Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Pierwsze zdjęcia radaru SPY-6 na nowym niszczycielu USS Jack H. Lucas (DDG-125) 
Radar AN/SPY-6(V)1 jest kluczowym wyposażeniem nowych niszczycieli typu Arleigh Burke Flight III, które czyni je znacznie bardziej skutecznymi od poprzednich wersji.
Przyszły niszczyciel US Navy USS Jack H. Lucas, typu Arleigh Burke Flight III, ma już zainstalowane na głównej nadbudówce stałe panele antenowe nowego radaru Raytheon AN/SPY-6(V)1. Radar ten, znany również pod nazwą Air and Missile Defense Radar (AMDR), jest sensorem charakterystycznym dla wersji Flight III i zapewnia jej znaczny wzrost możliwości w porównaniu z radarami AN/SPY-1D montowanymi na wcześniejszych Arleigh Burke’ach.
Niszczyciel Jack H. Lucas, którego budowę rozpoczęto w 2019 roku, jest obecnie w trakcie wyposażania w stoczni Ingalls Shipbuilding należącej do Huntington Ingalls Industries (HII) w Pascagoula w stanie Missisipi.
Nowy radar AN/SPY-6(V)1 jest głównym elementem programu Flight III powodującym skokowy wzrost możliwości bojowych tych niszczycieli. Podstawowym elementem matryc stosowanych we wszystkich radarach serii AN/SPY-6, są zespoły modułowe radaru w kształcie sześcianu o wymiarach dwie stopy na dwie stopy (RMA). Każdy RMA jest niezależną aktywną anteną skanowaną elektronicznie, która może być wykorzystana indywidualnie lub połączona z innymi, aby skupić ich energię na konkretnym zadaniu.
Spośród istniejących lub planowanych wariantów AN/SPY-6, wersja AMDR jest zdecydowanie największa i najpotężniejsza, z czterema panelami antenowymi po 37 RMA. Radary te dadzą wersji Flight III zdolność do wykrywania, śledzenia i atakowania różnorodnych zagrożeń powietrznych i rakietowych z dużo większą elastycznością i precyzją, nawet na większych dystansach, niż ich poprzednicy.
Nowe radary jeszcze bardziej poszerzą ich ogólne zdolności ofensywne i defensywne. Niszczyciele będą również wyposażone w zaawansowane wersje systemu walki AEGIS oraz dysponować różnorodnym arsenałem pocisków rakietowych, w szczególności nowymi wariantami i tak już wysoce efektywnych wielozadaniowych pocisków Standard Missile 6 (SM-6).
Przyszły USS Jack H. Lucas będzie pierwszym okrętem US Navy, który otrzyma wariant radaru AN/SPY-6, ale z pewnością nie będzie ostatnim. Oczekuje się, że wersja AMDR z mniejszymi panelami zostanie zamontowana na co najmniej kilku okrętach wersji Flight II. Inne mniejsze warianty AN/SPY-6, ze stałymi lub obrotowymi panelami z RMA, będą montowane na wielu nowych i modernizowanych okrętach wojennych US Navy, w tym na przyszłych fregatach typu Constellation i wszystkich lotniskowcach typu Gerald R. Ford.
Rozważana jest też możliwość doposażenia niszczycieli typu Zumwalt. Ponadto jest wysoce prawdopodobne, że wielkowymiarowa wersja wariantu AMDR, z czterema panelami po 57 RMA, może znaleźć się również na przyszłych niszczycielach nowego typu DDG(X). Marynarka Wojenna jest na bardzo wczesnym etapie finalizowania wymagań dla tego wciąż w dużej mierze hipotetycznego okrętu wojennego nowej generacji, który obecnie określany jest po prostu jako DDG(X).
Autor: TDW
Powiązane wpisy
Druga korweta HDC-3100 w służbie filipińskiej marynarki
Marynarka Wojenna Filipin wcieliła do służby drugą z dwóch nowych korwet rakietowych BRPDiego Silang zbudowanych w Korei Południowej. Jednostki te stanowią wyraźny skok jakościowy zdolności bojowych filipińskiej floty, która w przyspieszonym tempie realizuje program modernizacji sił morskich w odpowiedzi na rosnącą presję Chin na Morzu Południowochińskim.
W artykule
Nowe korwety HDC-3100 dla Manili
Południowokoreańska stocznia HD Hyundai Heavy Industries zakończyła budowę dwóch korwet rakietowych projektu HDF-3200 Hybrid dla Marynarki Wojennej Filipin. Druga jednostka, BRP Diego Silang, została wcielona do służby 2 grudnia, ponad pół roku po wejściu do linii prototypowej BRP Miguel Malvar.
Dla filipińskiej floty są to jedne z najważniejszych okrętów bojowych pozyskanych w ostatnich dekadach. Wprowadzenie okrętów tej klasy oznacza odejście od dotychczasowej struktury sił, opartej głównie na jednostkach patrolowych i okrętach pomocniczych.
Choć według oficjalnej klasyfikacji jednostki tego projektu zaliczane są do okrętów klasy korweta, ich rzeczywisty potencjał operacyjny oraz gabaryty lokują je na pograniczu lekkich fregat wielozadaniowych, przeznaczonych do działań na wodach otwartych.
Przełomowe zdolności bojowe
Nowe korwety mają przenosić zestaw uzbrojenia, w którego skład wchodzi pojedyncza armata 76 mm, 16-komorowa wyrzutnia VLS dla przeciwlotniczych pocisków MBDA VL MICA, dwie podwójne wyrzutnie pocisków przeciwokrętowych LIGNex1 SSM-700K C-Star, system artyleryjski Aselsan Gökdeniz kal. 35 mm oraz dwie potrójne wyrzutnie torped ZOP K745 Blue Shark kal. 324 mm, wystrzeliwanych z wyrzutni typu SEA TLS. Uzupełnieniem jest system walki elektronicznej z wyrzutniami celów pozornych Terma C-Guard.
Kontekst regionalny i presja Chin
Modernizacja filipińskiej floty morskiej wpisuje się w szerszy program modernizacji sił zbrojnych, realizowany przez Manilę w odpowiedzi na dynamicznie pogarszającą się sytuację bezpieczeństwa w regionie Morza Południowochińskiego. W ostatnich latach wody te stały się areną licznych incydentów z udziałem chińskiej straży przybrzeżnej oraz formacji paramilitarnych, które regularnie podejmują działania wymierzone w filipińskie jednostki patrolowe i rybackie.
Nowe korwety tym samym mają zapewniać Filipinom bardziej wiarygodne narzędzie reagowania na tego typu presję, zwiększając koszt potencjalnej eskalacji po stronie Pekinu. W opinii zachodnich analityków wprowadzenie do służby okrętów tej klasy oznacza, że rywalizacja morska w regionie przestaje mieć charakter jednostronny.
Współpraca z Koreą Południową
Kontrakt na budowę dwóch korwet o wartości około 550 mln dolarów został podpisany w 2021 roku i stanowi element szerszej współpracy przemysłowo-obronnej pomiędzy Filipinami a Koreą Południową. HD Hyundai Heavy Industries zbudowała dotychczas łącznie 10 okrętów dla filipińskiej marynarki, w tym patrolowce.
Południowokoreański przemysł okrętowy deklaruje gotowość do dalszego rozszerzania współpracy w regionie Azji Południowo-Wschodniej, postrzegając Filipiny jako jednego z kluczowych partnerów w tym obszarze.
Kolejne etapy modernizacji
Wzmocnienie sił nawodnych nie wyczerpuje planów Manili. Filipiny rozwijają koncepcję obrony archipelagu, zakładającą rozbudowę systemów rakietowych, zdolności rozpoznania i dozoru morskiego oraz intensyfikację ćwiczeń z sojusznikami z regionu Indo-Pacyfiku.
Niezależnie od rozbudowy sił nawodnych, w Manili powraca temat pozyskania okrętów podwodnych. Wśród potencjalnych oferentów wymieniany jest południowokoreański koncern Hanwha Ocean, prezentujący kompleksową propozycję obejmującą zarówno budowę jednostek, jak i zaplecze szkoleniowo-logistyczne.
