Nowela implementuje do polskiego prawa zmiany wynikające z Poprawek do Konwencji o pracy na morzu z 2006 r. (Konwencja MLC). Jej celem jest podniesienie poziomu ochrony praw pracowniczych marynarzy w przypadku ich uwięzienia na statku w wyniku piractwa lub zbrojnej napaści na statek, niezależnie od tego, czy upłynął okres, na jaki umowa była zawarta, lub czy strona umowy powiadomiła o jej zawieszeniu lub wypowiedzeniu.
Senacka poprawka zmierzała do zniesienia zróżnicowania w zakresie uprawnienia do zaopatrzenia w wyżywienie i wodę pitną dla części załóg statków niekonwencjonalnych. Według autorki poprawki Magdaleny Kochan (KO), chodziło o zniesienie opodatkowania żywności dla marynarzy pracujących na specjalistycznych statkach technicznych, jak holowniki i pogłębiarki.
W uzasadnieniu podkreślono, że nowela zapewnia także ciągłość wypłacania wynagrodzenia i innych świadczeń w ramach marynarskiej umowy o pracę w przypadku, gdy marynarz jest uwięziony na statku lub poza nim na skutek piractwa lub zbrojnej napaści na statek, aż do czasu uwolnienia marynarza i jego repatriacji lub do daty śmierci marynarza podczas uwięzienia.
Rozszerza też prawo marynarzy uwięzionych na statku do bezpłatnej repatriacji, stanowiąc, że prawo do repatriacji może wygasnąć, jeśli marynarze nie upomną się o nie w rozsądnym czasie, z wyjątkiem przypadku, gdy są oni uwięzieni na statku lub poza nim w wyniku piractwa lub zbrojnej napaści na statek.
Autor: Longina Grzegórska-Szpyt/PAP