Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
MetalShark buduje 35-metrowy patrolowiec Gujany
Amerykańska stocznia z Luizjany ujawniła, że jest w trakcie budowy patrolowca dla Gujany z planowanym terminem dostawy w bieżącym roku.
W stoczni Metal Shark we Franklin w Luizjanie trwa budowa patrolowca typu Defiant 115, zakupionej przez Gujanę. Po zakończeniu prac, nowy kuter dołączy do siedmiu innych jednostek patrolowych i interwencyjnych produkcji MetalShark będących obecnie w służbie tego państwa. Gujańskie związki z MetalShark zaczęły się w 2014 roku od amerykańskiego grantu w postaci trzech 28-stopowych łodzi interwencyjnych. Następnie w 2017 roku Gujana zakupiła dwie łodzie 38-stopowe. W międzyczasie pozyskano dodatkowe 2 łodzie 28-stopowe tego samego producenta.
Dobre doświadczania z produktami z Luizjany zaowocowało zamówieniem większej 115-stopowej jednostki patrolowej mającą być największym patrolowcem gujańskiej flocie. Większy okręt patrolowy oferuje użytkownikowi zdolność do prowadzenia dłuższych misji na morzu.
Defiant 115 został zaprojektowany w nowatorskiej architekturze, z dziobnicą z odwrotnym wychyleniem, powodującą zmniejszony opór hydrodynamiczny i lepszą dzielność przy wyższych stanach morza. Wyraźny falochron i podwyższona sterówka z prawie 360-stopniową widocznością zapewniają doskonałą widoczność w każdych warunkach pogodowych. Okręt został zaprojektowany z myślą o szerokim zakresie misji, w tym poszukiwaniach i ratownictwie, patrolowaniu granic, działaniach policyjnych i celnych, operacjach antynarkotykowych i zabezpieczaniu wód o znaczeniu gospodarczym.
Na potrzeby operacji boardingowych, Defiant 115 przewozi na pokładzie rufowym 5,2-metrową aluminiową sztywną łódź (RIB) produkcji Metal Shark. RIB może pomieścić do 10 osób i jest napędzany przez dwa 50-konne czterosuwowe silniki zaburtowe. W przypadku Gujany, RIB będzie wodowany i wyciągany za pomocą żurawia Palfinger PS11000M-5m.
Defiant 115 jest napędzany przez dwa silniki wysokoprężne CAT C32 o mocy 1600 KM, obracające śruby napędowe za pośrednictwem przekładni Twin Disc. Kuter osiągnie prędkość ekonomiczną 12 węzłów i prędkość maksymalną przekraczającą 20 węzłów. Jego zasięg wynosi 2000 mil morskich a autonomiczność 10 dób.
Metal Shark jest producentem łodzi specjalizującym się w projektowaniu i budowie spawanych aluminiowych i stalowych jednostek od 16-stopowych do ponad 300-stopowych dla marynarek wojennych, organów ścigania i operatorów komercyjnych. Kluczowi klienci to straż przybrzeżna, marynarka wojenna, siły powietrzne, armia, zagraniczne siły zbrojne, organy ścigania, straż pożarna w USA, operatorzy statków pasażerskich, służby pilotowe, operatorzy holowników i inni klienci na całym świecie. Dzięki trzem w pełni niezależnym zakładom stoczniowym w Alabamie i Luizjanie, oraz zakładowi konstrukcyjnemu w Chorwacji, ponad 500 pracowników MetalShark produkuje ponad 200 jednostek pływających rocznie.
Podpis TDW
Powiązane wpisy
Ostatnia fregata typu Mogami zwodowana
22 grudnia w stoczni Mitsubishi Heavy Industries w Nagasaki odbyło się wodowanie przyszłej fregaty Yoshi (FFM 12). Jednostka ta domyka pierwszą serię fregat typu Mogami budowanych dla Japońskich Morskich Sił Samoobrony. Tym samym program 30FFM w swojej pierwotnej konfiguracji osiągnął zakładany finał produkcyjny.
W artykule
Geneza programu 30FFM
Program fregat typu Mogami został uruchomiony w drugiej połowie minionej dekady jako odpowiedź na potrzebę szybkiej wymiany starzejących się niszczycieli eskortowych starszej generacji. Założeniem była budowa nowoczesnych okrętów nawodnych zdolnych do realizacji szerokiego spektrum zadań przy jednoczesnym skróceniu cyklu projektowo-produkcyjnego. W praktyce oznaczało to postawienie na wysoką automatyzację, ograniczenie liczebności załogi oraz standaryzację rozwiązań konstrukcyjnych.
Stępkę prototypowej fregaty Mogami (FFM 1) położono sześć lat temu. Od tego momentu program realizowany był w tempie rzadko spotykanym w segmencie dużych okrętów bojowych. Osiem jednostek znajduje się już w służbie, natomiast Yoshi zamyka dwunastookrętową serię przewidzianą w pierwotnym planie.
Fregata Yoshi – ostatnia z pierwszej serii
Przyszła fregata Yoshi (FFM 12) została zamówiona w lutym 2024 r., a jej wejście do służby planowane jest na początek 2027 r. Nazwa okrętu nawiązuje do rzeki w prefekturze Okayama i po raz pierwszy pojawia się w historii japońskich okrętów wojennych. Jednostka formalnie kończy realizację pierwszej transzy programu 30FFM, który pierwotnie zakładał budowę 22 fregat, lecz został zredukowany do 12.
Kontynuacja w wariancie zmodernizowanym
Zakończenie budowy Yoshi nie oznacza końca samego programu. Japonia planuje dalszą produkcję fregat w wariancie zmodernizowanym, w którym szczególny nacisk położono na rozwój zdolności w zakresie poszukiwania i zwalczania okrętów podwodnych. Ma to bezpośredni związek z sytuacją bezpieczeństwa w regionie, gdzie aktywność flot państw dysponujących rozbudowanymi siłami podwodnymi pozostaje jednym z kluczowych czynników planistycznych.
Mogami jako projekt eksportowy
Zmodernizowana wersja fregaty typu Mogami została również wybrana jako punkt wyjścia do opracowania nowych okrętów dla Royal Australian Navy. W ramach programu SEA 3000 Australia planuje pozyskanie do 11 okrętów klasy fregata, które mają zastąpić eksploatowane obecnie jednostki typu Anzac. Japońska oferta oparta na Mogami pokonała konkurencyjny projekt MEKO A200, co otworzyło kolejny etap rozmów między Canberrą a Tokio.
Departament Obrony Australii zakłada zawarcie wiążących umów handlowych w 2026 r., obejmujących zarówno współpracę przemysłową, jak i kwestie rządowe. Dla Japonii oznacza to pierwszy tak znaczący sukces eksportowy w segmencie okrętów wojennych klasy fregata.
Symboliczne domknięcie etapu
Wodowanie Yoshi ma wymiar wykraczający poza rutynowe wydarzenie stoczniowe. To wyraźny sygnał, że Japonia nie tylko odzyskała zdolność do seryjnej budowy nowoczesnych fregat w krótkim czasie, lecz także przygotowała grunt pod dalszy rozwój konstrukcji oraz jej umiędzynarodowienie. Program 30FFM osiągnął etap, na którym doświadczenia z budowy i eksploatacji pierwszej serii zaczynają realnie kształtować dalszy kierunek rozwoju tego programu w marynarce Japonii oraz wyznaczać jego kierunek eksportowy.
