Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Trzech oferentów w kanadyjskim programie rozbudowy floty wojennej
20 lipca ministerstwo obrony Kanady zamknęło termin składania ofert ostatecznych w programie Canadian Surface Combatant, którego celem jest wybór następcy dla fregat rakietowych typu Halifax oraz niszczycieli typu Iroquois. Ostatecznie w walce znajduje się trzech oferentów.
Jedno jest pewne, nieważne kto wygra, Kanadyjczycy będą pływać na konstrukcjach europejskich. Wszystkie trzy konsorcja, które złożyły oferty obejmują bowiem stocznie bądź rozwiązania zaczerpnięte z eksploatowanych bądź projektowanych fregat rakietowych w Europie. Pierwszym z nich jest konsorcjum składające się z Lockheed Martin oraz BAE Systems, CAE, MDA, L3 Technologies oraz Ultra Electronics, których fundamentem jest eksportowy projekt fregaty typu 26 uskrzydlony niedawnym sukcesem w Australii. Drugiemu konsorcjum przewodzi Alin Science and Technology z projektem opartym na holenderskich fregatach typu De Zeven Provinciën, a trzeciemu hiszpańska Navantia (wraz z Saab oraz CEA Technologies) z eksportową wersją fregaty typu Alvaro de Bazan.
Zobacz też: Remontowa Shipbuilding: nowy kontrakt na budowę promów hybrydowych.
Według planów wybór oferenta ma nastąpić do końca roku, budowa ma być realizowana w stoczni Irving Shipbuilding w Kanadzie, a budowa pierwszego z okrętów ma rozpocząć się na początku 2020 roku. Planowane jest zamówienie piętnastu jednostek.
Materiał Zespołu Badań i Analiz Militarnych.
Marynarka wojenna – więcej wiadomości na ten temat znajdziesz tutaj.
Powiązane wpisy
-
US Navy wybiera okręty desantowe od Damena?
Ogłoszona 5 grudnia decyzja sekretarza marynarki Stanów Zjednoczonych przesądziła o kierunku dalszych prac nad nowymi okrętami desantowymi średniej wielkości. W postępowaniu dotyczącym programu LSM, US Navy wskazała jako zwycięzcę europejski koncern Damen, którego propozycja najlepiej odpowiadała przyjętym założeniom operacyjnym i harmonogramowym.
W artykule
Projekt LST-100 w programie LSM US Navy
Podstawą oferty niderlandzkiej grupy stał się projekt LST-100, który zostanie zaadaptowany na potrzeby amerykańskiej floty. Zgodnie z deklaracjami strony wojskowej, pierwsze prace stoczniowe mogłyby ruszyć w 2026 roku, co przy zachowaniu zakładanego tempa realizacji umożliwiłoby przekazanie pierwszej jednostki do służby w 2029 roku. Skala programu zakłada pozyskanie docelowo około 35 okrętów, przeznaczonych zarówno dla US Navy, jak i Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych.
Istotnym elementem amerykańskiego podejścia do programu jest ograniczenie ingerencji w bazową dokumentację techniczną. Zamiast daleko idących modyfikacji przewidziano jedynie dostosowanie projektu do obowiązujących standardów US Navy, wymagań dotyczących wyposażenia oraz integracji z systemami wykorzystywanymi przez lotnictwo morskie i USMC. Takie podejście ma pozwolić na skrócenie cyklu projektowego i zmniejszenie ryzyka opóźnień.
Rola okrętów LSM w działaniach USMC
Równolegle z ogłoszeniem wyboru programu zawarto porozumienie dotyczące nabycia praw do dokumentacji technicznej LST-100, których wartość określono na 3,3 mln USD. Rozwiązanie to daje stronie amerykańskiej pełną swobodę w zakresie wyboru stoczni realizujących kolejne etapy programu – od budowy seryjnej, przez wsparcie eksploatacji, po przyszłe modernizacje. Zgodnie z zapowiedziami w realizację programu ma zostać włączona możliwie szeroka grupa zakładów stoczniowych.
Nowe okręty desantowe typu LSM (Landing Ship Medium) mają odegrać kluczową rolę w działaniach USMC na wodach Oceanu Spokojnego, umożliwiając szybkie przemieszczanie pododdziałów pomiędzy rozproszonymi punktami operacyjnymi. W założeniu będą one uzupełniać potencjał dużych okrętów desantowych-doków, zapewniając większą elastyczność działania w środowisku nasyconym środkami rażenia przeciwnika.
