został zaprojektowany i zbudowany z myślą o utrzymaniu boi meteorologicznych.
W artykule
Kontrakt IMGW i zakres projektu
W cieniu dużych programów w przemyśle okrętowym często umykają projekty o mniejszej skali, lecz nie mniej istotne z punktu widzenia kompetencji krajowego przemysłu stoczniowego. To właśnie one pokazują, że polskie stocznie i biura projektowe potrafią nie tylko realizować zadania seryjne, ale również odpowiadać na wyspecjalizowane potrzeby instytucji państwowych, wymagające precyzyjnego podejścia projektowego i ścisłej współpracy z użytkownikiem końcowym.
Dobrym przykładem takiego przedsięwzięcia jest realizacja jednostki przeznaczonej do obsługi morskiej sieci pomiarowej na Bałtyku. Projekt ten połączył kompetencje gdańskiej stoczni JABO oraz biura projektowego Seatech Engineering, pokazując, że krajowy przemysł potrafi skutecznie realizować wyspecjalizowane jednostki robocze na potrzeby administracji państwowej i badań morskich.
Fot. Seatech Engineering Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej IMGW podpisał kontrakt na budowę jednostki szkoleniowo-eksploatacyjnej przeznaczonej do obsługi morskiej sieci pomiarowej na Bałtyku. Za budowę odpowiadała gdańska stocznia JABO, natomiast dokumentację projektową opracowało biuro Seatech Engineering.
Umowę na realizację jednostki podpisano 24 maja 2023 roku. Termin przekazania jednostki zaplanowano na kwiecień 2025 roku. Projektowanie powierzono Seatech Engineering na mocy odrębnego kontraktu zawartego 20 lipca 2023 roku.
Współpraca stoczni i biura projektowego
W informacji opublikowanej na stronie Seatech Engineering odniesiono się do współpracy pomiędzy stocznią JABO a biurem projektowym odpowiedzialnym za dokumentację jednostki. Jak wskazywał Jan Wierzchowski, właściciel JABO Shipyard, wybór Seatech Engineering jako głównego projektanta poprzedziła seria spotkań związanych z dopasowaniem koncepcji jednostki do potrzeb IMGW. W jego ocenie połączenie doświadczeń obu podmiotów pozwoliło na realizację jednostki spełniającej oczekiwania zamawiającego oraz potwierdziło kompetencje stoczni w zakresie budowy wyspecjalizowanych jednostek roboczych.
W tym samym materiale Adam Ślipy, prezes Seatech Engineering, zwracał uwagę na specyfikę projektowania niewielkich katamaranów roboczych. Podkreślono konieczność szczególnej kontroli sztywności skrętnej konstrukcji oraz rygorystycznego nadzoru masy już od etapu koncepcyjnego, ze względu na wysoką wrażliwość tego typu jednostek na rozkład ciężaru.
Charakterystyka jednostki Cumulus
Projekt SE-216 obejmuje aluminiowy katamaran Cumulus o długości 17 metrów i szerokości 9,2 metra. Jednostka została wyposażona w rozległy pokład roboczy na rufie, umożliwiający prowadzenie prac związanych z obsługą i utrzymaniem boi pomiarowych rozmieszczonych na Bałtyku.
Autonomiczność jednostki określono na cztery dni, co pozwala na realizację zadań w promieniu do 400 mil morskich. Załoga katamaranu stanowi cztery osoby. Jednostka została zaprojektowana jako platforma wyspecjalizowana, dedykowana do pracy w ramach morskiej sieci pomiarowej IMGW.
Nadzór klasyfikacyjny
Projektowanie i budowa jednostki realizowane były pod nadzorem Polskiego Rejestru Statków S.A., który pełnił funkcję towarzystwa klasyfikacyjnego dla całego przedsięwzięcia.
Źródło: Seatech Engineering
