Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Maroko wzmacnia marynarkę wojenną – nowe OPV od Navantii
Hiszpański koncern stoczniowy Navantia 27 maja świętował uroczyste wodowanie kadłuba pełnomorskiego patrolowca (OPV) typu Avante 1800 dla Królewskiej Marynarki Wojennej Maroka (Marine Royale). To pierwszy okręt zbudowany w San Fernando dla tego klienta, a zarazem kolejny etap realizacji kontraktu zawartego w styczniu 2021 roku.
W artykule
Symbol współpracy hiszpańsko-marokańskiej
W ceremonii, która odbyła się w zakładzie stoczniowym Navantii w San Fernando koło Kadyksu, udział wzięli przedstawiciele lokalnych władz, hiszpańskiej administracji oraz wysocy oficerowie Marine Royale, w tym kapitan Mohammed El Fadili. Uroczystość poprowadził dyrektor stoczni, Alberto Cervantes, podkreślając symboliczne znaczenie tego projektu oraz wspominając swojego zmarłego poprzednika, José Antonio Rodrígueza Poch.
Projekt budowy dwóch pełnomorskich patrolowców Avante 1800 zainicjowano jeszcze w 2021 roku, jednak jego realizacja ruszyła po uruchomieniu mechanizmu finansowania – Maroko pozyskało kredyty zewnętrzne, z czego 92 mln EUR pochodziło od banków hiszpańskich. Łączna wartość programu wynosi około 260 mln EUR.
Uzbrojenie wodowanego OPV
Nowy OPV ma 87 metrów długości i 13 metrów szerokości. Został zaprojektowany z myślą o długotrwałych działaniach morskich, przy ograniczonym zapotrzebowaniu na zasoby i personel. Etatowa załoga liczy 60 osób. Napęd stanowi układ CODAD, oparty na czterech silnikach wysokoprężnych MAN 175D, co zapewnia odpowiednią manewrowość oraz zasięg operacyjny.
Wodowana jednostka (numer budowy 565) otrzyma również uzbrojenie w postaci automatycznej armaty kalibru 76 mm, systemów artyleryjskich kalibru 35 mm oraz wielkokalibrowych karabinów maszynowych 12,7 mm. Całość uzupełnia nie tylko budowę okrętów, lecz także kompleksowy pakiet logistyczno-szkoleniowy.
Konstrukcja z wizją
Podczas uroczystości prezes Navantii, Ricardo Domínguez Garcia-Baquero, podkreślił, że program ten stanowi „nie tylko kamień milowy budowy okrętów, lecz także dowód siły współpracy, która umacnia się z biegiem czasu” oraz „świadectwo wspólnego zaangażowania Hiszpanii i Maroka na rzecz bezpieczeństwa i doskonałości technologicznej”.
Domínguez złożył również podziękowania pracownikom Navantii oraz współpracującemu przemysłowi za ich „ogromny wysiłek i zbiorowe zaangażowanie” w realizację tego projektu.
Kontekst geostrategiczny
Rozbudowa potencjału morskiego przez Maroko wpisuje się w szerszy trend wzmacniania zdolności operacyjnych marynarek wojennych państw regionu Maghrebu. Realizacja programu Avante 1800 to element szerszej modernizacji marokańskich sił zbrojnych, nadzorowanej przez Jego Królewską Mość Muhammada VI. Wobec rosnących zagrożeń asymetrycznych na szlakach komunikacyjnych Afryki Zachodniej oraz potrzeby zwiększenia obecności morskiej, nowe OPV mają zapewnić większą samodzielność operacyjną i odporność na zagrożenia w strefie przybrzeżnej i pełnomorskiej.
Źródło: Navantia
Powiązane wpisy
-
10 lat Terminala LNG w Świnoujściu. Dekada, która zmieniła krajowy system przesyłowy
Dokładnie dziesięć lat temu do Terminala LNG w Świnoujściu weszła pierwsza dostawa skroplonego gazu ziemnego. Wydarzenie to zamknęło epokę jednostronnej zależności kierunkowej i otworzyło nowy rozdział w historii polskiej infrastruktury energetycznej.
W artykule
Od projektu politycznego do realnego narzędzia państwa
Budowa Terminala LNG w Świnoujściu od początku miała wymiar wykraczający poza czystą ekonomię. Była odpowiedzią na strukturalną słabość polskiego rynku gazu, wynikającą przez lata z ograniczonej liczby kierunków dostaw oraz niskiej elastyczności infrastrukturalnej. Uruchomienie obiektu sprawiło, że dywersyfikacja przestała być deklaracją, a stała się faktem potwierdzonym w codziennej pracy operatorów systemu.
Od momentu przyjęcia pierwszego metanowca do Polski trafiło łącznie około 31 mln ton LNG, co po regazyfikacji przełożyło się na ponad 40 mld m³ gazu ziemnego. Liczba obsłużonych dostaw przekroczyła już 400 zawinięć, a terminal na trwałe wpisał się jako stabilne i przewidywalne miejsce wprowadzania gazu w krajowy system przesyłowy.
Terminal LNG w Świnoujściu jako narzędzie regulacyjne systemu przesyłowego
Rola Terminala LNG w Świnoujściu nie sprowadza się wyłącznie do skali importu. Kluczowe znaczenie ma elastyczność pracy instalacji, umożliwiająca szybkie reagowanie na zmiany zapotrzebowania oraz sytuacje kryzysowe w Polskim systemie. Zdolność osiągnięcia maksymalnego poziomu regazyfikacji w krótkim czasie od stanu zatrzymania daje operatorowi narzędzie regulacyjne o realnej wartości systemowej.
Istotnym elementem działalności terminala pozostaje także obsługa rynku LNG w transporcie drogowym. Świnoujście jest największym w kraju punktem załadunku autocystern ze skroplonym gazem, obsługując nie tylko odbiorców krajowych, lecz również podmioty z Niemiec, Czech i Słowacji. W praktyce oznacza to wyjście poza rolę wyłącznie krajowej instalacji importowej i pełnienie funkcji regionalnego węzła dystrybucyjnego.
Rozbudowa jako naturalny etap rozwoju
Zakończona w ostatnich latach rozbudowa terminala zwiększyła jego zdolności regazyfikacyjne do poziomu 8,3 mld m³ rocznie. Nie był to jednak finał procesu, lecz kolejny etap w budowie spójnego systemu przesyłowego opartego na transporcie morskim. Równolegle realizowany projekt pływającego terminala FSRU w Zatoce Gdańskiej który ma wzmocnić północny kierunek importu i zwiększyć odporność infrastrukturalną całego systemu.
Planowane uruchomienie FSRU w pierwszej połowie 2028 roku podniesie krajowe moce regazyfikacyjne o kolejne 6,1 mld m³ rocznie. W połączeniu z istniejącymi połączeniami międzysystemowymi stworzy to warunki do skutecznego bilansowania dostaw zarówno na potrzeby rynku krajowego, jak i odbiorców z Europy Środkowo-Wschodniej.
Polska na gazowej mapie regionu
Dziesięć lat funkcjonowania Terminala LNG w Świnoujściu pokazało, że decyzje infrastrukturalne podejmowane z myślą o długim horyzoncie potrafią realnie zmienić pozycję państwa w regionalnym układzie energetycznym. Polska z kraju końcowego odbiorcy stała się istotnym elementem tranzytowym i stabilizującym system dostaw w tej części Europy.
Nie oznacza to braku wyzwań. Rosnąca koncentracja infrastruktury energetycznej na obszarach morskich stawia przed państwem nowe zadania w zakresie ochrony i odporności systemu. Terminal LNG w Świnoujściu jest dziś nie tylko instalacją przemysłową, lecz również elementem infrastruktury krytycznej o znaczeniu strategicznym.
Dekada doświadczeń i punkt wyjścia na przyszłość
Jubileusz dziesięciolecia funkcjonowania gazoportu w Świnoujściu nie jest momentem do zamykania bilansu. To raczej punkt odniesienia, który pokazuje, jak wiele zmieniło się w krajowym systemie przesyłowym dzięki konsekwentnie realizowanej polityce infrastrukturalnej. Terminal LNG pozostaje jednym z filarów tego systemu, a jego znaczenie będzie rosło wraz z rozwojem kolejnych projektów morskich.
Po dziesięciu latach można jednoznacznie stwierdzić, że Świnoujście przestało być symbolem ambicji. Stało się trwałym elementem infrastruktury państwa, którego znaczenie wykracza poza samą lokalizację i ma bezpośredni wpływ na funkcjonowanie krajowego systemu przesyłu gazu.
