Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Morska farma wiatrowa Baltica: PGE i Ørsted zawierają kluczowe umowy
Polska Grupa Energetyczna (PGE) i Ørsted, wiodący deweloper farm wiatrowych na Morzu Bałtyckim, podpisały ważne kontrakty z firmami Navantia-Windar oraz Orient Cable (NBO). Dzięki tym umowom, dostarczone zostaną fundamenty oraz kable wewnętrzne dla projektu Baltica 2, co oznacza, że Morska Farma Wiatrowa Baltica przechodzi w kolejny etap.
Te kluczowe umowy są kolejnym krokiem w ambitnym projekcie Morskiej Farmy Wiatrowej Baltica. W kwietniu bieżącego roku PGE i Ørsted podpisały pierwszy kontrakt na dostawę turbin wiatrowych dla Baltica 2 o mocy około 1,5 GW. W czerwcu, zawarto umowę na dostawę morskich stacji transformatorowych. Teraz nadszedł czas na kolejny etap, obejmujący dostawę fundamentów i kabli wewnętrznych.
Podpisaniem kontraktu na turbiny dla etapu Baltica 2 w kwietniu rozpoczęliśmy serię ważnych umów dla realizacji projektu. Zabezpieczenie komponentów dla Baltica 2 pozwoli nam na przejście do kolejnych etapów rozwoju przedsięwzięcia. Nasze zaplanowane działania konsekwentnie zbliżają nas do osiągnięcia strategicznego celu Grupy PGE, jakim jest wygenerowanie 2,5 GW mocy z morskiej energetyce wiatrowej do 2030 roku.
Wojciech Dąbrowski, prezes zarządu PGE Polskiej Grupy Energetycznej
Ørsted, mający 30-letnie doświadczenie w budowie farm wiatrowych na morzu, odgrywa również kluczową rolę w tym projekcie. Agata Staniewska, Dyrektor Zarządzająca Ørsted Offshore Poland, podkreśliła, że wspólnie z PGE zobowiązali się dostarczyć Polsce energię z morskiego wiatru na dużą skalę. Poprzez podpisanie kolejnych strategicznych umów na komponenty dla Baltica 2, krok po kroku realizują ten przełomowy projekt dla morskiej energetyki wiatrowej w Polsce.
Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/debiut-metanowca-grazyna-gesicka-w-terminalu-lng-w-swinoujsciu/
Planuje się, że budowa etapu Baltica 2 o mocy około 1,5 GW zostanie zakończona do końca 2027 roku, natomiast etapu Baltica 3 o mocy około 1 GW do końca 2029 roku. Jednak przed dalszym postępem konieczna jest ostateczna decyzja inwestycyjna (FID). Morska Farma Wiatrowa Baltica składająca się z Baltica 2 i Baltica 3, będzie miała łączną moc 2,5 GW. Ta znacząca inwestycja przyczyni się do transformacji polskiej energetyki, dostarczając zieloną energię dla prawie 4 milionów gospodarstw domowych w Polsce.
To niezwykle istotny projekt dla rozwoju energetyki odnawialnej w Polsce. Dostarczenie zielonej energii wytwarzanej z wiatru na morzu pozwoli na redukcję emisji gazów cieplarnianych oraz przyczyni się do walki ze zmianami klimatu. Przesunięcie w kierunku czystej energii jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju kraju i dobrobytu przyszłych pokoleń. Morska Farma Wiatrowa Baltica stanowi krok w tym kierunku i jest przykładem zaangażowania Polski w osiągnięcie globalnych celów energetycznych.
Źródło: PGE
Powiązane wpisy
Ostatnia fregata typu Mogami zwodowana
22 grudnia w stoczni Mitsubishi Heavy Industries w Nagasaki odbyło się wodowanie przyszłej fregaty Yoshi (FFM 12). Jednostka ta domyka pierwszą serię fregat typu Mogami budowanych dla Japońskich Morskich Sił Samoobrony. Tym samym program 30FFM w swojej pierwotnej konfiguracji osiągnął zakładany finał produkcyjny.
W artykule
Geneza programu 30FFM
Program fregat typu Mogami został uruchomiony w drugiej połowie minionej dekady jako odpowiedź na potrzebę szybkiej wymiany starzejących się niszczycieli eskortowych starszej generacji. Założeniem była budowa nowoczesnych okrętów nawodnych zdolnych do realizacji szerokiego spektrum zadań przy jednoczesnym skróceniu cyklu projektowo-produkcyjnego. W praktyce oznaczało to postawienie na wysoką automatyzację, ograniczenie liczebności załogi oraz standaryzację rozwiązań konstrukcyjnych.
Stępkę prototypowej fregaty Mogami (FFM 1) położono sześć lat temu. Od tego momentu program realizowany był w tempie rzadko spotykanym w segmencie dużych okrętów bojowych. Osiem jednostek znajduje się już w służbie, natomiast Yoshi zamyka dwunastookrętową serię przewidzianą w pierwotnym planie.
Fregata Yoshi – ostatnia z pierwszej serii
Przyszła fregata Yoshi (FFM 12) została zamówiona w lutym 2024 r., a jej wejście do służby planowane jest na początek 2027 r. Nazwa okrętu nawiązuje do rzeki w prefekturze Okayama i po raz pierwszy pojawia się w historii japońskich okrętów wojennych. Jednostka formalnie kończy realizację pierwszej transzy programu 30FFM, który pierwotnie zakładał budowę 22 fregat, lecz został zredukowany do 12.
Kontynuacja w wariancie zmodernizowanym
Zakończenie budowy Yoshi nie oznacza końca samego programu. Japonia planuje dalszą produkcję fregat w wariancie zmodernizowanym, w którym szczególny nacisk położono na rozwój zdolności w zakresie poszukiwania i zwalczania okrętów podwodnych. Ma to bezpośredni związek z sytuacją bezpieczeństwa w regionie, gdzie aktywność flot państw dysponujących rozbudowanymi siłami podwodnymi pozostaje jednym z kluczowych czynników planistycznych.
Mogami jako projekt eksportowy
Zmodernizowana wersja fregaty typu Mogami została również wybrana jako punkt wyjścia do opracowania nowych okrętów dla Royal Australian Navy. W ramach programu SEA 3000 Australia planuje pozyskanie do 11 okrętów klasy fregata, które mają zastąpić eksploatowane obecnie jednostki typu Anzac. Japońska oferta oparta na Mogami pokonała konkurencyjny projekt MEKO A200, co otworzyło kolejny etap rozmów między Canberrą a Tokio.
Departament Obrony Australii zakłada zawarcie wiążących umów handlowych w 2026 r., obejmujących zarówno współpracę przemysłową, jak i kwestie rządowe. Dla Japonii oznacza to pierwszy tak znaczący sukces eksportowy w segmencie okrętów wojennych klasy fregata.
Symboliczne domknięcie etapu
Wodowanie Yoshi ma wymiar wykraczający poza rutynowe wydarzenie stoczniowe. To wyraźny sygnał, że Japonia nie tylko odzyskała zdolność do seryjnej budowy nowoczesnych fregat w krótkim czasie, lecz także przygotowała grunt pod dalszy rozwój konstrukcji oraz jej umiędzynarodowienie. Program 30FFM osiągnął etap, na którym doświadczenia z budowy i eksploatacji pierwszej serii zaczynają realnie kształtować dalszy kierunek rozwoju tego programu w marynarce Japonii oraz wyznaczać jego kierunek eksportowy.
