Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter
Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Spotkanie Trump-Putin: rozmowy o Ukrainie i energetyczne kulisy szczytu
15 sierpnia, w największym mieście Alaski, doszło do długo oczekiwanego spotkania Donalda Trumpa z Władimirem Putinem. Choć głównym tematem rozmów miała być wojna na Ukrainie, według agencji Reuters, za zamkniętymi drzwiami mogła być poruszona również kwestia gospodarcza obu krajów.
W artykule
Spotkanie Trump–Putin na Alasce. W tle lodołamacze i LNG
Spotkanie określono jako „szczyt o wysokiej stawce”, którego głównym celem miało być zawarcie porozumienia o zawieszeniu broni i zakończenie najkrwawszego konfliktu w Europie od czasów II wojny światowej.
Rozmowy odbyły się na terenie bazy wojskowej JBER w Anchorage o rodowodzie sięgającym zimnej wojny. To pierwsze bezpośrednie spotkanie Trumpa i Putina od czasu, gdy obecny prezydent USA powrócił do Białego Domu.
Głównym powodem rozmów dwóch najważniejszych przywódców świata była sytuacja na Ukrainie, choć spotkanie nieoficjalnie miło obejmować również wątki gospodarcze obu krajów. Jak podało jedno ze źródeł agencji Reuters, w USA rozważano – jako jedną z opcji rozmów – użycie rosyjskich lodołamaczy o napędzie atomowym przy projektach LNG na Alasce. Źródła zastrzegły anonimowość ze względu na wrażliwy charakter ustaleń. Ani Biały Dom, ani Kreml nie odniosły się do tej sprawy.
Arktyka jako pole konkurencji: lodołamacze, LNG i geostrategia
W kontekście tych doniesień coraz większą uwagę przyciąga arktyczny wymiar potencjalnej współpracy. Nie sposób pominąć faktu, że Federacja Rosyjska dysponuje obecnie jedyną na świecie flotą lodołamaczy o napędzie atomowym. Jednostki te umożliwiają całoroczny dostęp do Północnej Drogi Morskiej – szlaku o rosnącym znaczeniu dla globalnych przepływów handlowych i energetycznych.
W tym samym czasie administracja Trumpa intensyfikuje działania na rzecz wzmocnienia pozycji Stanów Zjednoczonych na światowych rynkach LNG. Kluczowym elementem tej strategii pozostaje projekt Alaska LNG, wyceniany na 44 miliardy dolarów. Inwestycja zakłada budowę 800-milowego rurociągu z północnej części stanu na jego południowe wybrzeże, gdzie ma powstać terminal eksportowy, o czym pisaliśmy na portalu (tekst w liku). Celem jest zapewnienie stałych dostaw skroplonego gazu do odbiorców w Azji Wschodniej oraz stworzenie alternatywy wobec rosyjskich dostaw LNG.
Qilak, Alaska LNG i rosyjskie wsparcie? Wciąż więcej pytań niż odpowiedzi
Wśród projektów rozwijanych na Alasce wymieniany jest również Qilak LNG, którego celem jest produkcja 4 mln ton LNG rocznie. Mead Treadwell, pomysłodawca tego przedsięwzięcia, przyznał, że wykorzystanie lodołamaczy dowolnego państwa – o ile uzyskałoby zgodę rządu USA – nie byłoby niczym nadzwyczajnym. Zaznaczył jednak, że jego firma nie występowała z taką prośbą.
Z kolei źródło branżowe związane z projektem Alaska LNG poinformowało, że ten konkretny projekt „nie ma zidentyfikowanych potrzeb w zakresie rosyjskich lodołamaczy”.
Agencja Reuters nie ustaliła, który z projektów gazowych faktycznie mógłby skorzystać na ewentualnym porozumieniu, jeśli rzeczywiście doszło do jego zawarcia podczas rozmów na Alasce. Cytowane źródła wspominały jedynie o możliwym wykorzystaniu rosyjskich lodołamaczy jako wsparcia logistycznego – przy transporcie materiałów i sprzętu budowlanego do trudno dostępnych rejonów Alaski, gdzie słaba infrastruktura i surowy klimat stanowią poważne wyzwanie dla tak dużych inwestycji. To jednak tylko hipotetyczny scenariusz, a nie zapowiedziany plan.
Czerwony dywan i niewygodne pytania
Czy rozmowy rzeczywiście przebiegły tak, jak relacjonuje agencja Reuters? Tego prawdopodobnie nigdy się nie dowiemy. Sama forma spotkania – oficjalne powitanie Władimira Putina na czerwonym dywanie, mimo trwającej wojny na Ukrainie i oskarżeń o zbrodnie wojenne – a także konferencja prasowa, podczas której nie padły żadne konkretne deklaracje dotyczące zakończenia rosyjskiej inwazji, pozostawia więcej pytań niż odpowiedzi.
Z jednej strony, trudno sobie wyobrazić realną współpracę przy projektach LNG z państwem objętym szeroko zakrojonymi sankcjami, w tym w sektorze energetycznym. Z drugiej – sam fakt, że taka koncepcja była omawiana wewnętrznie w Białym Domu i pojawiła się w relacjach Reutersa, skłania do refleksji nad tym, jakie kompromisy mogą być rozważane w imię interesów gospodarczych i geopolitycznych. W takim kontekście nie można wykluczyć, że zakulisowe rozmowy dotyczyły również tematów, o których oficjalnie się nie mówi.
Autor: Mariusz Dasiewicz
Powiązane wpisy
Spotkanie dwóch wycieczkowców polarnych u wybrzeży Antarktydy
W listopadzie na wodach wokół Damoy Point doszło do rzadkiego wydarzenia. Dwa polarne statki wycieczkowe należące do armatora Quark Expeditions – World Explorer i Ultramarine – prowadzące sezonowe wyprawy turystyczne w rejon Antarktydy, przecięły swoje trasy u wybrzeży Półwyspu Antarktycznego.
W artykule
Wycieczkowce polarne Quark Expeditions na trasie z Ushuaia
Obie jednostki prowadzą wyprawy rozpoczynające się i kończące w Ushuaia. World Explorer – który po tym sezonie kończy służbę w barwach Quark Expeditions – realizował program „Antarctic Explorer”. Trasa obejmuje przejście przez Cieśninę Drake’a oraz żeglugę w rejonie Lemaire Channel, wyspy Anvers, Archipelagu Szetlandów Południowych i na wodach wzdłuż Półwyspu Antarktycznego. To jeden z klasycznych kierunków urystyki polarnej, który za każdym razem wymusza dostosowanie rejsu do surowych warunków pogodowych.
Na podobnym kursie operował Ultramarine, który w listopadzie prowadził dłuższą, 18-dniową wyprawę „Snow Hill to the Peninsula”. Jej wyróżnikiem jest wejście na akwen Morza Weddella oraz odwiedzenie Snow Hill Island – miejsca znanego z jednej z największych kolonii pingwinów cesarskich. Dla wielu pasażerów to punkt kulminacyjny całej podróży.
Damoy Point – miejsce, gdzie rzadko przecinają się trasy
Wybrzeża w zachodniej części Półwyspu Antarktycznego należą do najbardziej obleganych przez wycieczkowce polarne, mimo że to jeden z regionów o najbardziej kapryśnych warunkach. Właśnie dlatego spotkanie dwóch statków tej samej linii w jednym punkcie wcale nie jest regułą. Zmienia się wiatr, zmienia się lód, zmienia się plan dnia – i każde takie przecięcie kursów nosi w sobie pewien element przypadkowości, znany dobrze wszystkim, którzy choć raz żeglowali w rejonach polarnych.
Atrakcje Quark Expeditions podczas rejsów
Wpisy Quark Expeditions w mediach społecznościowych, szczególnie na platformie X, dobrze pokazują, czym stała się współczesna turystyka polarna. Nie jest to surowa, pionierska wyprawa badawcza, lecz starannie zaplanowany rejs, w którym każdy dzień ma swój program i zestaw atrakcji. Pasażerowie mogą liczyć na lądowania śmigłowcem startującym z pokładu Ultramarine na lodowcu, spływy kajakowe między drobnymi krami lodowymi, trekkingi po zlodzonych grzbietach oraz możliwość nocowania w śpiworze na śniegu pod gołym niebem. Do tego dochodzą bliskie spotkania z pingwinami i szeroko promowane sesje fotograficzne w miejscach, które jeszcze kilkadziesiąt lat temu oglądali wyłącznie polarnicy, badacze oraz załogi statków rządowych.
Całość jest opakowana w narrację „odkrywania nieznanego”, choć w praktyce mamy do czynienia z komercyjnym doświadczeniem premium, realizowanym pod stałą opieką przewodników i załóg odpowiedzialnych za bezpieczeństwo uczestników. To turystyka ekstremalna, pozbawiona jednak dawnego elementu nieprzewidywalności, który kiedyś stanowił fundament polarnej eksploracji. Współczesny podróżnik dostaje namiastkę wyprawy – spektakularną, emocjonującą, wygodną – a jednocześnie w pełni kontrolowaną, prowadzoną w tempie i zakresie wyznaczanym przez Quark Expeditions.
Zmiany we flocie Quark Expeditions
Quark Expeditions utrzymuje obecność w Antarktyce do połowy marca. W tym sezonie, obok World Explorer i Ultramarine, operuje także polarny statek wycieczkowy Ocean Explorer, mogący zabrać na pokład około 140 pasażerów. Jednostka weszła do floty Quarka w 2024 roku i realizuje swój drugi sezon na południu.
W drugiej połowie 2026 roku do floty Quark Expeditions dołączy World Voyager, który przejmie rolę kończącego pracę World Explorer. Nowy statek, pływający obecnie dla Atlas Ocean Voyages, będzie czarterowany przez Quarka na czas kolejnych sezonów antarktycznych. Sam World Explorer, sprzedany w 2024 roku Windstar Cruises, po przebudowie trafi do segmentu rejsów luksusowych. To kolejny dowód na to, jak szybko zmienia się rynek wycieczkowców polarnych i jak intensywnie armatorzy odświeżają swoje oferty.
Rosnąca popularność wypraw polarnych
Spotkanie dwóch statków Quarka to niewielki epizod, lecz dobrze pokazuje, jak zmienia się turystyka polarna. Armatorzy wprowadzają nowe jednostki nie tylko po to, by bezpiecznie prowadzić rejsy wśród lodu, lecz także po to, by zaoferować pasażerom coraz bardziej zróżnicowane przeżycia – od krótkich wypadów na ląd po aktywności, które jeszcze niedawno pozostawały domeną polarników. Dzisiejszy wycieczkowiec polarny ma zapewnić komfort, kontakt z dziką naturą oraz możliwość zobaczenia Antarktydy z bliska, w sposób możliwie intensywny, a jednocześnie kontrolowany.
