ZE PAK i Orsted wspólnie wnioskują o lokalizacje dla farm na Bałtyku

ZE PAK, jeden z liderów transformacji energetycznej w Polsce oraz Orsted, globalny lider w morskiej energetyce wiatrowej, złożyły pierwsze wnioski o przyznanie pozwoleń lokalizacyjnych na budowę farm wiatrowych na Bałtyku. Wkrótce zostaną złożone kolejne. Dzięki połączeniu sił, PAK i Ørsted będą mogły szybko i efektywnie wybudować farmy i dostarczyć czystą i zieloną energię do polskich domów i firm.
– Nasz wspólny projekt zakłada szybkie i skuteczne wybudowanie farm wiatrowych na morzu. Gdy otrzymamy pozwolenie na lokalizację, będziemy produkować i dostarczać mieszkańcom Polski tanią i czystą energię. Uzyskanie pozwolenia lokalizacyjnego i budowa farm na Bałtyku jest jednym z kluczowych elementów naszej transformacji. Wiatr jest naszym narodowym dobrem, a na Bałtyku mamy jego nieograniczone zasoby. Wykorzystanie tego potencjału jest m.in. jednym z najlepszych sposobów na uniezależnienie się Polski od importu surowców energetycznych, w tym tych ze Wschodu – mówi Piotr Woźny, Prezes Zarządu ZE PAK.
Pierwsze wnioski złożone przez ZE PAK i Orsted dotyczą obszarów oznaczonych jako 60.E.3 oraz 43.E.1., które zajmują odpowiednio 143km² i 118km² powierzchni. O lokalizacje partnerzy starają się wspólnie – jako spółki joint venture z 50-proc. udziałem każdej ze stron. Konsorcjum wystąpi o przyznanie kilku obszarów morskich pod farmy wiatrowe.

– ZE PAK i Orsted grają drużynowo. Bazując na połączeniu doświadczeń lokalnych i globalnych, chcemy zbudować dużą skalę produkcji czystej energii z bałtyckiego wiatru, by wspierać zieloną transformację Polski, która obejmuje przejście ZE PAK z paliw kopalnych na rzecz odnawialnych źródeł energii do 2030 roku. Dzięki rozszerzeniu skali prowadzonej działalności w Polsce, będziemy mogli jeszcze mocniej zaangażować się w rozwój polskiej gospodarki m.in. poprzez realizację inwestycji infrastrukturalnych, tworzenie nowych miejsc pracy, a także szkolenie górników jako część wykwalifikowanej siły roboczej, która będzie kluczem do napędzania transformacji energetycznej – mówi Rasmus Errboe, starszy wiceprezes Ørsted i szef Europy Kontynentalnej w Orsted.
Wśród wspólnych inicjatyw ZE PAK i Orsted jest utworzenie Funduszu Sprawiedliwej Transformacji dla Wielkopolski Wschodniej z budżetem w wysokości 10 mln euro (ok. 50 mln zł). Pieniądze pójdą m.in. na rozwój miejsc pracy w regionie szczególnie narażonym na ekonomiczne i społeczne skutki wycofywania węgla, a także na edukację i rozwój zielonych innowacji.
– Budowa farm wiatrowych jest jedynym z filarów zielonej transformacji i ZE PAK i całej Polski. Prąd wytwarzany przez jedną turbinę (12 MW) może zasilić średnio w ciągu roku ponad 23 tysiące polskich domów. A jedna farma wiatrowa to nawet kilkadziesiąt turbin. Co więcej, dzięki pracy jednej turbiny unikamy ponad 50 tys. ton emisji gazów cieplarnianych rocznie. Dzięki produkcji z farmy wiatrowej o mocy 1 GW zmniejszymy emisję o ponad 3 miliony ton rocznie – to tyle, ile emituje 1,5 miliona samochodów – dodaje Piotr Woźny, Prezes Zarządu ZE PAK.
Źródło: Ørsted

-
Wodowanie ostatniego niszczyciela min typu Kormoran II

W gdańskiej stoczni Remontowa Shipbuilding 11 grudnia odbyła się ceremonia wodowania i chrztu przyszłej ORP Czajka (606) – szóstego i zarazem ostatniego niszczyciela min typu Kormoran II zbudowanego w tej stoczni.
W artykule
Jednostka tym samym domyka najliczniejszą w XXI wieku serię okrętów wojennych tego typu, budowanych w zakładach stoczniowych w Polsce, i formalnie zamyka ważny etap współpracy Marynarki Wojennej RP z krajowym przemysłem okrętowym w segmencie walki minowej.
Ostatni niszczyciel min proj. 258
Ceremonia miała klasyczną, marynarską oprawę – z udziałem przedstawicieli władz państwowych, dowództwa MW RP oraz kierownictwa stoczni. ORP Czajka, podobnie jak wcześniej Jaskółka i Rybitwa, przejdzie teraz do etapu doposażania i prób morskich. Do służby planowo wejdzie w latach 2026–2027, zasilając 12. Dywizjon Trałowców 8. Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu.
Technicznie niszczyciel min proj. 258 Kormoran II to dojrzała i sprawdzona konstrukcja okrętu walki minowej nowej generacji, zaprojektowana z myślą o realiach Morza Bałtyckiego, ochronie infrastruktury krytycznej oraz działaniach z użyciem systemów bezzałogowych. Program Kormoran II jest jednym z nielicznych przykładów konsekwentnie zrealizowanej modernizacji MW RP w oparciu o polskie stocznie i krajowe kompetencje przemysłowe.
Nowa jakość w polskim okrętownictwie
Jak wcześniej szczegółowo opisywał na naszym portalu Tomasz Witkiewicz (materiał archiwalny), Kormorany II wprowadziły do polskiej floty jakościowy skok. Nigdy wcześniej w Polsce nie zbudowano tak dużej jednostki wojennej ze stali amagnetycznej, ani też – po II wojnie światowej – Marynarka Wojenna RP nie dysponowała okrętem należącym do ścisłej światowej czołówki w swojej klasie.
Wybór technologii kadłuba ze stali amagnetycznej pozwolił Polsce dołączyć do elitarnego grona użytkowników takich jednostek, obok m.in. Niemiec, Turcji, Zjednoczonych Emiratów Arabskich czy Indonezji, eksploatujących okręty wywodzące się z rodziny typu 332. Proces budowy prototypu ORP Kormoran był kosztowny, ale umożliwił dopracowanie projektu i przejście do realnej seryjnej budowy.
Zamknięcie linii produkcyjnej w gdańskich zakładach stoczniowych
Wraz z wodowaniem ORP Czajka, ta linia produkcyjna dobiega końca. I tu pojawia się pytanie, którego nikt głośno nie zadaje: skoro Kormoran II okazał się konstrukcją dojrzałą, seryjnie budowaną i sprawdzoną w służbie, dlaczego przez ponad 12 lat nie znalazł żadnego odbiorcy za granicą naszego kraju?
Czy ten okręt rzeczywiście „nie nadaje się” na rynki zachodnie, czy raczej nigdy nie podjęto realnej, systemowej próby jego sprzedaży? I co dalej – jaką drogę rozwoju obierze Remontowa Shipbuilding po zamknięciu tej linii produkcyjnej? Do tematu wrócimy po uzyskaniu odpowiedzi władz stoczni dla naszej redakcji.









