Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter
Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Polenergia i Equinor wybrały dostawcę turbin dla MFW Bałtyk II i MFW Bałtyk III 
Autor:Mariusz Dasiewicz
Siemens Gamesa preferowanym dostawcą turbin wiatrowych dla dwóch bałtyckich projektów realizowanych wspólnie przez Equinor i Polenergię. Podpisana umowa przewiduje dostarczenie dla projektów MFW Bałtyk II i MFW Bałtyk III nowoczesnych morskich turbin z napędem bezpośrednim SG 14-236 DD o imponującej mocy nawet 15 MW. Tym samym Polenergia i Equinor jako pierwsze spośród firm realizujących projekty morskich farm wiatrowych w Polsce wybrały swojego dostawcę generatorów.
Podpisana umowa wskazująca Siemens Gamesa jako preferowanego dostawcę morskich turbin wiatrowych, to kamień milowy dla projektów MFW Bałtyk II i MFW Bałtyk III, które włączone zostały do pierwszej fazy rozwoju morskiej energetyki wiatrowej w Polsce. To również ważny krok na drodze do realizacji celów transformacji energetycznej Polski, w której morska energetyka zajmuje strategiczne miejsce. Łączna moc projektów realizowanych wspólnie przez Equinor i Polenergię to 1440 MW, co oznacza, że są to jedne z największych i najbardziej zaawansowanych obecnie polskich projektów na Bałtyku.
Dzięki wyborowi dostawcy turbin możemy przejść do kolejnego etapu rozwoju naszych projektów. Chcemy wprowadzać na polski rynek najlepsze dostępne technologie, budując nowoczesny sektor morskiej energetyki wiatrowej w naszym kraju. Naszym celem jest dostarczenie Polsce czystej energii z odnawialnych źródeł w oparciu o wiodące, najbardziej efektywne rozwiązania. Wierzymy, że współpraca z Siemens Gamesa wpisze się w dalszy dynamiczny rozwój naszych projektów, przynoszących nowe możliwości dla polskiego rynku i polskich firm, które mogą być włączane w lokalny łańcuch dostaw
Skutecznie zabezpieczamy dostawy kluczowych produktów i usług niezbędnych do realizacji bałtyckich inwestycji. Nasze projekty rozwijamy w oparciu o najlepsze praktyki znane z innych krajów europejskich oraz korzystamy z doświadczeń innych inwestycji energetycznych realizowanych na morzu. Pozwala to na sprawny proces pozyskiwania kolejnych niezbędnych pozwoleń, jak również znacząco zwiększa stopień zaawansowania tych projektów. Wierzymy, że nasze morskie farmy wiatrowe dostarczą już w 2027 roku czystą, zieloną energię dla milionów polskich gospodarstw domowych – informuje Prezes Zarządu Equinor Polska Michał Kołodziejczyk
W ramach zawartej umowy strony przewidują dostarczenie przez Siemens Gamesa flagowego modelu morskich turbin wiatrowych SG 14-236 DD. Nominalna moc turbiny wynosi 14 MW, a dzięki funkcji power boost może ona osiągać imponującą moc 15 MW. To największa morska turbina Siemens Gamesa z napędem bezpośrednim. Jeden obrót wirnika turbiny pozwoli wyprodukować czystą energię elektryczną zaspokajającą potrzeby jednego gospodarstwa domowego w Polsce przez 4 dni. Jeśli jedna turbina obracać się będzie przy pełnej mocy, to w zaledwie 10 minut wyprodukuje tyle zielonej energii, ile przez rok potrzebuje jedno polskie gospodarstwo domowe -dodaje Prezes Zarządu Grupy Polenergia Michał Michalski.
Dokładna liczba turbin dostarczana dla projektów MFW Bałtyk II i MFW Bałtyk III wskazana zostanie na późniejszym etapie, przy zawarciu finalnej umowy na dostawę turbin oraz kontraktu serwisowo- gwarancyjnego. Ostateczna decyzja inwestycyjna dla obu projektów wymaga uzyskania niezbędnych pozwoleń i jest planowana na rok 2024, co umożliwi dostarczenie pierwszej energii elektrycznej do sieci w 2027 roku.
W maju 2021 roku projekty realizowane wspólnie przez Equinor i Polenergię otrzymały decyzje Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki przyznającą prawo do pokrycia ujemnego salda dla energii elektrycznej wytworzonej i wprowadzonej do sieci. Projekty zlokalizowane będą w południowo- zachodniej części Morza Bałtyckiego, w ramach polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej, około 27 i 40 km od portu Łeba, gdzie znajdować się będzie baza operacyjno-serwisowa inwestycji.
Źródło: Polenenergia
Powiązane wpisy
-
Podwójna uroczystość brazylijskich okrętów podwodnych typu Scorpène
26 listopada brazylijska Marinha do Brasil osiągnęła kolejny etap długofalowej przebudowy swoich zdolności podwodnych. Uroczystość w Itaguaí tego dnia połączyła dwa wydarzenia: wodowanie czwartego okrętu podwodnego z rodziny Scorpène – S43 Almirante Karam – oraz wcielenie do służby S42 Tonelero.
W artykule
Almirante Karam jest pierwszym okrętem całkowicie zbudowanym w Brazylii. Jednostka stanowi rozwinięcie rodziny Scorpène i wyróżnia się kadłubem dłuższym o około pięć metrów względem wariantu bazowego. Jej budowa potwierdza, że brazylijski przemysł potrafi samodzielnie prowadzić produkcję zaawansowanych okrętów podwodnych, od formowania blach, przez skomplikowane prace spawalnicze, po integrację systemów pokładowych.
PROSUB – fundament niezależności przemysłowej
Ale aby takie prace można było wykonywać w tych zakładach stoczniowych, niezbędnym było stworzenie pełnego zaplecza technicznego oraz kompetencyjnego. Tu właśnie pojawia się PROSUB – brazylijski program budowy sił podwodnych, rozwijany od 2008 roku we współpracy z francuskim koncernem stoczniowym Naval Group. To przedsięwzięcie ukształtowało całą infrastrukturę niezbędną do projektowania, budowy i obsługi nowoczesnych okrętów podwodnych.
W jego ramach powstała stocznia, baza dla jednostek podwodnych oraz zakład produkcyjny, który wraz z programem szkoleniowym stworzył dla Brazylii kompletny łańcuch kompetencji technologicznych. Ponad 250 specjalistów przeszło szkolenia we Francji, obejmujące spawalnictwo, obróbkę kadłubów, instalacje rurociągów oraz elektrykę okrętową. Dziś ICN w Itaguaí dysponuje zapleczem pozwalającym na samodzielne prowadzenie produkcji, integracji oraz prób systemowych, co czyni ten ośrodek jednym z najważniejszych punktów rozwoju przemysłu okrętowego w regionie.
Rozbudowana infrastruktura w stanie Rio de Janeiro pełni funkcję centrum kompetencyjnego brazylijskiej marynarki. Jednocześnie stanowi zaplecze dla kluczowego projektu strategicznego – budowy pierwszego w historii Brazylii okrętu podwodnego o napędzie jądrowym, SN-10 Álvaro Alberto.
Po raz pierwszy w Brazylii przeprowadzono dwie uroczystości związane z programem PROSUB jednego dnia, co dobrze pokazuje skalę przedsięwzięcia i tempo prac w Itaguaí.
Priorytet: pierwszy atomowy okręt Brazylii
Prace nad SN-10 postępują wolniej, niż pierwotnie zakładano. Jednostka ma zostać zwodowana w 2034 roku – dekadę później niż planowano. Opóźnienia wynikają przede wszystkim z presji budżetowej i ograniczeń systemowych, które towarzyszą budowie infrastruktury do obsługi napędu jądrowego i docelowego opanowania cyklu paliwowego.
Niezależnie od wyzwań projekt SN-10 pozostaje dla Brasílii kluczowy. Okręt ma stać się filarem odstraszania strategicznego, wzmacniając autonomię państwa w obszarze bezpieczeństwa morskiego oraz kontroli akwenów o znaczeniu gospodarczym.
Riachuelo – charakterystyka brazylijskich Scorpène
Okręty typu Riachuelo stanowią rozwinięcie konstrukcji Scorpène i zostały zaprojektowane jako nowoczesne jednostki zdolne do długotrwałego działania w wodach o rozbudowanej linii brzegowej. Dysponują załogą liczącą łącznie 42 marynarzy, wypornością podwodną 2000 ton, długością około 72 metrów i operacyjnym zanurzeniem do 300 metrów. Autonomiczność 70 dni pozwala na patrolowanie rozległej ZEE Brazylii oraz osłonę infrastruktury naftowej.
Uzbrojenie okrętów obejmuje ciężkie torpedy F21 oraz pociski przeciwokrętowe Exocet SM39 Block 2 Mod 2. Na wyposażeniu znajdują się sonary Thales TSM 2233 Eledone oraz flankowe TSM 2253, połączone w systemie S-Cube. Zapas uzbrojenia wynosi 18 sztuk. Naval Group dostarczyła zintegrowany system walki SUBTICS oraz wyrzutnie środków zakłócających torped Canto. Okręt wyposażono w peryskop ataku Safran Series 20 i komplet sonarów Thales tworzących system S-Cube, dzięki czemu jednostka zachowuje pełną świadomość sytuacyjną podczas działań podwodnych.
Nowe okręty podwodne w systemie bezpieczeństwa morskiego Brazylii
Wodowanie Almirante Karam pozwala tym samym na rozpoczęcie prób portowych, później morskich, co w połączeniu z wejściem do służby S42 Tonelero wzmacnia potencjał brazylijskiej floty w sposób wymierny. Modernizacja sił podwodnych wpisuje się też w szerszą transformację Marinha do Brasil, która konsekwentnie odbudowuje swoje zdolności morskie.
PROSUB zapewnia przewagę nie tylko w wymiarze taktycznym, lecz także przemysłowym. Brazylia przechodzi od roli odbiorcy technologii do państwa zdolnego do samodzielnej budowy i utrzymania okrętów podwodnych w całym cyklu życia.
