Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter
Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Francuzi będą kupować energię z farmy wiatrowej na Bałtyku
Francuski koncern energetyczny Engie będzie kupować energię z kolejnej niemieckiej farmy wiatrowej na Morzu Bałtyckim. Francuzi chcą ją sprzedawać na rynku spot, biorąc na siebie rynkowe ryzyko – pisze portal gramwzielone.pl
W niemieckiej części Morza Bałtyckiego kończy się budowa morskiej farmy wiatrowej Arkona o docelowej mocy 385 MW.
Za inwestycją, której koszt oszacowano na 1,2 mld euro, stoją niemiecki koncern energetyczny E.ON oraz norweski koncern paliwowy Equinor – ten sam, który w tym roku kupił od Polenergii połowę udziałów w projektach morskich wiatraków o łącznej mocy 1,2 GW, mających powstać w polskiej części Bałtyku.
Teraz E.ON i Equinor podpisali umowę na sprzedaż energii z farmy wiatrowej Arkona. Przez cztery lata energię będzie kupować francuski koncern energetyczny Engie, który następnie sprzeda ją na rynku spot.
Zobacz też: Atak piratów na wodach Nigerii: porwano 12 członków załogi
Engie ma kupować całą energię produkowaną na farmie wiatrowej Arkona. Szacuje się, że będzie to w sumie około 1,5 TWh energii elektrycznej rocznie, a więc w czasie trwania umowy w sumie ok. 6 TWh.
Francuski koncern zapewnia przy tym, że wpisuje się to w jaego cel stania się liderem rynku sprzedaży energii ze źródeł odnawialnej w Europie.
Już teraz Engie handluje na giełdzie energią ze źródeł odnawialnych o łącznej mocy ok. 2 GW i zamierza zawierać kolejne umowy PPA na odbiór zielonej energii – których w najbliższych latach może przybywać m.in. w Niemczech, gdzie pierwsze instalacje OZE zaczną wychodzić z systemu taryf gwarantowanych.
Morska farma wiatrowa Arkona ma wyprodukować pierwszą energię jeszcze w tym miesiącu. 60 turbin Siemens Gamesa SWT-6.0-154 stawianych jest ok. 35 km od niemieckiej wyspy Rugia, na głębokościach 23-37 metrów.
Zobacz też: Rośnie flota statków do obsługi rynku LNG. Stocznie azjatyckie dominują
Za budowę infrastruktury, którą zostanie wyprowadzona energia na ląd, odpowiada operator systemu przesyłowego 50Hertz.
W trakcie budowy jest, zlokalizowana w sąsiedztwie projektu Arkona, inna ogromna farma wiatrowa. Budowana przez hiszpański koncern Iberdrola farma wiatrowa Wikinger o mocy 350 MW ma być zlokalizowana około 35 kilometrów od niemieckiej wyspy Rugia i zajmie powierzchnię 34 km2.
Energia z obu farm wiatrowych będzie trafiać na ląd, przechodząc przez wspólną, morską stację transformatorową.
Uruchomione dotąd inne farmy wiatrowe w niemieckiej części Morza Bałtyckiego – Baltic 1 i 2 o mocy odpowiednio 48 MW i 288 MW – które postawił niemiecki koncern energetyczny EnBW, w ubiegłym roku pracowały ze średnim tzw. capacity factor na poziomie 48,7 proc.
Źródło: gramwzielone.pl
Powiązane wpisy
Spotkanie dwóch wycieczkowców polarnych u wybrzeży Antarktydy
W listopadzie na wodach wokół Damoy Point doszło do rzadkiego wydarzenia. Dwa polarne statki wycieczkowe należące do armatora Quark Expeditions – World Explorer i Ultramarine – prowadzące sezonowe wyprawy turystyczne w rejon Antarktydy, przecięły swoje trasy u wybrzeży Półwyspu Antarktycznego.
W artykule
Wycieczkowce polarne Quark Expeditions na trasie z Ushuaia
Obie jednostki prowadzą wyprawy rozpoczynające się i kończące w Ushuaia. World Explorer – który po tym sezonie kończy służbę w barwach Quark Expeditions – realizował program „Antarctic Explorer”. Trasa obejmuje przejście przez Cieśninę Drake’a oraz żeglugę w rejonie Lemaire Channel, wyspy Anvers, Archipelagu Szetlandów Południowych i na wodach wzdłuż Półwyspu Antarktycznego. To jeden z klasycznych kierunków urystyki polarnej, który za każdym razem wymusza dostosowanie rejsu do surowych warunków pogodowych.
Na podobnym kursie operował Ultramarine, który w listopadzie prowadził dłuższą, 18-dniową wyprawę „Snow Hill to the Peninsula”. Jej wyróżnikiem jest wejście na akwen Morza Weddella oraz odwiedzenie Snow Hill Island – miejsca znanego z jednej z największych kolonii pingwinów cesarskich. Dla wielu pasażerów to punkt kulminacyjny całej podróży.
Damoy Point – miejsce, gdzie rzadko przecinają się trasy
Wybrzeża w zachodniej części Półwyspu Antarktycznego należą do najbardziej obleganych przez wycieczkowce polarne, mimo że to jeden z regionów o najbardziej kapryśnych warunkach. Właśnie dlatego spotkanie dwóch statków tej samej linii w jednym punkcie wcale nie jest regułą. Zmienia się wiatr, zmienia się lód, zmienia się plan dnia – i każde takie przecięcie kursów nosi w sobie pewien element przypadkowości, znany dobrze wszystkim, którzy choć raz żeglowali w rejonach polarnych.
Atrakcje Quark Expeditions podczas rejsów
Wpisy Quark Expeditions w mediach społecznościowych, szczególnie na platformie X, dobrze pokazują, czym stała się współczesna turystyka polarna. Nie jest to surowa, pionierska wyprawa badawcza, lecz starannie zaplanowany rejs, w którym każdy dzień ma swój program i zestaw atrakcji. Pasażerowie mogą liczyć na lądowania śmigłowcem startującym z pokładu Ultramarine na lodowcu, spływy kajakowe między drobnymi krami lodowymi, trekkingi po zlodzonych grzbietach oraz możliwość nocowania w śpiworze na śniegu pod gołym niebem. Do tego dochodzą bliskie spotkania z pingwinami i szeroko promowane sesje fotograficzne w miejscach, które jeszcze kilkadziesiąt lat temu oglądali wyłącznie polarnicy, badacze oraz załogi statków rządowych.
Całość jest opakowana w narrację „odkrywania nieznanego”, choć w praktyce mamy do czynienia z komercyjnym doświadczeniem premium, realizowanym pod stałą opieką przewodników i załóg odpowiedzialnych za bezpieczeństwo uczestników. To turystyka ekstremalna, pozbawiona jednak dawnego elementu nieprzewidywalności, który kiedyś stanowił fundament polarnej eksploracji. Współczesny podróżnik dostaje namiastkę wyprawy – spektakularną, emocjonującą, wygodną – a jednocześnie w pełni kontrolowaną, prowadzoną w tempie i zakresie wyznaczanym przez Quark Expeditions.
Zmiany we flocie Quark Expeditions
Quark Expeditions utrzymuje obecność w Antarktyce do połowy marca. W tym sezonie, obok World Explorer i Ultramarine, operuje także polarny statek wycieczkowy Ocean Explorer, mogący zabrać na pokład około 140 pasażerów. Jednostka weszła do floty Quarka w 2024 roku i realizuje swój drugi sezon na południu.
W drugiej połowie 2026 roku do floty Quark Expeditions dołączy World Voyager, który przejmie rolę kończącego pracę World Explorer. Nowy statek, pływający obecnie dla Atlas Ocean Voyages, będzie czarterowany przez Quarka na czas kolejnych sezonów antarktycznych. Sam World Explorer, sprzedany w 2024 roku Windstar Cruises, po przebudowie trafi do segmentu rejsów luksusowych. To kolejny dowód na to, jak szybko zmienia się rynek wycieczkowców polarnych i jak intensywnie armatorzy odświeżają swoje oferty.
Rosnąca popularność wypraw polarnych
Spotkanie dwóch statków Quarka to niewielki epizod, lecz dobrze pokazuje, jak zmienia się turystyka polarna. Armatorzy wprowadzają nowe jednostki nie tylko po to, by bezpiecznie prowadzić rejsy wśród lodu, lecz także po to, by zaoferować pasażerom coraz bardziej zróżnicowane przeżycia – od krótkich wypadów na ląd po aktywności, które jeszcze niedawno pozostawały domeną polarników. Dzisiejszy wycieczkowiec polarny ma zapewnić komfort, kontakt z dziką naturą oraz możliwość zobaczenia Antarktydy z bliska, w sposób możliwie intensywny, a jednocześnie kontrolowany.
