Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Operacja Morze Czerwone: Aktualizacja Ruchów Floty US Navy
W ramach strategicznego rozszerzenia obecności okrętów US Navy na Bliskim Wschodzie, Pentagon poinformował o utrzymaniu na Morzu Czerwonym okrętów USS Bataan (LHD-5) i USS Carter Hall (LSD-50).
Wcześniejsze informacje sugerowały, że USS Mesa Verde (LPD-19), współpracujący z Zespołem Okrętów Bataan, miał wykonywać zadania patrolowe na wschodnich wodach Morza Śródziemnego.
Na pokładach trzech wspomnianych okrętów jest zaokrętowany 26. Morski Zespół Ekspedycyjny, mający bazę w Karolinie Północnej. W skład zespołu wchodzi m.in.: jednostka dowodzenia, eskadra śmigłowców wielozadaniowych Marine Medium Tiltrotor Squadron 162, batalion desantowy Battalion Landing Team 1/6 oraz jednostka logistyczna Combat Logistics Battalion 22. Zarówno załogi okrętów jak i jednostki Marines zostali wcześniej przeszkoleni do prowadzenia działań ewakuacyjnych.
Dodatkowo, na wodach Morza Czerwonego zaobserwowano obecność co najmniej trzech niszczycieli rakietowych: USS Roosevelt (DDG-80), USS Thomas Hudner (DDG-116) oraz USS Carney (DDG-64). Niszczyciel USS Thomas Hudner, mimo przynależności do Grupy Uderzeniowej Gerald R. Ford, działa na Bliskim Wschodzie, podczas gdy flagowy okręt tej grupy, USS Gerald R. Ford (CVN-78), operuje na Morzu Śródziemnym razem z USS Dwight D. Eisenhower (CVN-69).
Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/rosnace-napiecia-na-bliskim-wschodzie-chiny-wzmacniaja-obecnosc-morska/
W regionie wschodniego Morza Śródziemnego, operuje okręt dowodzenia 6 Floty USA, USS Mount Whitney (LCC-20). Mimo że wcześniej planowano powrót Grupy Okrętów Gerald Ford, dokładna data jej powrotu pozostaje nieznana.
Amerykańska obecność morska została wzmocniona w odpowiedzi na napięcia na linii Izrael-Hamas oraz nasilające się ataki na bazy USA w regionie. 19 października, niszczyciel USS Carney zneutralizował zagrożenie ze strony pocisków wystrzelonych przez ugrupowanie Houthi z Jemenu.
Sytuacja na Bliskim Wschodzie jest dynamiczna. Tylko w ciągu ostatniego tygodnia odnotowano 23 ataki na bazy amerykańskie, głównie w Iraku i Syrii, jak poinformowała rzeczniczka Pentagonu, Sabrina Singh.
Stany Zjednoczone nie są jedynym graczem w tym regionie. Zarówno Francja, jak i Wielka Brytania wzmocniły swoją obecność morską, wysyłając kolejne okręty w ten rejon działań.
Wszystkie zaangażowane siły są gotowe do działań w obronie pokoju i stabilności w tym zapalnym regionie świata.
Autor: Mariusz Dasiewicz
Powiązane wpisy
Podpisano umowy na rzecz odbudowy systemu wodnego Kanału Elbląskiego
Zawarto porozumienia, które otwierają drogę do realizacji wieloetapowego projektu odbudowy systemu wodnego Kanału Elbląskiego. Partnerstwa, zawarte z myślą o pozyskaniu środków unijnych, mają umożliwić prowadzenie kompleksowych prac hydrotechnicznych oraz dostosowanie infrastruktury do skutków postępujących zmian klimatycznych.
W artykule
Podpisanie porozumień dotyczących odbudowy systemu wodnego Kanału Elbląskiego stanowi istotny etap w działaniach na rzecz ochrony jednego z najcenniejszych zespołów hydrotechnicznych północno-wschodniej Polski. Zawarte dokumenty porządkują współpracę instytucji zaangażowanych w przygotowanie oraz realizację przedsięwzięcia, którego celem pozostaje przywrócenie pełnej sprawności technicznej systemu wodnego.
Umowę o utworzeniu Partnerstwa na potrzeby przygotowania i realizacji projektu „Odbudowa systemu wodnego Kanału Elbląskiego – etap I” podpisali Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku, Związek Gmin i Powiatów Kanału Elbląskiego i Pojezierza Iławskiego oraz Gmina Miasto Elbląg. Jednocześnie zawarto porozumienie dotyczące realizacji drugiego etapu projektu pomiędzy Związkiem Gmin i Powiatów Kanału Elbląskiego i Pojezierza Iławskiego oraz Państwowym Gospodarstwem Wodnym Wody Polskie.
Cele projektu i źródła finansowania
Oba porozumienia pozostają bezpośrednio związane z przygotowaniami do pozyskania dofinansowania w ramach programu regionalnego Fundusze Europejskie dla Warmii i Mazur 2021–2027. Zawarcie partnerstw stanowi warunek uruchomienia środków finansowych oraz sprawnej realizacji inwestycji zaplanowanych w dwóch etapach.
Założeniem projektu jest wspólne przygotowanie dokumentacji oraz prowadzenie działań inwestycyjnych, których nadrzędnym celem jest zwiększenie odporności systemu wodnego Kanału Elbląskiego na skutki zmian klimatu. W praktyce oznacza to ograniczenie ryzyka związanego z gwałtownymi zjawiskami pogodowymi, poprawę bezpieczeństwa użytkowników drogi wodnej oraz utrzymanie dobrego stanu wód.
W pierwszym etapie projekt realizowany będzie przez Związek Gmin i Powiatów Kanału Elbląskiego i Pojezierza Iławskiego, Miasto Elbląg oraz Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie. Etap drugi obejmie współpracę Związku Gmin i Powiatów Kanału Elbląskiego i Pojezierza Iławskiego z Państwowym Gospodarstwem Wodnym Wody Polskie.
Zakres prac i etapy realizacji
Zakres działań przewidzianych w pierwszym etapie obejmuje przygotowanie wniosku o dofinansowanie planowane na grudzień 2025 roku oraz realizację robót budowlanych w latach 2026–2028. Prace skoncentrują się na umocnieniach i opaskach brzegowych na trzech odcinkach o łącznej długości blisko 34 km: pomiędzy śluzą Miłomłyn a wrotami bezpieczeństwa Buczyniec, na odcinku Miłomłyn – jezioro Ewingi oraz pomiędzy Miłomłynem a Starymi Jabłonkami.
Drugi etap projektu zakłada złożenie wniosku o dofinansowanie w marcu 2027 roku. Przygotowanie dokumentacji potrwa do 2027 roku, natomiast zasadnicza realizacja planowana jest na lata 2027–III kwartał 2029. W jego ramach przewidziano przebudowę wybranych obwałowań i budowli hydrotechnicznych pomiędzy wrotami Buczyniec a pochylnią Całuny, modernizację jazu w Miłomłynie oraz modernizację jazu w Samborowie na rzece Drwęcy wraz z wykonaniem przenoski dla kajaków.
Szacunkowa wartość zadań realizowanych przez PGW Wody Polskie RZGW w Gdańsku wynosi około 260 mln zł w etapie pierwszym oraz około 14 mln zł w etapie drugim. Łączny koszt obu etapów oszacowano na blisko 274 mln zł. Skala planowanych inwestycji pokazuje, że odbudowa systemu wodnego Kanału Elbląskiego ma znaczenie nie tylko lokalne, lecz także regionalne, wpisując się w długofalowe cele zrównoważonego rozwoju, ochrony dziedzictwa technicznego oraz bezpieczeństwa hydrologicznego Warmii i Mazur.
