Turcja wzmacnia współpracę z Algierią w sektorze LNG

Według najnowszych informacji podanych przez portal WNP.pl, Turcja podejmuje strategiczne działania w odpowiedzi na dynamiczne zmiany na globalnym rynku energetycznym. Turecka państwowa spółka gazowa Botas podpisała umowę na dostawy LNG z Algierią, co stanowi ważny krok w dywersyfikacji źródeł dostaw surowców energetycznych dla kraju.
Algieria, będąca obecnie czwartym co do wielkości dostawcą gazu dla Turcji – po Rosji, Azerbejdżanie i Iranie – umacnia swoją pozycję w tureckim sektorze energetycznym. To posunięcie Ankary wpisuje się w szeroko zakrojoną strategię dywersyfikacji źródeł energii, mającą na celu zmniejszenie zależności od jednostkowych dostawców, co nabiera szczególnego znaczenia w obecnych realiach geopolitycznych.
W kontekście tych działań, Gazprom, dotychczasowy kluczowy partner energetyczny Turcji, może napotkać nowe wyzwania. Rządy Recepa Tayyipa Erdogana konsekwentnie poszerzają horyzonty importu gazu, nie ograniczając się jedynie do współpracy z Rosją. Równocześnie, Moskwa zwiększa swoje zaangażowanie w sprzedaż LNG do Chin, co wskazuje na strategię dywersyfikacji rynków zbytu w obliczu zmieniającej się sytuacji w Europie.
Turcja, wykorzystując swoje strategiczne położenie geograficzne, staje się kluczowym graczem w regionalnej grze energetycznej. Nowa umowa z Algierią, która jest przedłużeniem dotychczasowej współpracy, zakłada dostawy 4,4 mld m³ (bcm) skroplonego gazu ziemnego (LNG) aż do 2027 roku. Algieria, historycznie pierwszy producent LNG, odgrywa ważną rolę w tym porozumieniu, dostarczając surowiec głównie do Francji i teraz coraz intensywniej do Turcji.
Decyzja Turcji o dywersyfikacji dostawców energetycznych stanowi kluczowy element w przekształceniu globalnej polityki energetycznej, co może mieć długotrwałe skutki zarówno dla regionalnych, jak i globalnych rynków energetycznych.
Autor: Mariusz Dasiewicz/wnp.pl

Aluminiowy katamaran Cumulus rozpoczął służbę na Bałtyku

Stocznia JABO z Gdańska oraz biuro projektowe Seatech Engineering zrealizowały projekt specjalistycznej jednostki przeznaczonej do obsługi sieci pomiarowej IMGW na Morzu Bałtyckim. Aluminiowy katamaran Cumulus (SE-216) został zaprojektowany i zbudowany z myślą o utrzymaniu boi meteorologicznych.
W artykule
Kontrakt IMGW i zakres projektu
W cieniu dużych programów w przemyśle okrętowym często umykają projekty o mniejszej skali, lecz nie mniej istotne z punktu widzenia kompetencji krajowego przemysłu stoczniowego. To właśnie one pokazują, że polskie stocznie i biura projektowe potrafią nie tylko realizować zadania seryjne, ale również odpowiadać na wyspecjalizowane potrzeby instytucji państwowych, wymagające precyzyjnego podejścia projektowego i ścisłej współpracy z użytkownikiem końcowym.
Dobrym przykładem takiego przedsięwzięcia jest realizacja jednostki przeznaczonej do obsługi morskiej sieci pomiarowej na Bałtyku. Projekt ten połączył kompetencje gdańskiej stoczni JABO oraz biura projektowego Seatech Engineering, pokazując, że krajowy przemysł potrafi skutecznie realizować wyspecjalizowane jednostki robocze na potrzeby administracji państwowej i badań morskich.

Fot. Seatech Engineering Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej IMGW podpisał kontrakt na budowę jednostki szkoleniowo-eksploatacyjnej przeznaczonej do obsługi morskiej sieci pomiarowej na Bałtyku. Za budowę odpowiadała gdańska stocznia JABO, natomiast dokumentację projektową opracowało biuro Seatech Engineering.
Umowę na realizację jednostki podpisano 24 maja 2023 roku. Termin przekazania jednostki zaplanowano na kwiecień 2025 roku. Projektowanie powierzono Seatech Engineering na mocy odrębnego kontraktu zawartego 20 lipca 2023 roku.
Współpraca stoczni i biura projektowego
W informacji opublikowanej na stronie Seatech Engineering odniesiono się do współpracy pomiędzy stocznią JABO a biurem projektowym odpowiedzialnym za dokumentację jednostki. Jak wskazywał Jan Wierzchowski, właściciel JABO Shipyard, wybór Seatech Engineering jako głównego projektanta poprzedziła seria spotkań związanych z dopasowaniem koncepcji jednostki do potrzeb IMGW. W jego ocenie połączenie doświadczeń obu podmiotów pozwoliło na realizację jednostki spełniającej oczekiwania zamawiającego oraz potwierdziło kompetencje stoczni w zakresie budowy wyspecjalizowanych jednostek roboczych.
W tym samym materiale Adam Ślipy, prezes Seatech Engineering, zwracał uwagę na specyfikę projektowania niewielkich katamaranów roboczych. Podkreślono konieczność szczególnej kontroli sztywności skrętnej konstrukcji oraz rygorystycznego nadzoru masy już od etapu koncepcyjnego, ze względu na wysoką wrażliwość tego typu jednostek na rozkład ciężaru.
Charakterystyka jednostki Cumulus
Projekt SE-216 obejmuje aluminiowy katamaran Cumulus o długości 17 metrów i szerokości 9,2 metra. Jednostka została wyposażona w rozległy pokład roboczy na rufie, umożliwiający prowadzenie prac związanych z obsługą i utrzymaniem boi pomiarowych rozmieszczonych na Bałtyku.
Autonomiczność jednostki określono na cztery dni, co pozwala na realizację zadań w promieniu do 400 mil morskich. Załoga katamaranu stanowi cztery osoby. Jednostka została zaprojektowana jako platforma wyspecjalizowana, dedykowana do pracy w ramach morskiej sieci pomiarowej IMGW.
Nadzór klasyfikacyjny
Projektowanie i budowa jednostki realizowane były pod nadzorem Polskiego Rejestru Statków S.A., który pełnił funkcję towarzystwa klasyfikacyjnego dla całego przedsięwzięcia.
Źródło: Seatech Engineering











