Boskie imię zostało zapisane przy użyciu pisma paleohebrajskiego, które różni się znacząco od używanego dzisiaj.
Fragmenty zostały datowane metodą radiowęglową na II wiek naszej ery i uważa się, że zostały ukryte w jaskini na Pustyni Judzkiej podczas żydowskiego powstania antyrzymskiego.
Zwoje znad Morza Martwego, zwane też rękopisami z Qumran, to zbiór tekstów znalezionych w pustynnych jaskiniach na Zachodnim Brzegu Jordanu w latach 40. i 50. minionego wieku, pochodzących z okresu od II wieku p.n.e. do II wieku n.e. Zawierają m.in. najwcześniejsze znane kopie tekstów biblijnych i dokumenty przedstawiające wierzenia mało znanej żydowskiej grupy esseńczyków.
Od 2017 r. izraelski nadzór nad zabytkami przewodzi akcji mającej na celu uratowanie starożytnych artefaktów z jaskiń na całej Pustyni Judzkiej przed częstymi grabieżami, które mają miejsce w tym regionie od czasu słynnego odkrycia zwojów z Qumran przez beduinów ponad 70 lat temu.
Do tej pory powierzchnię około 80 kilometrów kwadratowych przebadały trzy zespoły kierowane przez archeologów, którzy aby dostać się do niedostępnych jaskiń, korzystają z dronów i najnowocześniejszego sprzętu do zjazdów na linie i wspinaczki wysokogórskiej.
Wraz z fragmentami tekstu biblijnego znaleziono również duży, pleciony kosz o pojemności ok. 90-100 litrów, który może mieć 10,5 tys. lat.
Źródło: PAP