Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Okręty podwodne typu U212 NFS dla Włoskiej Marynarki Wojennej
31 maja, parlament włoski zatwierdził budowę trzeciego okrętu podwodnego typu U212 NFS dla Marina Militare, co oznacza rozpoczęcie procesu według standardowych procedur administracyjnych.
Program U212 NFS, obejmujący dwa okręty, które zostały podpisane umową w 2021 roku, oraz utworzenie Centrum Szkolenia Załóg Okrętów Podwodnych w Tarencie (Centro Addestramento Sommergibili), jest prowadzony przez OCCAR (Organizacja Współpracy w dziedzinie Uzbrojenia). Głównym wykonawcą programu jest państwowa grupa stoczniowa Fincantieri.
Nowoczesne okręty podwodne dla włoskiej Marynarki Wojennej
Pierwsze dwa okręty mają zostać dostarczone odpowiednio w 2027 i 2029 roku, a ceremonię rozpoczęcia budowy drugiego okrętu zaplanowano na 6 czerwca. Produkcja prototypu rozpoczęła się w styczniu ubiegłego roku.
Projekt U212 NFS jest ewolucją programu U212A, który został zrealizowany we współpracy z niemieckim holdingiem stoczniowym thyssenkrupp Marine Systems GmbH. W ramach tego programu Fincantieri dostarczyło Włochom cztery okręty podwodne: Salvatore Todaro (S 526), Scirè (S 527), Pietro Venuti (S 528) i Romeo Romei (S 529). Dostawy odbyły się w dwóch transzach w latach 2006-2007 i 2016-2017.
Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/trojstronne-manewry-na-morzu-poludniowochinskim/
Cel programu U212 NFS
Program budowy okrętów podwodnych typu U212 NFS ma na celu zastąpienie nieperspektywicznych jednostek III i IV serii typu Nazario Sauro, spełniając kryterium ilościowe 1:1. Jednocześnie ma wzmocnić włoską dominację podwodną w regionie Morza Śródziemnego dzięki nowoczesnym rozwiązaniom konstrukcyjnym. Program U212 NFS został uruchomiony w celu ogólnego poprawienia parametrów taktyczno-technicznych w porównaniu do pierwszej serii czterech okrętów U212A, które są już w służbie we włoskiej marynarce wojennej. Nowy wariant będzie miał pewne przyrostowe ulepszenia, takie jak napęd i zasilanie, a także istotne zmiany w innych obszarach.
Innowacyjne rozwiązania
W ramach projektu U212 NFS przewidziano szereg innowacyjnych rozwiązań. Jedną z najważniejszych modyfikacji jest rozbudowany pakiet walki elektronicznej, który umożliwi bardziej efektywne działania podwodne. Okręty będą miały możliwość załadowania i dostarczenia pod wodą żołnierzy jednostek specjalnych oraz autonomicznych pojazdów podwodnych. To pozwoli na zwiększenie wszechstronności i elastyczności działań włoskiej marynarki wojennej.
Nowoczesność i wyjątkowe zdolności
Jednak najbardziej innowacyjną zdolnością okrętów podwodnych typu U212 NFS będzie możliwość wystrzeliwania pocisków manewrujących spod powierzchni wody za pomocą wyrzutni torpedowych. To zupełnie nowa zdolność, która wzmocni włoską marynarkę wojenną i umożliwi jej efektywną obronę i działania ofensywne.
Zaawansowana technologia
Nowe okręty będą także wyposażone w napęd niezależny od powietrza AIP (Air Independent Propulsion), który oparty będzie na ogniwach paliwowych z litowo-jonowymi akumulatorami. Taka technologia pozwoli na zwiększenie prędkości podwodnej, zasięgu i czasu pływania okrętów, co przekłada się na ich większą efektywność operacyjną.
Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/bezpieczenstwo-morskie-skuteczne-strategie-i-dzialania/
Wzrost potencjału włoskiej Marynarki Wojennej
Przebudowane zostaną także inne elementy okrętu, takie jak sekcja dziobowa, która zostanie dostosowana do nowych wymagań. Dodatkowo, powierzchnia kadłuba zostanie pokryta specjalną fluorową powłoką polimerową, co przyczyni się do redukcji szumów i poprawy stealth, czyli ukrycia okrętu przed wykryciem przez potencjalne zagrożenie.
Planowane dostawy dwóch pierwszych okrętów podwodnych typu U212 NFS w latach 2027 i 2029 wprowadzą włoską marynarkę wojenną na nowy poziom możliwości operacyjnych. Dzięki zaawansowanej technologii, doskonałym parametrom i nowoczesnemu wyposażeniu, włoskie okręty podwodne będą miały przewagę nad innymi jednostkami w rejonie Morza Śródziemnego.
Podsumowanie
Budowa okrętów podwodnych typu U212 NFS dla włoskiej Marynarki Wojennej jest kluczowym krokiem w modernizacji sił zbrojnych Włoch. Program U212 NFS ma na celu zastąpienie starszych jednostek typu Nazario Sauro i wzmocnienie włoskiej dominacji podwodnej w regionie Morza Śródziemnego. Nowe okręty będą wyposażone w zaawansowane rozwiązania, takie jak rozbudowany pakiet walki elektronicznej, możliwość wystrzeliwania pocisków manewrujących spod wody, napęd niezależny od powietrza oraz inne innowacyjne technologie.
Dostawa pierwszych dwóch jednostek planowana jest na lata 2027 i 2029, co wprowadzi włoską marynarkę wojenną na nowy poziom operacyjny. To dowód na wysoką jakość włoskiego przemysłu obronnego i potwierdzenie roli Fincantieri jako wiodącego producenta okrętów podwodnych.
Autor: MD
Powiązane wpisy
Ostatnia fregata typu Mogami zwodowana
22 grudnia w stoczni Mitsubishi Heavy Industries w Nagasaki odbyło się wodowanie przyszłej fregaty Yoshi (FFM 12). Jednostka ta domyka pierwszą serię fregat typu Mogami budowanych dla Japońskich Morskich Sił Samoobrony. Tym samym program 30FFM w swojej pierwotnej konfiguracji osiągnął zakładany finał produkcyjny.
W artykule
Geneza programu 30FFM
Program fregat typu Mogami został uruchomiony w drugiej połowie minionej dekady jako odpowiedź na potrzebę szybkiej wymiany starzejących się niszczycieli eskortowych starszej generacji. Założeniem była budowa nowoczesnych okrętów nawodnych zdolnych do realizacji szerokiego spektrum zadań przy jednoczesnym skróceniu cyklu projektowo-produkcyjnego. W praktyce oznaczało to postawienie na wysoką automatyzację, ograniczenie liczebności załogi oraz standaryzację rozwiązań konstrukcyjnych.
Stępkę prototypowej fregaty Mogami (FFM 1) położono sześć lat temu. Od tego momentu program realizowany był w tempie rzadko spotykanym w segmencie dużych okrętów bojowych. Osiem jednostek znajduje się już w służbie, natomiast Yoshi zamyka dwunastookrętową serię przewidzianą w pierwotnym planie.
Fregata Yoshi – ostatnia z pierwszej serii
Przyszła fregata Yoshi (FFM 12) została zamówiona w lutym 2024 r., a jej wejście do służby planowane jest na początek 2027 r. Nazwa okrętu nawiązuje do rzeki w prefekturze Okayama i po raz pierwszy pojawia się w historii japońskich okrętów wojennych. Jednostka formalnie kończy realizację pierwszej transzy programu 30FFM, który pierwotnie zakładał budowę 22 fregat, lecz został zredukowany do 12.
Kontynuacja w wariancie zmodernizowanym
Zakończenie budowy Yoshi nie oznacza końca samego programu. Japonia planuje dalszą produkcję fregat w wariancie zmodernizowanym, w którym szczególny nacisk położono na rozwój zdolności w zakresie poszukiwania i zwalczania okrętów podwodnych. Ma to bezpośredni związek z sytuacją bezpieczeństwa w regionie, gdzie aktywność flot państw dysponujących rozbudowanymi siłami podwodnymi pozostaje jednym z kluczowych czynników planistycznych.
Mogami jako projekt eksportowy
Zmodernizowana wersja fregaty typu Mogami została również wybrana jako punkt wyjścia do opracowania nowych okrętów dla Royal Australian Navy. W ramach programu SEA 3000 Australia planuje pozyskanie do 11 okrętów klasy fregata, które mają zastąpić eksploatowane obecnie jednostki typu Anzac. Japońska oferta oparta na Mogami pokonała konkurencyjny projekt MEKO A200, co otworzyło kolejny etap rozmów między Canberrą a Tokio.
Departament Obrony Australii zakłada zawarcie wiążących umów handlowych w 2026 r., obejmujących zarówno współpracę przemysłową, jak i kwestie rządowe. Dla Japonii oznacza to pierwszy tak znaczący sukces eksportowy w segmencie okrętów wojennych klasy fregata.
Symboliczne domknięcie etapu
Wodowanie Yoshi ma wymiar wykraczający poza rutynowe wydarzenie stoczniowe. To wyraźny sygnał, że Japonia nie tylko odzyskała zdolność do seryjnej budowy nowoczesnych fregat w krótkim czasie, lecz także przygotowała grunt pod dalszy rozwój konstrukcji oraz jej umiędzynarodowienie. Program 30FFM osiągnął etap, na którym doświadczenia z budowy i eksploatacji pierwszej serii zaczynają realnie kształtować dalszy kierunek rozwoju tego programu w marynarce Japonii oraz wyznaczać jego kierunek eksportowy.
