Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Pierwsze zdjęcia radaru SPY-6 na nowym niszczycielu USS Jack H. Lucas (DDG-125) 
Radar AN/SPY-6(V)1 jest kluczowym wyposażeniem nowych niszczycieli typu Arleigh Burke Flight III, które czyni je znacznie bardziej skutecznymi od poprzednich wersji.
Przyszły niszczyciel US Navy USS Jack H. Lucas, typu Arleigh Burke Flight III, ma już zainstalowane na głównej nadbudówce stałe panele antenowe nowego radaru Raytheon AN/SPY-6(V)1. Radar ten, znany również pod nazwą Air and Missile Defense Radar (AMDR), jest sensorem charakterystycznym dla wersji Flight III i zapewnia jej znaczny wzrost możliwości w porównaniu z radarami AN/SPY-1D montowanymi na wcześniejszych Arleigh Burke’ach.
Niszczyciel Jack H. Lucas, którego budowę rozpoczęto w 2019 roku, jest obecnie w trakcie wyposażania w stoczni Ingalls Shipbuilding należącej do Huntington Ingalls Industries (HII) w Pascagoula w stanie Missisipi.
Nowy radar AN/SPY-6(V)1 jest głównym elementem programu Flight III powodującym skokowy wzrost możliwości bojowych tych niszczycieli. Podstawowym elementem matryc stosowanych we wszystkich radarach serii AN/SPY-6, są zespoły modułowe radaru w kształcie sześcianu o wymiarach dwie stopy na dwie stopy (RMA). Każdy RMA jest niezależną aktywną anteną skanowaną elektronicznie, która może być wykorzystana indywidualnie lub połączona z innymi, aby skupić ich energię na konkretnym zadaniu.
Spośród istniejących lub planowanych wariantów AN/SPY-6, wersja AMDR jest zdecydowanie największa i najpotężniejsza, z czterema panelami antenowymi po 37 RMA. Radary te dadzą wersji Flight III zdolność do wykrywania, śledzenia i atakowania różnorodnych zagrożeń powietrznych i rakietowych z dużo większą elastycznością i precyzją, nawet na większych dystansach, niż ich poprzednicy.
Nowe radary jeszcze bardziej poszerzą ich ogólne zdolności ofensywne i defensywne. Niszczyciele będą również wyposażone w zaawansowane wersje systemu walki AEGIS oraz dysponować różnorodnym arsenałem pocisków rakietowych, w szczególności nowymi wariantami i tak już wysoce efektywnych wielozadaniowych pocisków Standard Missile 6 (SM-6).
Przyszły USS Jack H. Lucas będzie pierwszym okrętem US Navy, który otrzyma wariant radaru AN/SPY-6, ale z pewnością nie będzie ostatnim. Oczekuje się, że wersja AMDR z mniejszymi panelami zostanie zamontowana na co najmniej kilku okrętach wersji Flight II. Inne mniejsze warianty AN/SPY-6, ze stałymi lub obrotowymi panelami z RMA, będą montowane na wielu nowych i modernizowanych okrętach wojennych US Navy, w tym na przyszłych fregatach typu Constellation i wszystkich lotniskowcach typu Gerald R. Ford.
Rozważana jest też możliwość doposażenia niszczycieli typu Zumwalt. Ponadto jest wysoce prawdopodobne, że wielkowymiarowa wersja wariantu AMDR, z czterema panelami po 57 RMA, może znaleźć się również na przyszłych niszczycielach nowego typu DDG(X). Marynarka Wojenna jest na bardzo wczesnym etapie finalizowania wymagań dla tego wciąż w dużej mierze hipotetycznego okrętu wojennego nowej generacji, który obecnie określany jest po prostu jako DDG(X).
Autor: TDW
Powiązane wpisy
Na Oksywiu program Miecznik idzie jak „Burza”
W PGZ Stoczni Wojennej odbyła się dziś uroczystość położenia stępki pod drugą fregatę programu Miecznik – przyszłą ORP Burzę. Zakończenie etapu montażu stępki bazowej oznacza formalne rozpoczęcie budowy całego kadłuba okrętu.
W artykule
W ceremonii uczestniczyli m.in. sekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Paweł Bejda, podsekretarz stanu w Ministerstwie Aktywów Państwowych Konrad Gołota oraz przedstawiciele Inspektoratu Uzbrojenia, Dowództwa Marynarki Wojennej RP i partnerów programu. Tradycyjne wspawanie okolicznościowego medalu w konstrukcję stępki symbolicznie otworzyło zasadniczą fazę budowy kadłuba drugiej fregaty.
Program Miecznik jako sprawdzian możliwości polskiego przemysłu okrętowego
Położenie stępki pod Burzę potwierdza, że PGZ Stocznia Wojenna konsekwentnie i zgodnie z harmonogramem realizuje kolejne etapy programu Miecznik. Pierwsza fregata – Wicher – znajduje się już w zaawansowanej fazie montażu kadłuba, natomiast rozpoczęcie budowy drugiej jednostki pokazuje, że stocznia jest gotowa do równoległej realizacji zadań o najwyższym stopniu złożoności.
Marcin Ryngwelski, prezes zarządu PGZ Stocznia Wojenna
Fot. PGZ Stocznia Wojenna Program Miecznik jest największym wyzwaniem w historii współczesnego polskiego przemysłu okrętowego oraz potwierdzeniem zdolności krajowych zakładów stoczniowych do realizacji przedsięwzięć o strategicznym znaczeniu dla bezpieczeństwa naszego państwa. Każdy kolejny etap jego realizacji przybliża moment przekazania Marynarce Wojennej RP nowoczesnych wielozadaniowych fregat.
Miecznik – trzy nowe fregaty dla polskiej floty
Program Miecznik obejmuje budowę trzech fregat wielozadaniowych: Wicher, Burza i Huragan. Jednostki te w perspektywie najbliższych lat przejmą zadania realizowane obecnie przez fregaty ORP Gen. K. Pułaski oraz ORP Gen. T. Kościuszko, zapewniając Marynarce Wojennej RP nowoczesne platformy zdolne do prowadzenia działań w środowisku wielodomenowym.
Fot. PGZ Stocznia Wojenna Po zakończeniu uroczystości zaproszeni goście odwiedzili Halę Kadłubową PGZ Stoczni Wojennej, gdzie prowadzone są intensywne prace przy budowie pierwszej fregaty programu Miecznik – przyszłego ORP Wichra.
Fot. PGZ Stocznia Wojenna Podstawowe parametry fregat Miecznik
Wielozadaniowe fregaty Miecznik to jednostki, które po zakończeniu budowy osiągną długość całkowitą około 138 metrów oraz maksymalną szerokość sięgającą 20 metrów. Wyporność maksymalna, liczona wraz z pełnym wyposażeniem i poszyciem, wyniesie około 7 tysięcy ton. Okręty zaprojektowano z myślą o prowadzeniu długotrwałych działań na morzu – ich autonomiczność szacowana jest na około 8 tysięcy mil morskich, przy prędkości maksymalnej dochodzącej do 28 węzłów.
Napęd dla przyszłych Mieczników zapewnią cztery wysokoprężne silniki tłokowe pracujące w układzie CODAD, co gwarantuje właściwą manewrowość oraz efektywność eksploatacyjną jednostek. Stała załoga fregaty liczyć będzie około 120 marynarzy, z możliwością przyjęcia dodatkowo blisko 60 osób personelu, w zależności od charakteru realizowanych zadań.
Źródło: PGZ Stocznia Wojenna
