Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Kolejny Gowind Al Emarat przekazany dla marynarki wojennej ZEA
27 czerwca w Lorient odbyła się uroczystość przekazania drugiej korwety typuszeregu Gowind 2500, Al Emarat (P 111), zamówionej przez Zjednoczone Emiraty Arabskie od francuskiej grupy stoczniowej Naval Group. W ceremonii uczestniczyła delegacja Marynarki Wojennej ZEA.
W artykule
Nowoczesna i wszechstronna korweta typu Gowind Al Emarat
Al Emarat to druga korweta typu Gowind zamówiona przez Zjednoczone Emiraty Arabskie w 2019 roku. Okręt został zbudowany w stoczni Naval Group w Lorient i zwodowany w maju 2022 roku. Próby morskie rozpoczęto w październiku 2023 roku, równocześnie z dostawą pierwszej korwety, Bani Yas. Załoga Al Emarat jest obecnie szkolona we Francji, korzystając z wielu rozwiązań oferowanych przez Naval Group. Oficjalne wejście do portu wojennego w Abu Zabi planowane jest na sierpień.
Zaawansowana technologia i lokalna współpraca
Marynarka wojenna ZEA dysponuje teraz sprawdzonymi na morzu okrętami nawodnymi, wyposażonymi w najnowsze technologie i dostosowanymi do ich specyficznych potrzeb dzięki modułowej konstrukcji rodziny Gowind. Korwety dla marynarki wojennej ZEA zostały zbudowane w stoczni Naval Group w Lorient z wykorzystaniem sprzętu wyprodukowanego lokalnie przez przemysł ZEA.
Naval Group kontynuuje współpracę z Marynarką Wojenną ZEA, aby sprostać przyszłym wyzwaniom, jednocześnie rozwijając partnerstwo z lokalnym przemysłem w zakresie utrzymania tych dwóch korwet. Program ten symbolizuje zaangażowanie Naval Group w dostarczanie najnowocześniejszych systemów dla Marynarki Wojennej ZEA oraz długoterminową współpracę francuskiej grupy w tym kraju, poprzez rozwijanie współpracy przemysłowej z lokalnymi partnerami.
Uzbrojenie i wymiary korwet typu Gowind
Korwety typu Gowind dla Marynarki Wojennej Zjednoczonych Emiratów Arabskich charakteryzują się wypornością 2800 ton oraz wymiarami 102 metry długości, 16 metrów szerokości i 5,4 metra zanurzenia. Posiadają napęd spalinowo-elektryczny, umożliwiający osiąganie prędkości 25,5 węzła.
Uzbrojenie obejmuje 76,2 mm armatę automatyczną Leonardo Super Rapid, system przeciwlotniczy MBDA VL MICA, pociski przeciwokrętowe MBDA MM40 Exocet Block 3C oraz lekkie torpedy ZOP Naval Group MU90. Na pokładzie znajdują się lądowisko i hangar dla 10-tonowego śmigłowca oraz bezzałogowego wiropłata Schiebel S-100, a także dwie 7-metrowe hybrydowe łodzie motorowe.
System zarządzania walką SETIS Naval Group kontroluje uzbrojenie i elektronikę, a główne sensory zamontowano w zintegrowanym maszcie PSIM (Panoramic Sensors and Intelligence Module). Korwety typu Gowind stanowią nowoczesne i skuteczne narzędzie obrony morskiej dla Zjednoczonych Emiratów Arabskich.
Autor: Mariusz Dasiewicz
Powiązane wpisy
Pierwszy okręt z programu Tuwaiq zwodowany w Marinette
13 grudnia w stoczni Fincantieri Marinette Marine w Marinette w stanie Wisconsin odbyła się uroczystość wytoczenia z hali oraz wodowania wielozadaniowego okrętu Saud (820), budowanego dla sił morskich Królestwa Arabii Saudyjskiej.
W artykule
Tuwaiq: od programu LCS do MMSC
Okręt noszący pełną nazwę Jalalat Al-Malik Saud jest pierwszym z czterech jednostek zamówionych w Stanach Zjednoczonych w ramach międzyrządowej procedury FMS. Projekt MMSC, na bazie którego powstaje saudijska seria okrętów tego typu, wywodzi się bezpośrednio z amerykańskiego programu LCS typu Freedom. Wnioski z jego dotychczasowej służby w US Navy w istotny sposób wpłynęły na ostateczny kształt konstrukcji oferowanej odbiorcom zagranicznym.
Program Tuwaiq zainicjowano w październiku 2015 roku, kiedy Kongres Stanów Zjednoczonych wyraził zgodę na sprzedaż okrętów typu MMSC Arabii Saudyjskiej. Umowę o wartości 11,25 mld USD podpisano w maju 2017 roku, natomiast finansowanie budowy czterech okrętów tego typu uruchomiono w marcu 2018 roku. Palenie blach dla prototypowego Sauda rozpoczęto 31 października 2019 roku, a położenie stępki nastąpiło 26 maja 2021 roku.
Harmonogram programu i zakres kontraktu
Kolejne etapy programu realizowano już z wyraźnym poślizgiem względem pierwotnych założeń. Stępkę pod przyszłego Fahda (822) położono w październiku 2022 roku, natomiast w lipcu 2024 roku rozpoczęto budowę czwartego okrętu, którego nazwano Salman (826). Zgodnie z pierwotnym harmonogramem cała seria miała zostać przekazana odbiorcy do czerwca 2026 roku, co obecnie wydaje się mało realne.
Zakres kontraktu nie ogranicza się wyłącznie do dostawy okrętów. Umowa obejmuje również modernizację bazy morskiej im. króla Abdulaziza w Al-Dżubajl, w tym budowę zaplecza szkoleniowego oraz infrastruktury remontowej. Celem tego elementu programu jest stopniowe uniezależnienie się saudyjskich sił morskich od zagranicznych podmiotów w zakresie utrzymania gotowości bojowej nowo wprowadzanych okrętów.
Program Tuwaiq na tle doświadczeń US Navy z LCS-ami
Pozostaje pytanie, jak okręty z programu Tuwaiq sprawdzą się w realiach służby w marynarce wojennej Arabii Saudyjskiej. Projekt MMSC wyrasta bowiem z programu LCS, który od samego początku budził w US Navy mieszane oceny. Zarówno wariant Freedom, jak i bliźniaczy Independence okazały się konstrukcjami kosztownymi w utrzymaniu oraz trudnymi do dopasowania do zmieniających się realiów współczesnego pola walki na morzu. Koncepcja oparta na bardzo wysokiej prędkości i modułowości nie przyniosła oczekiwanych rezultatów, co doprowadziło do rewizji założeń programu i decyzji o stopniowym ograniczaniu jego roli we flocie US Navy.
W tym kontekście interesujące będzie obserwowanie, w jaki sposób rozwiązania wywodzące się z programu LCS zostaną zaadaptowane do potrzeb i doktryny działania saudyjskich sił morskich. MMSC powstają już jako konstrukcje pozbawione modułowości, wyposażone w stałe uzbrojenie i systemy walki, co stanowi bezpośrednią konsekwencję doświadczeń programu LCS. Ostateczna odpowiedź na pytanie o ich wartość bojową padnie jednak dopiero po wejściu do służby i rozpoczęciu regularnej eksploatacji na wodach Bliskiego Wschodu.
