Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Niemiecki okręt podwodny U-34 typu 212A wyszedł z Portu Wojennego Gdynia
14 września, okręt podwodny Deutsche Marine U-34 typu 212A zakończył swoją tygodniową wizytę w Porcie Wojennym w Gdyni. Jest to druga wizyta niemieckiej jednostki tego typu w ciągu ostatnich miesięcy, co podkreśla rosnącą współpracę wojskową między Polską a Niemcami.
Niemiecki okręt podwodny, który zawinął do Gdyni 7 września, o czym informowaliśmy na naszym portalu, spędził ten czas w jednym z wewnętrznych nabrzeży wojskowego kompleksu. Port Wojenny Gdynia, będący główną bazą morską 3. Flotylli Okrętów, stanowił tym razem miejsce postoju U-34, co wyróżnia tę wizytę na tle poprzednich, takich jak pobyt bliźniaczego okrętu U-31 w czerwcu tego roku.
Okręty typu 212A, w tym U-34, cechują się cichą pracą i zaawansowanymi technologiami, które utrudniają ich wykrycie. To czyni je wyjątkowo skutecznymi w działaniach operacyjnych na morzu, co niewątpliwie podnosi ich atrakcyjność jako potencjalnych nowych jednostek dla polskiej floty. Okręty te wyposażone są w napęd niezależny od powietrza (AIP), który pozwala im pozostawać w zanurzeniu przez dłuższy czas bez potrzeby wynurzania się. Dodatkowo, ich zaawansowane systemy walki i nowoczesne technologie stealth sprawiają, że są trudne do wykrycia przez systemy sonarowe, co znacząco zwiększa ich zdolności bojowe.
Wizyta okrętu podwodnego U-34 typu 212A jako element promocji niemieckiej technologii podwodnej i współpracy wojskowej
Wizyta U-34 w Gdyni była nie tylko okazją do odpoczynku załogi i odtworzenia gotowości operacyjnej, ale również do promocji niemieckiej technologii podwodnej w ramach programu Orka. Celem wizyty było zaprezentowanie stronie polskiej potencjału niemieckich okrętów podwodnych, które mogą odegrać kluczową rolę w modernizacji Marynarki Wojennej RP. Wyjście okrętu z portu 14 września zamyka ten etap współpracy, jednak częste wizyty niemieckich jednostek w polskich portach wskazują na dalsze umacnianie relacji między marynarkami obu krajów.
Autor: Mariusz Dasiewicz
Powiązane wpisy
-
US Navy wybiera okręty desantowe od Damena?
Ogłoszona 5 grudnia decyzja sekretarza marynarki Stanów Zjednoczonych przesądziła o kierunku dalszych prac nad nowymi okrętami desantowymi średniej wielkości. W postępowaniu dotyczącym programu LSM, US Navy wskazała jako zwycięzcę europejski koncern Damen, którego propozycja najlepiej odpowiadała przyjętym założeniom operacyjnym i harmonogramowym.
W artykule
Projekt LST-100 w programie LSM US Navy
Podstawą oferty niderlandzkiej grupy stał się projekt LST-100, który zostanie zaadaptowany na potrzeby amerykańskiej floty. Zgodnie z deklaracjami strony wojskowej, pierwsze prace stoczniowe mogłyby ruszyć w 2026 roku, co przy zachowaniu zakładanego tempa realizacji umożliwiłoby przekazanie pierwszej jednostki do służby w 2029 roku. Skala programu zakłada pozyskanie docelowo około 35 okrętów, przeznaczonych zarówno dla US Navy, jak i Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych.
Istotnym elementem amerykańskiego podejścia do programu jest ograniczenie ingerencji w bazową dokumentację techniczną. Zamiast daleko idących modyfikacji przewidziano jedynie dostosowanie projektu do obowiązujących standardów US Navy, wymagań dotyczących wyposażenia oraz integracji z systemami wykorzystywanymi przez lotnictwo morskie i USMC. Takie podejście ma pozwolić na skrócenie cyklu projektowego i zmniejszenie ryzyka opóźnień.
Rola okrętów LSM w działaniach USMC
Równolegle z ogłoszeniem wyboru programu zawarto porozumienie dotyczące nabycia praw do dokumentacji technicznej LST-100, których wartość określono na 3,3 mln USD. Rozwiązanie to daje stronie amerykańskiej pełną swobodę w zakresie wyboru stoczni realizujących kolejne etapy programu – od budowy seryjnej, przez wsparcie eksploatacji, po przyszłe modernizacje. Zgodnie z zapowiedziami w realizację programu ma zostać włączona możliwie szeroka grupa zakładów stoczniowych.
Nowe okręty desantowe typu LSM (Landing Ship Medium) mają odegrać kluczową rolę w działaniach USMC na wodach Oceanu Spokojnego, umożliwiając szybkie przemieszczanie pododdziałów pomiędzy rozproszonymi punktami operacyjnymi. W założeniu będą one uzupełniać potencjał dużych okrętów desantowych-doków, zapewniając większą elastyczność działania w środowisku nasyconym środkami rażenia przeciwnika.
