Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter
Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Japonia zamówi kolejny śmigłowiec Leonardo MCH-101
Autor:Mariusz Dasiewicz
Rząd japoński zamówi kolejny śmigłowiec MCH-101 AMCM przeznaczony do zwalczania min morskich (Airborne Mine Counter Measures) dla Japońskich Morskich Sił Samoobrony (JMSDF).
Według szczegółów opublikowanych w Białej Księdze ministerstwa obrony na ten rok Japonia planuje na pozyskanie kolejnego śmigłowca MCH-101 AMCM w bieżącym roku. Zamówienie zostało wyróżnione jako jeden z głównych projektów na rok fiskalny 2022. W publikacji wymieniono przewidywane wydatki na zamówienie w wysokości 7,3 mld JPY (53,4 mln USD).
Śmigłowiec MCH-101 AMCM wywodzi się ze znanego wielozadaniowego Leonardo AW101 i jest wyposażony w opracowany przez Japończyków system zwalczania min MCM (Mine Countermeasures). Ten specyficzny i unikalny wariant „lotniczego niszczyciela min/trałowca” jest budowany na licencji w Japonii, jako Model 518, przez Kawasaki Heavy Industries (KHI). Wersja ta jest wyposażona w wirniki, które można złożyć, co ułatwia przewożenie śmigłowca w hangarach okrętów.
Śmigłowiec, napędzany silnikami turbinowymi GE CT7-8E, osiąga maksymalną prędkość przelotową 150 węzłów, a jego maksymalna prędkość wznoszenia wynosi 570 metrów na minutę. Wiropłat ma maksymalną długotrwałość lotu 6 godzin i 50 minut na standardowych zbiornikach paliwa na wysokości 6 000 stóp. Długość całkowita maszyny wynosi 22,8 m, wysokość całkowita 6,7 m, a średnica wirnika 18,6 m.
System walki MCM na MCH-101 JMSDF jest oparty o holowany sonar wykrywania min AQS-24A firmy Northrop Grumman, który znajduje się również na śmigłowcach CH-53E Super Stallion będących w służbie dywizjonów AMCM US Navy. System ten jest dostosowany do pracy przy dużej prędkości marszowej wiropłatu. AQS-24A wykorzystuje sonar boczny o wysokiej rozdzielczości do wykrywania, lokalizowania i klasyfikowania min dennych i kotwicznych. Sonar jest opuszczany przez tylną rampę ładunkowa śmigłowca i może pracować z prędkością do 18 węzłów. Ponadto śmigłowiec wyposażony jest laserowy system detekcji min typu AN/AES-1 Airborne Laser Mine Detection System (ALMDS) i trał akustyczny Mk 104.
Japońskie Morskie Siły Samoobrony zamówiły w 2003 roku 14 śmigłowców, z czego 11 przeznaczonych do wykonywania misji wykrywania i niszczenia min morskich a pozostałe 3 do zadań transportowych i misji antarktycznych i arktycznych. 13 z tych maszyn zmontuje Kawasaki Heavy Industries z zestawów dostarczonych z Wielkiej Brytanii. Japoński wkład w produkt końcowy szacowany jest na 35 % śmigłowca. Obecnie Japonia posiada 12 z 14 zamówionych śmigłowców, rozważane jest ponadto nabycie dodatkowych 12 maszyn.
Japońskie MCM-101 są użytkowane przez dai-111-koukuutai czyli 111 dywizjon AMCM bazujący w Iwakuni.
Autor: TDW
Powiązane wpisy
-
Podwójna uroczystość brazylijskich okrętów podwodnych typu Scorpène
26 listopada brazylijska Marinha do Brasil osiągnęła kolejny etap długofalowej przebudowy swoich zdolności podwodnych. Uroczystość w Itaguaí tego dnia połączyła dwa wydarzenia: wodowanie czwartego okrętu podwodnego z rodziny Scorpène – S43 Almirante Karam – oraz wcielenie do służby S42 Tonelero.
W artykule
Almirante Karam jest pierwszym okrętem całkowicie zbudowanym w Brazylii. Jednostka stanowi rozwinięcie rodziny Scorpène i wyróżnia się kadłubem dłuższym o około pięć metrów względem wariantu bazowego. Jej budowa potwierdza, że brazylijski przemysł potrafi samodzielnie prowadzić produkcję zaawansowanych okrętów podwodnych, od formowania blach, przez skomplikowane prace spawalnicze, po integrację systemów pokładowych.
PROSUB – fundament niezależności przemysłowej
Ale aby takie prace można było wykonywać w tych zakładach stoczniowych, niezbędnym było stworzenie pełnego zaplecza technicznego oraz kompetencyjnego. Tu właśnie pojawia się PROSUB – brazylijski program budowy sił podwodnych, rozwijany od 2008 roku we współpracy z francuskim koncernem stoczniowym Naval Group. To przedsięwzięcie ukształtowało całą infrastrukturę niezbędną do projektowania, budowy i obsługi nowoczesnych okrętów podwodnych.
W jego ramach powstała stocznia, baza dla jednostek podwodnych oraz zakład produkcyjny, który wraz z programem szkoleniowym stworzył dla Brazylii kompletny łańcuch kompetencji technologicznych. Ponad 250 specjalistów przeszło szkolenia we Francji, obejmujące spawalnictwo, obróbkę kadłubów, instalacje rurociągów oraz elektrykę okrętową. Dziś ICN w Itaguaí dysponuje zapleczem pozwalającym na samodzielne prowadzenie produkcji, integracji oraz prób systemowych, co czyni ten ośrodek jednym z najważniejszych punktów rozwoju przemysłu okrętowego w regionie.
Rozbudowana infrastruktura w stanie Rio de Janeiro pełni funkcję centrum kompetencyjnego brazylijskiej marynarki. Jednocześnie stanowi zaplecze dla kluczowego projektu strategicznego – budowy pierwszego w historii Brazylii okrętu podwodnego o napędzie jądrowym, SN-10 Álvaro Alberto.
Po raz pierwszy w Brazylii przeprowadzono dwie uroczystości związane z programem PROSUB jednego dnia, co dobrze pokazuje skalę przedsięwzięcia i tempo prac w Itaguaí.
Priorytet: pierwszy atomowy okręt Brazylii
Prace nad SN-10 postępują wolniej, niż pierwotnie zakładano. Jednostka ma zostać zwodowana w 2034 roku – dekadę później niż planowano. Opóźnienia wynikają przede wszystkim z presji budżetowej i ograniczeń systemowych, które towarzyszą budowie infrastruktury do obsługi napędu jądrowego i docelowego opanowania cyklu paliwowego.
Niezależnie od wyzwań projekt SN-10 pozostaje dla Brasílii kluczowy. Okręt ma stać się filarem odstraszania strategicznego, wzmacniając autonomię państwa w obszarze bezpieczeństwa morskiego oraz kontroli akwenów o znaczeniu gospodarczym.
Riachuelo – charakterystyka brazylijskich Scorpène
Okręty typu Riachuelo stanowią rozwinięcie konstrukcji Scorpène i zostały zaprojektowane jako nowoczesne jednostki zdolne do długotrwałego działania w wodach o rozbudowanej linii brzegowej. Dysponują załogą liczącą łącznie 42 marynarzy, wypornością podwodną 2000 ton, długością około 72 metrów i operacyjnym zanurzeniem do 300 metrów. Autonomiczność 70 dni pozwala na patrolowanie rozległej ZEE Brazylii oraz osłonę infrastruktury naftowej.
Uzbrojenie okrętów obejmuje ciężkie torpedy F21 oraz pociski przeciwokrętowe Exocet SM39 Block 2 Mod 2. Na wyposażeniu znajdują się sonary Thales TSM 2233 Eledone oraz flankowe TSM 2253, połączone w systemie S-Cube. Zapas uzbrojenia wynosi 18 sztuk. Naval Group dostarczyła zintegrowany system walki SUBTICS oraz wyrzutnie środków zakłócających torped Canto. Okręt wyposażono w peryskop ataku Safran Series 20 i komplet sonarów Thales tworzących system S-Cube, dzięki czemu jednostka zachowuje pełną świadomość sytuacyjną podczas działań podwodnych.
Nowe okręty podwodne w systemie bezpieczeństwa morskiego Brazylii
Wodowanie Almirante Karam pozwala tym samym na rozpoczęcie prób portowych, później morskich, co w połączeniu z wejściem do służby S42 Tonelero wzmacnia potencjał brazylijskiej floty w sposób wymierny. Modernizacja sił podwodnych wpisuje się też w szerszą transformację Marinha do Brasil, która konsekwentnie odbudowuje swoje zdolności morskie.
PROSUB zapewnia przewagę nie tylko w wymiarze taktycznym, lecz także przemysłowym. Brazylia przechodzi od roli odbiorcy technologii do państwa zdolnego do samodzielnej budowy i utrzymania okrętów podwodnych w całym cyklu życia.
