Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Rynek ropy w obliczu globalnych wyzwań
W obliczu rosnących napięć na Morzu Czerwonym i zwiększonych stawek frachtowych, globalny rynek ropy naftowej przechodzi transformację, zwiększając zainteresowanie dostawami z bliższych źródeł. Ta zmiana oddziałuje na strategie handlowe rafinerii i kształtuje nowe kierunki w przepływach surowca, mając wpływ zarówno na ceny, jak i dostępność ropy naftowej na światowych rynkach.
Globalny rynek ropy naftowej ewoluuje pod wpływem najnowszych wydarzeń, które sprawiają, że dostawy z lokalnych źródeł stają się bardziej pożądane niż kiedykolwiek. Ataki na Morzu Czerwonym oraz rosnące koszty przewozu paliw skłaniają rafinerie do poszukiwania surowca bliżej „domu”, co wpływa na tradycyjne szlaki handlowe i wywołuje istotne zmiany w globalnym handlu ropy.
Ostatnie miesiące ujawniły spadek liczby tankowców przechodzących przez Kanał Sueski, co zwiastuje stopniowe rozdzielanie rynku na dwa główne obszary handlowe. Z jednej strony mamy basen Oceanu Atlantyckiego, z Morzem Północnym i Śródziemnym, a z drugiej – Zatokę Perską, Ocean Indyjski oraz Azję Wschodnią. Chociaż ropa wciąż płynie między tymi regionami, to robi to drogą dłuższą i kosztowniejszą, co ostatecznie przekłada się na decyzje zakupowe.
Handlowcy zauważają zmianę w zakupach rafinerii, szczególnie w Europie, gdzie zainteresowanie ropą z Morza Północnego i Gujany rośnie kosztem ładunków z dalszych rejonów, takich jak Basrah w Iraku. Analogicznie, w Azji wzrasta zapotrzebowanie na ropę Murban z Abu Dhabi, co wpływa na dynamikę cen i dostępność surowców z innych regionów.
Czytaj więcej o rosyjskiej ropie CPC Blend
Analizując dane ze śledzenia statków z platform specjalizujących się w monitorowaniu ruchu morskiego, można zauważyć, że załadunek ropy naftowej z USA do Azji znacząco spadł, co jest odzwierciedleniem zmieniających się preferencji i dostępności surowca. To pokazuje, jak ważna jest elastyczność i możliwość szybkiego dostosowania się do zmieniających się warunków rynkowych dla rafinerii.
Według niektórych światowych analityków ropy naftowej, wysokie stawki frachtowe utrzymają zainteresowanie łatwiejszymi logistycznie ładunkami, dopóki sytuacja na Morzu Czerwonym pozostaje napięta. To stawia rafinerie przed trudnym wyborem między bezpieczeństwem dostaw a maksymalizacją zysków.
Fragmentacja rynku, choć może nie być trwała, obecnie utrudnia dywersyfikację źródeł dostaw, co ma bezpośredni wpływ na strategie zakupowe i operacyjne rafinerii. W tym kontekście ważne jest, by branża naftowa była gotowa na adaptację do szybko zmieniających się warunków, aby utrzymać stabilność dostaw i marż.
Autor: Mariusz Dasiewicz/Bloomberg
Powiązane wpisy
Ostatnia fregata typu Mogami zwodowana
22 grudnia w stoczni Mitsubishi Heavy Industries w Nagasaki odbyło się wodowanie przyszłej fregaty Yoshi (FFM 12). Jednostka ta domyka pierwszą serię fregat typu Mogami budowanych dla Japońskich Morskich Sił Samoobrony. Tym samym program 30FFM w swojej pierwotnej konfiguracji osiągnął zakładany finał produkcyjny.
W artykule
Geneza programu 30FFM
Program fregat typu Mogami został uruchomiony w drugiej połowie minionej dekady jako odpowiedź na potrzebę szybkiej wymiany starzejących się niszczycieli eskortowych starszej generacji. Założeniem była budowa nowoczesnych okrętów nawodnych zdolnych do realizacji szerokiego spektrum zadań przy jednoczesnym skróceniu cyklu projektowo-produkcyjnego. W praktyce oznaczało to postawienie na wysoką automatyzację, ograniczenie liczebności załogi oraz standaryzację rozwiązań konstrukcyjnych.
Stępkę prototypowej fregaty Mogami (FFM 1) położono sześć lat temu. Od tego momentu program realizowany był w tempie rzadko spotykanym w segmencie dużych okrętów bojowych. Osiem jednostek znajduje się już w służbie, natomiast Yoshi zamyka dwunastookrętową serię przewidzianą w pierwotnym planie.
Fregata Yoshi – ostatnia z pierwszej serii
Przyszła fregata Yoshi (FFM 12) została zamówiona w lutym 2024 r., a jej wejście do służby planowane jest na początek 2027 r. Nazwa okrętu nawiązuje do rzeki w prefekturze Okayama i po raz pierwszy pojawia się w historii japońskich okrętów wojennych. Jednostka formalnie kończy realizację pierwszej transzy programu 30FFM, który pierwotnie zakładał budowę 22 fregat, lecz został zredukowany do 12.
Kontynuacja w wariancie zmodernizowanym
Zakończenie budowy Yoshi nie oznacza końca samego programu. Japonia planuje dalszą produkcję fregat w wariancie zmodernizowanym, w którym szczególny nacisk położono na rozwój zdolności w zakresie poszukiwania i zwalczania okrętów podwodnych. Ma to bezpośredni związek z sytuacją bezpieczeństwa w regionie, gdzie aktywność flot państw dysponujących rozbudowanymi siłami podwodnymi pozostaje jednym z kluczowych czynników planistycznych.
Mogami jako projekt eksportowy
Zmodernizowana wersja fregaty typu Mogami została również wybrana jako punkt wyjścia do opracowania nowych okrętów dla Royal Australian Navy. W ramach programu SEA 3000 Australia planuje pozyskanie do 11 okrętów klasy fregata, które mają zastąpić eksploatowane obecnie jednostki typu Anzac. Japońska oferta oparta na Mogami pokonała konkurencyjny projekt MEKO A200, co otworzyło kolejny etap rozmów między Canberrą a Tokio.
Departament Obrony Australii zakłada zawarcie wiążących umów handlowych w 2026 r., obejmujących zarówno współpracę przemysłową, jak i kwestie rządowe. Dla Japonii oznacza to pierwszy tak znaczący sukces eksportowy w segmencie okrętów wojennych klasy fregata.
Symboliczne domknięcie etapu
Wodowanie Yoshi ma wymiar wykraczający poza rutynowe wydarzenie stoczniowe. To wyraźny sygnał, że Japonia nie tylko odzyskała zdolność do seryjnej budowy nowoczesnych fregat w krótkim czasie, lecz także przygotowała grunt pod dalszy rozwój konstrukcji oraz jej umiędzynarodowienie. Program 30FFM osiągnął etap, na którym doświadczenia z budowy i eksploatacji pierwszej serii zaczynają realnie kształtować dalszy kierunek rozwoju tego programu w marynarce Japonii oraz wyznaczać jego kierunek eksportowy.
