Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Przejęcie tankowca Betelgeuse przez IRGC
22 lipca, w wyniku operacji przeprowadzonej przez członków Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC), starzejący się tankowiec Betelgeuse został przejęty na wodach Zatoki Perskiej. Jak podała brytyjska agencja bezpieczeństwa Ambrey, załoga statku została aresztowana, a incydent miał miejsce około 60 mil morskich od wybrzeża Bushehr.
Tankowiec Betelgeuse, o numerze IMO 8706741, pływa pod banderą Republiki Togijskiej. Statek ma długość 75 metrów i szerokość 11 metrów. Przewożący ładunek oleju napędowego z Khor al Zubair w Iraku do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, stał się celem IRGC z powodu podejrzeń o udział w procederze przemytu paliwa.
Iran od lat zmaga się z problemem nielegalnego eksportu subsydiowanego paliwa, którego niska cena detaliczna na rynku krajowym jest znacząco niższa od ceny hurtowej za granicą. Proceder ten przyciąga nielegalne podmioty, które kupują paliwo lokalnie poniżej wartości rynkowej, a następnie sprzedają je po pełnej cenie w krajach sąsiednich, generując olbrzymie zyski.
IRGC, w wydanym oświadczeniu, potwierdziło, że Betelgeuse był „systematycznie angażowany w przemyt paliwa” i jego przejęcie odbyło się zgodnie z nakazem sądowym. To działanie wpisuje się w szereg wcześniejszych akcji IRGC mających na celu zwalczanie tego rodzaju przestępczości.
Przejęcie tankowca Betelgeuse, choć wydaje się być rutynową operacją organów ścigania, wzbudziło znaczne zainteresowanie w mediach społecznościowych, prowadząc do licznych spekulacji. Ambrey jednak podkreśla, że jest to typowe działanie związane z egzekwowaniem prawa, a nie element gry politycznej, jak ma to miejsce w przypadku przejmowania zachodnich tankowców.
Iran wielokrotnie wykorzystywał przejęcia statków jako środek nacisku w negocjacjach politycznych, jednak w tym przypadku, według Ambrey, chodzi o walkę z rozprzestrzenionym problemem przemytu paliwa, który staje się coraz większym wyzwaniem dla irańskich władz.
Autor: Mariusz Dasiewicz
Powiązane wpisy
-
US Navy wybiera okręty desantowe od Damena?
Ogłoszona 5 grudnia decyzja sekretarza marynarki Stanów Zjednoczonych przesądziła o kierunku dalszych prac nad nowymi okrętami desantowymi średniej wielkości. W postępowaniu dotyczącym programu LSM, US Navy wskazała jako zwycięzcę europejski koncern Damen, którego propozycja najlepiej odpowiadała przyjętym założeniom operacyjnym i harmonogramowym.
W artykule
Projekt LST-100 w programie LSM US Navy
Podstawą oferty niderlandzkiej grupy stał się projekt LST-100, który zostanie zaadaptowany na potrzeby amerykańskiej floty. Zgodnie z deklaracjami strony wojskowej, pierwsze prace stoczniowe mogłyby ruszyć w 2026 roku, co przy zachowaniu zakładanego tempa realizacji umożliwiłoby przekazanie pierwszej jednostki do służby w 2029 roku. Skala programu zakłada pozyskanie docelowo około 35 okrętów, przeznaczonych zarówno dla US Navy, jak i Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych.
Istotnym elementem amerykańskiego podejścia do programu jest ograniczenie ingerencji w bazową dokumentację techniczną. Zamiast daleko idących modyfikacji przewidziano jedynie dostosowanie projektu do obowiązujących standardów US Navy, wymagań dotyczących wyposażenia oraz integracji z systemami wykorzystywanymi przez lotnictwo morskie i USMC. Takie podejście ma pozwolić na skrócenie cyklu projektowego i zmniejszenie ryzyka opóźnień.
Rola okrętów LSM w działaniach USMC
Równolegle z ogłoszeniem wyboru programu zawarto porozumienie dotyczące nabycia praw do dokumentacji technicznej LST-100, których wartość określono na 3,3 mln USD. Rozwiązanie to daje stronie amerykańskiej pełną swobodę w zakresie wyboru stoczni realizujących kolejne etapy programu – od budowy seryjnej, przez wsparcie eksploatacji, po przyszłe modernizacje. Zgodnie z zapowiedziami w realizację programu ma zostać włączona możliwie szeroka grupa zakładów stoczniowych.
Nowe okręty desantowe typu LSM (Landing Ship Medium) mają odegrać kluczową rolę w działaniach USMC na wodach Oceanu Spokojnego, umożliwiając szybkie przemieszczanie pododdziałów pomiędzy rozproszonymi punktami operacyjnymi. W założeniu będą one uzupełniać potencjał dużych okrętów desantowych-doków, zapewniając większą elastyczność działania w środowisku nasyconym środkami rażenia przeciwnika.
