Pocisk ten będący produktem konsorcjum BrahMos Aerospace (spółka rosyjskiego NPO Maszinostrojenia i indyjskiego DRDO) został opracowany w wyniku zawartego w 1998 roku porozumienia G2G. Na jego mocy powstało wspomniane konsorcjum z budżetem 250 mln USD. Indusi chcąc zabezpieczyć swoje interesy oraz będąc przewidywanym głównym odbiorcą pocisków objęli 50,5% udziałów, Rosjanie zaś pozostałe. Początkowo Rosja dostarczała 65% komponentów, kompletowanych w Indiach pocisków. Obecnie wielkość ta spadła do 35% a docelowo z importu ma pochodzić tylko 15%. 20 letni rozwój BrahMos’a doprowadził do powstania całej „rodziny” składającej się z wariantów: okrętowego, dla OOP, lotniczego oraz lądowego. Powstała też wersja rozwojowa BrahMos II (K), która w przyszłości może być wprowadzona na uzbrojenie nie tylko indyjskiej a le także rosyjskiej floty.
Obecnie pociski tej rodziny zostały wprowadzone na uzbrojenie indyjskich niszczycieli typów: Rajput/61ME (4 okręty), Kolkata/P15A (3 okręty), Visakhapatnam/P15B (4 okręty), fregat typu Shivalik/P17 (3 okręty), oraz 3 fregat drugiej serii typu Talwar/11356. Ponadto wojska lądowe Indii wyposażyły w nie 2 dywizje artylerii (40. i 41. Artillery Division) które posiadają w swym składzie 4 regimenty rakietowe (861. 862. 853. i 864 .). Siły powietrzne zamierzają uzbroić w nie samoloty Su30MKI.
Pociski BrahMos zostały również wybrane jako uzbrojenie nowobudowanych fregat typu 17A (3 okręty), OOP typu P75, oraz mają służyć do przezbrojenia pierwszych trzech fregat typu Talwar, gdzie zastąpią systemy Club-S. Pociski te mają też być główną bronią 4 kolejnych Talwar’ów, zamówionych parami w stoczniach indyjskich i rosyjskich.
Na tle indyjskich zamówień, zakupy rosyjskie są bardzo niewielkie. BrahMos’y wskazano jako uzbrojenie kilku perspektywicznych typów okrętów, lub jednostek modernizowanych w nieokreślonej przyszłości. Jedynie rosyjskie siły powietrzne wskazały te pociski jako uzbrojenie samolotów Su-30SM.
Jako potencjalnych odbiorców eksportowych BrahMos’ów wskazywano dotychczas Filipiny, Wietnam, Oman, Chile, RPA, Egipt, Myanma i Brunei. Kilka miesięcy temu swoje zainteresowanie tą bronią wyraziła Indonezja. W ostatnich dniach media indyjskie informują o rozmowach toczonych z Tajlandią. Ponadto Indie złożyły propozycję sprzedaży BrahMos’ów wraz z myśliwcami Tejas Malezji.
Kolejnym sukcesem BrahMos Aerospace jest podjęta w ostatnich dniach decyzja o zakupie BrahMos’ów dla 2 Next Generation Maritime Mobile Coastal Batteries, które mają zastąpić w służbie obecnie wykorzystywane przez Mobile Missile Coastal Battery (MMCB) Squadron systemy sowieckiego pochodzenia typu 4K51 Rubież wykorzystujący pociski rodziny P15/P20. Zakup tych baterii ma być elementem większego planu modernizacji sił zbrojnych wartości 120 000 crore (ok 1760 mln USD). Same baterie mają kosztować 1400 crore tj. około 206 mln USD. Nowe systemy mają być rozmieszczone na wybrzeżach Zatoki Bengalskiej.
Podpis TW