Wspierany przez Chiny rozwój nowoczesnej architektury grozi zniszczeniem rybołówstwa w Malezji [WIDEO]

Kilka programów melioracyjnych zostało zatwierdzonych przez państwo, z których najbardziej znany to Penang South Islands – ogromny projekt budowy trzech nowych wysp tuż przy południowym wybrzeżu. (Rząd centralny ostatnio cofnął zgodę państwa na ten projekt po kampanii zainicjowanej przez lokalnych rybaków. Departament Środowiska powiedział, że jeśli projekt ma być kontynuowany, konieczne będzie przedłożenie i zatwierdzenie nowej oceny oddziaływania na środowisko).

W Malezji realizowane są jednak inne duże projekty rekultywacyjne, takie jak Forest City w południowym stanie Johor. Budowa rozpoczęła się w 2014 r., a bioróżnorodne łąki trawy morskiej i lasy namorzynowe zostały już zabudowane.

Takie projekty mieszkaniowe są reklamowane jako zrównoważone, z korzyściami dla ekoturystyki i innych działań komercyjnych. Jednak lokalne społeczności rybackie i organizacje non-profit działające na rzecz ochrony środowiska wyraziły zaniepokojenie ich wpływem na ekologię i lokalną ludność.

Ekologiczne koszty pogłębiania terenów i wydobywania piasku zaprojektowane przez Bjarke Ingels Group, globalną firmę architektoniczną, a zbudowane przez Gamuda, malezyjską firmę infrastrukturalną są elementami nowoczesnego przemysłu. Południowe Wyspy Penang miałyby zawierać apartamenty, place i szereg udogodnień.

W pierwszej kolejności, aby zrobić miejsce na fundamenty trzech wysp, pogłębione zostaną ogromne ilości mułu, który zostanie wyrzucony około 16 mil morskich od brzegu. Następnie do budowy wysp trzeba będzie wydobyć około 6,7 miliarda stóp sześciennych piasku. Deweloperzy planują uzyskać to z Port Klang w pobliżu stolicy Kuala Lumpur.

Evelyn Teh, biolog morski i doradca organizacji ekologicznej Sahabat Alam Malaysia, ma obawy o szkody ekologiczne w Penang. Jak mówi Teh, obszar przybrzeżny musiałby być pogłębiany przez rok, po czym „błotnista równina zniknie”. Jeśli rozwój zostanie ukończony -„cały płytki obszar, gdzie rybacy łowią ryby, krewetki i kraby zostanie całkowicie pogrzebany pod 4,500 akrami wysp.”

W 2017 r. w EIA projektu odnotowano, że na obszarze proponowanym do rekultywacji działało 2 757 licencjonowanych rybaków. Sahabat Alam oszacował wartość połowów na tym obszarze na 42 miliony ringgitów malezyjskich (10,2 miliona dolarów).

Dla 62-letniego Zakarii, który zajmuje się rybołówstwem od czasu ukończenia szkoły średniej, skutki wydobycia piasku do rekultywacji są oczywiste: -„Powoduje to zachwianie równowagi w ekosystemie, wpływając na bioróżnorodność całego środowiska w południowym Penang, a także przynosi mniejsze połowy.”

Badanie przeprowadzone w 2009 r. na wyspie Batam w sąsiedniej Indonezji wykazało, że pogłębianie i wydobycie piasku zaburza osady i szkodzi jakości wody, co więcej rekultywacja może również zakłócić morskie łańcuchy pokarmowe. Pokazały to badaniania z 2017 r. dotyczące rekultywacji gruntów w Penang, przeprowadzone przez ekologa Su Yin Chee, a opublikowanymi w Global Ecology and Conservation.

Evelyn Teh szczególnie podkreśla potencjalny wpływ na rybaków: -„Nie wszystkie ryby mogą być łowione w różnych miejscach. Krewetki zamieszkują tylko płytkie obszary, a sieci, których używają rybacy, są przeznaczone do płytkich obszarów.” Zakaria wyjaśnia, że poruszanie się po ekologicznych skutkach pogłębiania piasku stanowiłoby przeszkodę dla lokalnych rybaków, którzy polegają na intuicji i doświadczeniu na morzu.

Jeśli projekt będzie kontynuowany, rybacy w południowym Penang mogą być zmuszeni do wypływania dalej, zużywając więcej paliwa i narażając się na niebezpieczeństwo. – „To są rybacy przybrzeżni, mają mniejsze łodzie i mniejsze silniki ze względu na wymogi prawne. Jak daleko mogą się posunąć, zanim zagrożą swoim życiem?” – pyta Teh.

Utrata łąk trawy morskiej i lasów namorzynowych

Dalej na południe, w stanie Johor, seria masywnych wieżowców góruje nad łąkami trawy morskiej Tanjung Kupang, na ziemi w pobliżu granicy z Singapurem.

Jest to Forest City Johor, wspólne przedsięwzięcie mieszkaniowe pomiędzy Country Garden Group, firmą deweloperską z siedzibą w chińskim Guangdong, a malezyjską firmą Esplanade Danga 88. Budowa rozpoczęła się w 2014 roku i ma zostać zakończona w 2035 roku.

Projekt ten uważany jest za część chińskiej inicjatywy Belt and Road Initiative. Deweloperzy inwestują ponad 4 miliardy dolarów, aby stworzyć cztery sztuczne wyspy o łącznej powierzchni 12 mil kwadratowych. Projekt jest reklamowany jako „inteligentny, zielony i futurystyczny”. Znajdują się w nim szkoły, muzea i parki ekologiczne, w nadziei na przyciągnięcie chińskich nabywców drugich domów, którzy pracują w Singapurze.

Ale w zeszłym roku rząd zawiesił program ułatwiający zagranicznym nabywcom ubieganie się o wizy długoterminowe do Malezji. W związku z pandemią, która skomplikowała lub uniemożliwiła międzynarodowe podróże, wiele mieszkań w Forest City stoi pustych lub jest sprzedawanych ze stratą.

Istnieją obawy, że pogłębianie i inne prace budowlane prowadzone przez wykonawców zewnętrznych mogą uszkodzić łąki trawy morskiej i zakłócić funcjonowanie ekosystemu wodnego w ciągu 30-letniego okresu realizacji projektu. Podobnie jak w przypadku Penang, istnieją obawy dotyczące potencjalnego wysiedlenia malezyjskich społeczności rybackich w pobliżu rekultywacji terenu.

„Jego miejska forma nie pasuje do otaczających go terenów, które w dużej mierze składają się z wiosek i lasów namorzynowych” – mówi Koh Sin Yee, wykładowca Studiów Globalnych na Monash University Malaysia, który obecnie bada społeczno-ekonomiczne wyzwania stawiane przez Forest City.

Koh zauważa również, że pobliskie wioski doświadczają zakłóceń w dostawie wody i elektryczności z powodu prac budowlanych związanych z Forest City. Lokalni mieszkańcy pobliskiej wioski Tanjung Kupang zgłosili niedobory wody i wyrazili obawy, że woda zostanie skierowana do właścicieli luksusowych apartamentów w Forest City.

Według badań z 2017 r. dotyczących zrównoważonego rozwoju Forest City, przeprowadzonych przez Serinę Rahman z ISEAS-Yusof Ishak Institute, singapurskiego ośrodka badawczego, rozwój odbywa się na obszarach, na których występują lasy namorzynowe, łąki trawy morskiej i miękkie koralowce. Rahman zauważył, że obszar wokół Forest City jest siedliskiem 30 gatunków wodorostów i ośmiu rodzajów trawy morskiej. Obszary namorzynowe, które leżą na wybrzeżach, są gospodarzem enigmatycznej fauny, takiej jak krokodyl estuaryjny, wydra gładka i kot lamparci. Ponadto lasy namorzynowe, płaty błotne, łąki trawy morskiej, jak również pobliskie wyspy skaliste wybrzeże i miękkie obszary koralowe, ułatwiają i wspierają rozmnażanie i karmienie znacznej sieci gatunków morskich, które stanowią pożywienie dla lokalnych społeczności.

Rahman wezwała do zwrócenia większej uwagi na potencjalny wpływ na środowisko, ponieważ wolniejsze prądy wodne i zwiększona ilość mułu i gliny mogą zniszczyć korzenie namorzynów. Zauważyła również, że wycinanie namorzynów może skutkować erozją linii brzegowej i pogorszeniem jakości wody w pobliskich wioskach.

Ponieważ obszar projektu Forest City sąsiaduje z wrażliwymi ekosystemami, w analizie oddziaływania na środowisko z 2014 r. stwierdzono, że jeśli nie zostaną podjęte środki łagodzące, projekt może potencjalnie uszkodzić te istotne elementy większego ekosystemu, wpływając na lokalne zasoby rybne i dostęp społeczności do morskich źródeł żywności.

Przyszłość rybołówstwa pod znakiem zapytania

Wraz z zatwierdzaniem przez rządy stanów Penang i Johor Bahru kosztownych projektów rozwojowych, wielu lokalnych Malezyjczyków czuje się coraz bardziej marginalizowanych.

Zakaria ubolewa nad „błędnym przekonaniem”, że rybacy nie pracują wystarczająco ciężko. I mówi, że w przyszłości będą musieli pracować jeszcze ciężej na swoje połowy, szczególnie w obliczu melioracji: „Nie ma stałego miejsca, gdzie rybak może zawsze złowić i osiągnąć maksymalną wydajność. To, co jest dobre dzisiaj, może nie przynieść plonów jutro”

Autor: The Maritime Executive/HW