Fiński program budowy korwet wielozadaniowych typu Pohjanmaa potwierdzony przez nowo wybrany rząd.

Decyzję o odłożeniu w czasie procedowania kontraktu ogłosił w dniu 18 marca minister obrony Finlandii. Nowy rząd został sformowany w dniu 6 czerwca pod przywództwem Antti Juhani Rinne z Partii Socjaldemokratycznej. Zastąpił on na stanowisku premiera Juha Petri Sipilä kapitana rezerwy armii fińskiej. Nowy gabinet, a właściwie komitet ekonomiczny rady ministrów, zaaprobował planowany zakup co umożliwia kontynuowanie programu mającego zaowocować wprowadzeniem do służby w 2025 roku czterech nowych korwet. Mają one osiągnąć gotowość operacyjną do 2028 roku. Przyszły wykonawca okrętów stocznia Rauma Marine Constructions, deklaruje, że zwłoka legislacyjna nie spowoduje opóźnień w przyjętym harmonogramie, co ma być wynikiem nieprzerwanego kontynuowania prac przygotowawczych i kontraktowania materiałów podjętego przez RMC. Stały sekretarz ministra obrony generał major Jukka Juusti, poinformował opinię publiczną, że zawarcie finalnej umowy spodziewane jest na przełomie września i października br.. Obecnie stocznia wykonuje prace na podstawie zawartego w 2017 kontraktu na opracowanie projektów korwet, oraz późniejszego listu intencyjnego (Letter of Intent). Ponadto fiński parlament zatwierdził budżet w wysokości 1,21 mld EUR, który pozwala na finansowanie budowy od przyszłego roku.

Korwety Pohjanmaa mają zastąpić w służbie dwa stawiacze min typu Hämeenmaa, wycofany już stawiacz min Pohjanmaa, oraz cztery korwet y rakietowe typu Rauma. Ich budowa w Finlandii jest podyktowana chęcią zapewnienia niezależności Finów w dziedzinie wsparcia technicznego i eksploatacji. Nie mniej istotnym aspektem jest udzielenie zamówień własnemu przemysłowi stoczniowemu i trzymanie miejsc pracy.

Nowe okręty mają wykonywać zadania swych poprzedników takie jak zwalczanie celów nawodnych, wykrywanie i odstraszanie okrętów podwodnych, stawianie min, pełnienie roli okrętów szkolnych. Nowymi zdolnościami uzyskanymi dzięki większym rozmiarom i nowym systemom uzbrojenia będą zapewnienie ograniczonej strefowej obrony powietrznej oraz realnej możliwości zwalczania okrętów podwodnych. Ostatnia zdolność wynikać będzie z zastosowania po raz drugi na fińskich okrętach po II wojnie światowej torped.  Uzbrojenie korwet w lekkie torpedy ZOP typu Saab Tp47 znacząco zmieni działania ASW fińskiej floty, dotychczas dysponującej tylko wyrzutniami małogabarytowych pocisków głębinowych ZOP typu Saab ELMA ASW-600. Decyzja o zastosowaniu torped jest możliwa dzięki wypowiedzeniu przez Finlandię przestrzegania Traktatu Paryskiego z roku 1947, zabraniającego temu państwu posiadania broni torpedowej i okrętów podwodnych. Wyjątkiem od tej reguły było posiadanie ich wyrzutni przez dwie zakupione od ZSRS korwet typu Riga używanych w latach 1966-1985. Restrykcje te były jednak zniesione w latach 60. XX. Wieku w odniesieniu do min i pocisków kierowanych, a budowane w dużej ilości kutry artyleryjskie miały zdolność do szybkiego dozbrojenia w torpedy. Ta pobłażliwość wynikała zapewne z faktu że większość pierwotnie zakupywanego uzbrojenia była nabywana u wschodniego sąsiada. Również zastosowanie pocisków ESSM jako głównej broni przeciwlotniczej, będzie nową jakością we flocie Finlandii z racji ich zasięgu (27 mil morskich), ponad dwukrotnie większego od przenoszonych przez kutry rakietowe typu Hamina pocisków Denel Umkhonto-IR o zasięgu 12 mil morskich. Uzupełnieniem wspomnianych systemów uzbrojenia mają być armata Bofors 57 mm/70 SAK Mk3, pociski przeciwokrętowe Gabriel V i miny. Ponadto okręty mają posiadać lądowisko i teleskopowy hangar dla śmigłowca pokładowego.

Jednostki posiadające tak duże możliwości muszą mieć znacząco większe od dotychczasowych fińskich okrętów rozmiary. Ich wyporność ma wynosić 3300 ton, długość 105 m., szerokość 15 m. a prędkość 25 węzłów. Będą to więc największe fińskie okręty w historii, większe od pancerników obrony wybrzeża Väinämöinen z lat II wojny światowej. W związku z obszarem działania korwety mają mieć fińsko-szwedzką klasę lodową 1A, co oznacza zdolność do samodzielnego operowania w lodzie skruszonym o grubości 0,8 m.. Zdolności tej nie należy mylić z możliwością kruszenia zwartego lodu. W takich akwenach będą one musiały korzystać z asysty lodołamaczy.

Podpis TW