Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Ceremonia wodowania i chrztu fregaty Tamandaré
9 sierpnia w stoczni Thyssenkrupp Estaleiro Brasil Sul w Itajaí, w stanie Santa Catarina, odbyła się uroczystość wodowania i chrztu lekkiej fregaty Tamandaré (F200). To pierwsza z czterech fregat patrolowych typu Tamandaré, budowanych w ramach programu Corveta Classe Tamandaré (CCT), który jest realizowany przy współpracy z niemiecką grupą stoczniową Thyssenkrupp Marine Systems (TKMS).
W artykule
Uroczystość i goście
W uroczystości wzięło udział około 550 gości, w tym prezydent Brazylii Luiz Inácio Lula da Silva, przedstawiciele Ministerstwa Obrony, w tym minister José Mucio Monteiro, oraz dowódca marynarki, admirał Marcos Sampaio Olsen. Obecni byli także wysocy rangą przedstawiciele Republiki Federalnej Niemiec, a także członkowie konsorcjum Águas Azuis, które składa się z niemieckiej firmy Thyssenkrupp Marine Systems i lokalnych partnerów: Embraer Defense & Security oraz ATECH Business in Technologies.
Matką chrzestną fregaty została Vera Brennand, małżonka ministra obrony. W ceremonii, zgodnie z tradycją morską, symbolicznie rozbiła butelkę szampana o kadłub okrętu, przynosząc mu szczęście i pomyślność.
Czy ich potrzeba jest uzasadniona?
Fregaty patrolowe typu Tamandaré opierają się na sprawdzonym niemieckim projekcie MEKO A100, który łączy modułowość z nowoczesnym uzbrojeniem, zapewniając elastyczność operacyjną i łatwość serwisowania. Wartość kontraktu na budowę czterech jednostek dla Marinha do Brasile wynosi 1,6 miliarda USD.
Podstawowe uzbrojenie fregaty obejmuje:
- System obrony powietrznej MBDA Sea Ceptor
- Pociski przeciwokrętowe SIATT Mansup
- 76 mm armatę automatyczną Leonardo Super Rapido
- 30 mm armatę Rheinmetall Sea Snake
- Dwie wyrzutnie SEA TLS-TT dla 324 mm torped lekkich Mk 46
- Wyrzutnie celów pozornych Terma C-Guard
Zintegrowane systemy elektroniczne:
- Wielofunkcyjny trójwspółrzędny radar Hensoldt TRS-4D AESA 3D
- Elektrooptyczny system kierowania ogniem Thales STIR 1.2 EO Mk 2
- Sonar kadłubowy Atlas Elektronik ASO 713
- Radar dozoru nawodnego od RTX
- System walki elektronicznej MB/Omnisys Defender Mk 3
- Dwa czujniki optoelektroniczne Safran PASEO XLR
- Dwa radary nawigacyjne RTX
- System kierowania walką Atlas Elektronik ANCS
Cechy konstrukcyjne
Fregata Tamandaré ma długość 107,2 m, szerokość 15,95 m, zanurzenie 5,2 m oraz wyporność niecałe 3500 ton. Napęd w układzie CODAD składa się z czterech silników wysokoprężnych MAN 12V 28/33 DSTC o mocy 7320 KM każdy i czterech generatorów Caterpillar C32 o mocy 1900 KM każdy, co pozwala osiągnąć prędkość maksymalną 25,5 węzła oraz zasięg maksymalny 5000 mil morskich. Załogę stanowić będzie 130 osób, a na rufie przewidziano lądowisko i hangar dla śmigłowca typu SH-60 Seahawk, Super Lynx Mk.21B lub H225M Caracal.
Znaczenie fregat typu Tamandaré
Projekt ten podkreśla strategiczne partnerstwo między Brazylią a Niemcami, z Brazylią jako centrum operacyjnym dla Ameryki Południowej. Podczas ceremonii, Oliver Burkhard, dyrektor generalny TKMS, podkreślił znaczenie tego projektu dla obu stron, zapewniając najnowsze standardy technologiczne i wysoką lokalną wartość dodaną.
„Brazylia nie może się rozwijać bez efektywnego wykorzystania swojej rozległej domeny morskiej, która obejmuje około 7500 km linii brzegowej wzdłuż Atlantyku, przez którą przepływa aż 95% naszego handlu zagranicznego” – stwierdził admirał Olsen.
Cięcie blach pod budowę okrętu rozpoczęto 5 września 2022 roku, a położenie stępki miało miejsce 24 marca 2023 roku. Po zakończeniu prac wykończeniowych fregata Tamandaré rozpocznie próby zdawczo-odbiorcze i zostanie przekazana Marynarce Wojennej Brazylii pod koniec 2025 roku.
Kolejne jednostki, w tym Jerônimo de Albuquerque (F201), są już w trakcie budowy, a ich wodowanie i przekazanie brazylijskiej marynarce wojennej planowane jest na najbliższe lata. Chociaż te fregaty nie mogą równać się pod względem uzbrojenia z polskimi Miecznikami, zostały zaprojektowane zgodnie z wymaganiami Brazylii. Mimo pewnych ograniczeń mają one wesprzeć działania brazylijskiej floty i chronić kluczowe interesy morskie tego kraju.
Autor: Mariusz Dasiewicz
Powiązane wpisy
Druga korweta HDC-3100 w służbie filipińskiej marynarki
Marynarka Wojenna Filipin wcieliła do służby drugą z dwóch nowych korwet rakietowych BRPDiego Silang zbudowanych w Korei Południowej. Jednostki te stanowią wyraźny skok jakościowy zdolności bojowych filipińskiej floty, która w przyspieszonym tempie realizuje program modernizacji sił morskich w odpowiedzi na rosnącą presję Chin na Morzu Południowochińskim.
W artykule
Nowe korwety HDC-3100 dla Manili
Południowokoreańska stocznia HD Hyundai Heavy Industries zakończyła budowę dwóch korwet rakietowych projektu HDF-3200 Hybrid dla Marynarki Wojennej Filipin. Druga jednostka, BRP Diego Silang, została wcielona do służby 2 grudnia, ponad pół roku po wejściu do linii prototypowej BRP Miguel Malvar.
Dla filipińskiej floty są to jedne z najważniejszych okrętów bojowych pozyskanych w ostatnich dekadach. Wprowadzenie okrętów tej klasy oznacza odejście od dotychczasowej struktury sił, opartej głównie na jednostkach patrolowych i okrętach pomocniczych.
Choć według oficjalnej klasyfikacji jednostki tego projektu zaliczane są do okrętów klasy korweta, ich rzeczywisty potencjał operacyjny oraz gabaryty lokują je na pograniczu lekkich fregat wielozadaniowych, przeznaczonych do działań na wodach otwartych.
Przełomowe zdolności bojowe
Nowe korwety mają przenosić zestaw uzbrojenia, w którego skład wchodzi pojedyncza armata 76 mm, 16-komorowa wyrzutnia VLS dla przeciwlotniczych pocisków MBDA VL MICA, dwie podwójne wyrzutnie pocisków przeciwokrętowych LIGNex1 SSM-700K C-Star, system artyleryjski Aselsan Gökdeniz kal. 35 mm oraz dwie potrójne wyrzutnie torped ZOP K745 Blue Shark kal. 324 mm, wystrzeliwanych z wyrzutni typu SEA TLS. Uzupełnieniem jest system walki elektronicznej z wyrzutniami celów pozornych Terma C-Guard.
Kontekst regionalny i presja Chin
Modernizacja filipińskiej floty morskiej wpisuje się w szerszy program modernizacji sił zbrojnych, realizowany przez Manilę w odpowiedzi na dynamicznie pogarszającą się sytuację bezpieczeństwa w regionie Morza Południowochińskiego. W ostatnich latach wody te stały się areną licznych incydentów z udziałem chińskiej straży przybrzeżnej oraz formacji paramilitarnych, które regularnie podejmują działania wymierzone w filipińskie jednostki patrolowe i rybackie.
Nowe korwety tym samym mają zapewniać Filipinom bardziej wiarygodne narzędzie reagowania na tego typu presję, zwiększając koszt potencjalnej eskalacji po stronie Pekinu. W opinii zachodnich analityków wprowadzenie do służby okrętów tej klasy oznacza, że rywalizacja morska w regionie przestaje mieć charakter jednostronny.
Współpraca z Koreą Południową
Kontrakt na budowę dwóch korwet o wartości około 550 mln dolarów został podpisany w 2021 roku i stanowi element szerszej współpracy przemysłowo-obronnej pomiędzy Filipinami a Koreą Południową. HD Hyundai Heavy Industries zbudowała dotychczas łącznie 10 okrętów dla filipińskiej marynarki, w tym patrolowce.
Południowokoreański przemysł okrętowy deklaruje gotowość do dalszego rozszerzania współpracy w regionie Azji Południowo-Wschodniej, postrzegając Filipiny jako jednego z kluczowych partnerów w tym obszarze.
Kolejne etapy modernizacji
Wzmocnienie sił nawodnych nie wyczerpuje planów Manili. Filipiny rozwijają koncepcję obrony archipelagu, zakładającą rozbudowę systemów rakietowych, zdolności rozpoznania i dozoru morskiego oraz intensyfikację ćwiczeń z sojusznikami z regionu Indo-Pacyfiku.
Niezależnie od rozbudowy sił nawodnych, w Manili powraca temat pozyskania okrętów podwodnych. Wśród potencjalnych oferentów wymieniany jest południowokoreański koncern Hanwha Ocean, prezentujący kompleksową propozycję obejmującą zarówno budowę jednostek, jak i zaplecze szkoleniowo-logistyczne.
