Nowy prezes PGZ Stocznia Wojenna Marcin Ryngwelski: „Odbudujemy zaufanie i pozycję stoczni” [WYWIAD]

W swoim pierwszym wywiadzie dla Portalu Stoczniowego, Marcin Ryngwelski, nowo mianowany prezes PGZ Stocznia Wojenna, dzieli się planami na przyszłość, kluczowymi wyzwaniami oraz swoją wizją rozwoju stoczni. Wyraża determinację w realizacji programu MIECZNIK oraz podkreśla znaczenie współpracy i innowacji. Zapewnia również, że stocznia pod jego przewodnictwem dołączy do grona światowej czołówki w branży stoczniowej.

• Panie Prezesie, gratulujemy objęcia stanowiska prezesa w PGZ Stocznia Wojenna. Jakie były Pana pierwsze wrażenia po objęciu tej funkcji? 

Dziękuję. Objęcie tej funkcji to dla mnie wielki zaszczyt i duma, ale również ogromna odpowiedzialność. Czuję silne poczucie misji związane z tym stanowiskiem. Moim celem jest zdecydowane odwrócenie tendencji, która sugeruje, że sektor prywatny jest lepszy od państwowego. Doskonale zdaję sobie sprawę z ogromu pracy i wyzwań, jakie stoją przed naszą stocznią. Kluczowym zadaniem będzie przekształcenie jej z zakładu zajmującego się dotychczas głównie remontami w nowoczesną stocznię specjalizującą się w budowie nowych okrętów wojennych.

• Czy może Pan podzielić się swoimi doświadczeniami, które przyczyniły się do objęcia stanowiska prezesa PGZ Stocznia Wojenna?

Jestem związany z przemysłem stoczniowym od 24 lat. Swoją karierę rozpocząłem zaraz po maturze w Stoczni Gdynia jako pracownik fizyczny na produkcji. W międzyczasie zdobywałem wykształcenie, ukończyłem studia prawnicze, inżynierskie oraz ekonomiczne MBA, a także studia podyplomowe na Akademii Sztuki Wojennej (dawna Akademia Obrony Narodowej). Przeszedłem pełną ścieżkę kariery od najniższego szczebla, od produkcji, poprzez zakupy, kooperacje, aż po realizację projektów. Dzięki temu miałem okazję poznać zarówno dobre, jak i złe strony branży stoczniowej.

Pracowałem również za granicą, zdobywając doświadczenie w różnych stoczniach w Królestwie Niderlandów i Norwegii, gdzie mogłem zobaczyć, jak wygląda tam praca i jak te stocznie są zorganizowane. Następnie przeszedłem do branży zbrojeniowej. Przez dwa lata byłem związany z Ośrodkiem Badawczo-Rozwojowym Centrum Techniki Morskiej, gdzie pełniłem funkcję kierownika projektu na prototypowej jednostce ORP Kormoran, niszczyciela min projektu 258 (Kormoran II). 

Po tych dwóch latach dołączyłem do Stoczni Szkuner, a później do Grupy Remontowa. W Grupie Remontowa od razu byłem Prezesem Zarządów spółek Electrical Solutions, potem StalRem, a następnie Remontowa RiwierShipyard. To pokazywało bardzo duże zaufanie śp. Prezesa Soyki do mojej osoby. Przed objęciem funkcji prezesa Remontowa Shipbuilding, pełniłem rolę przewodniczącego Rady Nadzorczej jednej ze spółek, co pozwoliło mi nauczyć się finansów i zrozumieć pełne spektrum zarządzania przedsiębiorstwem.

Od 2019 roku byłem prezesem Remontowa Shipbuilding, gdzie zmierzyłem się z wieloma wyzwaniami. Z jednej strony budowaliśmy kolejne niszczyciele min i realizowaliśmy nowe projekty, z drugiej zaś strony musieliśmy uporządkować sprawy związane z niesprzedanymi statkami. Dzięki wspólnej pracy zarządu i całej stoczni udało nam się wyjść z poważnych tarapatów finansowych. To było trudne zadanie, ale udało się je zrealizować.

W Grupie Remontowa pracowałem łącznie 6 lat. Po odejściu z Remontowej rozpocząłem pracę w szczecińskiej firmie Thesta, zajmującej się systemami łączności, nawigacji, hydrografii oraz informatycznymi dla Resortu Obrony Narodowej oraz firm i instytucji w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej, gdzie pracowałem przez rok. Dużo nauczyłem się także w Thesta, gdzie zobaczyłem świat zbrojeniowy od strony dostawcy sprzętu, co pozwoliło mi się rozwinąć i zdobyć nową perspektywę na branżę zbrojeniową. To doświadczenie daje mi szeroki wachlarz umiejętności i wiedzy, które zamierzam wykorzystać w zarządzaniu PGZ Stocznia Wojenna. Życzę również firmie Thesta dalszego rozwoju i sukcesów.

• Jakie są Pana najbliższe plany i priorytety na pierwsze miesiące pracy w stoczni?

Przede wszystkim muszę poczekać na dołączenie do zarządu moich nowych współpracowników. Pani Beata Koniarska obejmie funkcję Członka Zarządu PGZ Stocznia Wojenna od 1 sierpnia 2024 roku, a Pan Dariusz Denis dołączy do nas od 1 września 2024 roku. Gdy tylko wszyscy będziemy na miejscu, przedstawię im moją wizję rozwoju stoczni, którą wstępnie zaprezentowałem już Radzie Nadzorczej. Oczywiście, każdy z nich może mieć swoje pomysły na zarządzanie stocznią, ale liczę na to, że wspólnie wypracujemy kompromisowe stanowisko, które pozwoli nam rozwijać się zgodnie z celami nakreślonymi przez cały zarząd, Radę Nadzorczą oraz właściciela, czyli Polską Grupę Zbrojeniową.

• Jakie wyzwania dostrzega Pan w realizacji programu Miecznik i jakie kroki zamierza Pan podjąć, aby im sprostać?

Jeśli chodzi o program Miecznik, nasza stocznia od dwóch lat jest częścią konsorcjum, w którego skład wchodzi PGZ Stocznia Wojenna i Polska Grupa Zbrojeniowa. Do tej pory udało nam się osiągnąć wiele istotnych rzeczy. Jednym z kluczowych elementów jest infrastruktura, która zostanie ukończona do końca grudnia. Nowa infrastruktura będzie gotowa na przyjęcie pracowników, którzy przeniosą się do biura zlokalizowanego blisko nowo wybudowanej hali kadłubowej.

Kolejnym istotnym elementem jest dokumentacja techniczna, nad którą pracujemy wspólnie z naszym angielskim partnerem, Babcock International, oraz naszym biurem projektowym.

Równie ważnym zadaniem jest odbudowa naszej stoczni Nowych Budów, co oznacza odtworzenie i rozwój wydziałów produkcyjnych oraz technologicznych. Dzięki temu będziemy mogli sprawnie realizować nasze projekty, gwarantując najwyższą jakość i efektywność pracy.

• Co skłoniło Pana do podjęcia decyzji o odejściu z Grupy Remontowa, mimo że miał Pan tak dużą rolę w programie MIECZNIK?

Chyba to jest ten moment, w którym powinienem podzielić się, dlaczego odszedłem z Grupy Remontowa. Bardzo chciałem budować okręty klasy fregata z programu MIECZNIK. Gdy byłem w konsorcjum PGZ-MIECZNIK jako prezes Remontowa Shipbuilding, cieszyłem się, że będziemy realizować ten projekt. Uważam, że strategiczne zakłady dla bezpieczeństwa państwa, takie jak PGZ Stocznia Wojenna oraz Stocznia Remontowa Shipbuilding, powinny absolutnie uczestniczyć w takich projektach. Co więcej, uważam, że państwo powinno zagwarantować tym zakładom stabilność finansową, aby nie musiały obawiać się o potencjalne ryzyka związane z finansami.

Niestety, sytuacja została przedstawiona właścicielom w sposób, z którym się nie zgadzałem. Zostało im przekazane, że Stocznia Wojenna nie jest w stanie zrealizować tego projektu, że jest to fatamorgana, że w razie niepowodzenia lub bankructwa Stocznia Remontowa Shipbuilding, jako członek konsorcjum, będzie solidarnie odpowiadać za straty i długi. Obawiano się, że wierzyciele przyjdą po wierzytelności do Remontowej Shipbuilding. Uważałem, że te obawy są przesadzone, i że państwo, które inwestuje tak duże środki w ten projekt, powinno zapewnić odpowiednią infrastrukturę i wsparcie zarówno w Stoczni Wojennej, jak i w Remontowej Shipbuilding.

Państwo chciało, aby istniała redundancja dwóch stoczni produkcyjnych okrętowych, aby w razie potrzeby obie stocznie były w stanie budować i serwisować okręty. Po decyzji Grupy o wycofaniu się z konsorcjum, zdecydowałem się odejść, uznając tę decyzję za błędną. Jako prezes z powołania, ale niefinalny decydent, postanowiłem odejść z honorem.

Mam do dzisiaj ogromny sentyment do Grupy Remontowa i jestem wdzięczny za wiele doświadczeń, które tam zdobyłem. Życzę im dalszego rozwoju i sukcesów. Teraz jednak muszę skupić się na nowym zadaniu, które powierzyła mi Rada Nadzorcza oraz Polska Grupa Zbrojeniowa.

Stało się to, co właściciele, czyli prezesi holdingu, zapowiadali. Stocznia Remontowa wyszła z konsorcjum i przestała być strategicznym partnerem. W rezultacie nie było już chęci współpracy między tymi dwoma podmiotami, a PGZ Stocznia Wojenna podpisała umowę na budowę bloków ze stocznią Crist S.A. Wszystko zmierza w kierunku, aby cały przemysł okrętowy wokół programu MIECZNIK i kolejnych okrętów był skupiony w Gdyni. Uważam, że część produkcji powinna być realizowana gdzie indziej, ale ciężko mi sobie wyobrazić, aby państwo, które zainwestowało tyle pieniędzy w tę stocznię, pozwoliło na budowanie okrętów poza nią.

Skarb Państwa powinien dbać o swoje stocznie tak, jak prywatni właściciele dbają o swoje. To są środki publiczne i dlatego Skarb Państwa jako właściciel powinien zapewnić odpowiednie wsparcie i dbałość o swoje zakłady.

• Jakie jest Pana podejście do współpracy z załogą stoczni? Jakie inicjatywy zamierza Pan wdrożyć, aby poprawić komunikację i zaangażowanie pracowników? Czy po pierwszych dniach pracy dostrzega Pan potrzebę takich działań wśród załogi?

Trochę za wcześnie, aby ferować ostateczne wnioski na początku mojej kadencji. Co już zauważyłem, to fakt, że mamy tu wielu fachowców. Musimy jednak zrozumieć, że stocznia remontowa różni się od Stoczni Nowych Budów. To także kwestia mentalności pracowników – większość z nich jest przyzwyczajona do remontów, a nie do budowy nowych jednostek, i to będzie trzeba zmienić.

Ważne jest, aby przetransformować sposób myślenia, bo nowa budowa wymaga nie tylko elastycznego podejścia do klienta, ale też pracy na żywym organizmie, jakim jest jednoczesne projektowanie i budowanie, co jest bardzo trudne. Ponadto, będziemy musieli przekształcić nieco strukturę organizacyjną.

Jednakże, jak wspomniałem na początku, czekam na dołączenie nowych członków zarządu, z którymi będę podejmował decyzje dotyczące restrukturyzacji i dalszych działań. Wspólnie będziemy pracować nad inicjatywami mającymi na celu poprawę komunikacji i zaangażowania pracowników, aby stocznia mogła się rozwijać i sprostać nowym wyzwaniom.

• Jakie są Pana oczekiwania względem współpracy z partnerami krajowymi i międzynarodowymi w ramach projektów realizowanych przez stocznię?

Jestem zdania, że beneficjentem tego programu i innych projektów powinny być polskie firmy. Nie tylko stocznia, ale również spółki z Grupy PGZ, takie jak OBR CTM, a także uczelnie, w tym Akademia Marynarki Wojennej, Politechnika Gdańska oraz Uniwersytet Morski w Gdyni. Uważam, że do każdego partnera zagranicznego powinna być przypisana firma polska z polskim kapitałem, która będzie nabierała kompetencji i uczyła się, by w przyszłości przejąć know-how potrzebne do utrzymywania żywotności okrętów. To jest mój cel i chciałbym, aby tak właśnie było.

Czy uda się to zrealizować, trudno dziś wyrokować. Na pewno zamierzam wzmocnić ośrodek uzbrojenia, ale uważam, że po tak dużym programie, jak Kormoran, know-how powinien zostać w kraju. Elastyczność w utrzymywaniu, remontowaniu oraz zapewnianiu żywotności okrętów dla Marynarki Wojennej RP jest niezbędna, dlatego te kompetencje muszą być dostępne na miejscu.

• Czy widzi Pan potrzebę wprowadzenia nowych technologii lub innowacji w stoczni? Jeśli tak, to jakie?

Tak, zdecydowanie widzę potrzebę wprowadzenia nowych technologii i innowacji w naszej stoczni. Naszym celem jest, aby do końca roku stocznia stała się jedną z najnowocześniejszych na świecie pod względem technologicznym i sprzętowym.

Inwestujemy w automatyzację i nowoczesne systemy informatyczne, które pozwolą nam na znaczące zwiększenie efektywności i jakości naszych procesów produkcyjnych.

Nie ma co ukrywać, że budowa okrętów to zadanie dla ekstraklasy światowej. Najlepsze stocznie na świecie, takie jak Fincantieri, Damen, Babcock, TKMS czy Naval Group oraz stocznia Remontowa Shipbuilding, operują na najwyższym poziomie technologicznym. Nasza stocznia, PGZ Stocznia Wojenna, ma ambicję dołączyć do tego grona. Chcemy być w czołówce najlepszych z najlepszych, co wymaga ciągłego wdrażania innowacji i podążania za najnowszymi trendami w branży.

Planowane inwestycje obejmują zaawansowane technologie robotyczne, które pozwolą na precyzyjne i szybkie wykonywanie skomplikowanych prac montażowych oraz cięcie blach i elementów konstrukcyjnych. Wprowadzamy także zintegrowane systemy zarządzania produkcją, które umożliwią lepsze monitorowanie i optymalizację procesów w czasie rzeczywistym.

Innowacje w zakresie ekologii i zrównoważonego rozwoju są również dla nas priorytetem. Zamierzamy zainwestować w technologie ograniczające emisję zanieczyszczeń oraz systemy recyklingu materiałów, co pozwoli nam na prowadzenie działalności w sposób bardziej przyjazny dla środowiska.

Stocznia o takim poziomie zaawansowania technologicznego będzie mogła realizować najbardziej wymagające projekty, co z kolei przyciągnie nowych klientów i umożliwi dalszy rozwój. Dzięki tym inwestycjom staniemy się liderem w branży stoczniowej, zdolnym do konkurowania na światowym rynku.

• Jakie są Pana priorytety w zakresie bezpieczeństwa pracy i ochrony środowiska w stoczni?

Przede wszystkim, dbanie o bezpieczeństwo pracowników jest naszym priorytetem. Kluczowe jest, abyśmy nieustannie rozwijali świadomość BHP wśród załogi. Człowiek i jego bezpieczeństwo są dla nas najważniejsze, dlatego regularnie organizujemy szkolenia i warsztaty przypominające o zasadach bezpieczeństwa oraz uczące unikania potencjalnych zagrożeń.

Jednym z największych wyzwań jest unikanie rutyny, która potrafi być bardzo zdradliwa i prowadzić do wypadków. Przypominamy naszym pracownikom o konieczności zachowania czujności i przestrzegania procedur bezpieczeństwa, niezależnie od tego, jak często wykonują dane zadania.

Inwestujemy również w nowoczesne technologie i sprzęt, które mają na celu zwiększenie bezpieczeństwa pracy. Automatyzacja niektórych procesów, zaawansowane systemy monitoringu oraz nowoczesne środki ochrony osobistej minimalizują ryzyko wypadków. Regularnie przeglądamy i aktualizujemy nasze procedury bezpieczeństwa, aby były one zgodne z najnowszymi standardami i przepisami.

Stocznia dąży do stworzenia bezpiecznego i zdrowego środowiska pracy, które jest jednocześnie przyjazne dla otoczenia. Chcemy, aby nasza stocznia była wzorem w zakresie BHP i ochrony środowiska, pokazując, że można łączyć nowoczesność i efektywność z troską o ludzi i planetę. Naszym celem jest, aby każdy pracownik wracał do domu bezpieczny, a nasze działania były zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju.

• Jak zamierza Pan budować wizerunek Stoczni Wojennej na rynku krajowym i międzynarodowym?

Życzyłbym sobie, abyśmy udowodnili sceptykom oraz przede wszystkim Marynarce Wojennej, że jesteśmy w stanie odbudować zaufanie do naszej stoczni. Adres Śmidowicza 48 powinien być synonimem miejsca, skąd wychodzą nowoczesne i gotowe do służby okręty. Niestety, ostatni taki przypadek miał miejsce trzy dekady temu z wyjątkiem ORP Ślązak.

Planuję skoncentrować się na kilku kluczowych obszarach. Przede wszystkim, jakość i innowacyjność naszych produktów musi być na najwyższym światowym poziomie. Inwestując w najnowsze technologie i szkolenia dla naszych pracowników, chcemy zapewnić, że nasze okręty będą spełniać wszelkie wymagania współczesnej wojny morskiej.

Kolejnym krokiem będzie nawiązanie i utrzymanie silnych relacji z partnerami krajowymi i międzynarodowymi. Chcemy współpracować z najlepszymi, ucząc się od nich i dzieląc się naszymi doświadczeniami. To pozwoli nam nie tylko podnosić nasze standardy, ale również budować reputację jako niezawodnego partnera w branży.

Chciałbym także zintensyfikować nasze działania marketingowe i promocyjne. Regularne uczestnictwo w międzynarodowych targach, wystawach oraz konferencjach branżowych pozwoli nam na prezentację naszych osiągnięć i możliwości szerokiej publiczności. Dobrze zaplanowana kampania promocyjna, wsparta nowoczesnymi narzędziami komunikacji, może znacznie podnieść naszą rozpoznawalność i prestiż na rynku.

Ostatnim, ale równie ważnym aspektem jest transparentność i odpowiedzialność w naszych działaniach. Chcemy, aby nasi klienci, partnerzy oraz pracownicy mieli pełne zaufanie do tego, co robimy. Dlatego będziemy regularnie informować o naszych planach, postępach i osiągnięciach, dbając o jasność i otwartość naszych działań.

Mam nadzieję, że dzięki tym działaniom uda nam się odbudować zaufanie i pozycję PGZ Stoczni Wojennej jako lidera w branży, zarówno na rynku krajowym, jak i międzynarodowym.

• Czy mógłby Pan opowiedzieć o swoich pierwszych spotkaniach z pracownikami stoczni? Jakie były ich oczekiwania i obawy?

Po objęciu stanowiska szybko zorganizowałem spotkanie z pracownikami i związkami zawodowymi. Chciałem ich uspokoić i dać do zrozumienia, że liczę na zaufanie, którym darzyli mojego poprzednika, prezesa Lulewicza. Poprosiłem ich o zaufanie oraz zapewniłem, że nie mają powodów do obaw. Powiedziałem wprost: „Nie przyszedłem tutaj, aby komuś ścinać głowy mieczem samurajskim. Przyszedłem, aby zbudować Stocznię Nowych Budów z prawdziwego zdarzenia przy pomocy dobrego zespołu ludzi”.

Podczas spotkania starałem się rozwiać wszelkie obawy i pokazać, że mam doświadczenie w budowaniu silnych, efektywnych zespołów oraz w zarządzaniu dużymi projektami. Przekazałem pracownikom, że ich praca i zaangażowanie są dla mnie niezwykle cenne i kluczowe dla sukcesu naszej stoczni. Będzie to szczególnie istotne w obliczu bardzo pracowitego nadchodzącego roku.

Zapewniłem wszystkich, że dopilnuję, aby plany urlopowe na najbliższe dwa miesiące zostały zrealizowane bez żadnych przeszkód. Podkreśliłem, że wypoczęty pracownik to najlepszy pracownik, dlatego ważne jest dla mnie, aby mieli możliwość odpoczynku i regeneracji.

Oczekiwania pracowników były zrozumiałe – chcieli stabilności, bezpieczeństwa i pewności, że ich praca jest doceniana. Obawy dotyczyły przede wszystkim zmian, które mogłyby wpłynąć na ich codzienną pracę i warunki zatrudnienia. W trakcie spotkania starałem się rozwiać te obawy, wyjaśniając, że moim celem jest wspólny rozwój i sukces, a nie rewolucyjne zmiany, które mogłyby zaszkodzić naszemu zespołowi.

• Czy i jakie wsparcie otrzymał Pan od ustępującego Prezesa Pawła Lulewicza podczas przekazywania obowiązków?

Tak, tutaj muszę oddać duży ukłon dla Prezesa Lulewicza. Mieliśmy okazję kilka razy porozmawiać i muszę przyznać, że po ogłoszeniu mojego powołania przez Radę Nadzorczą, Paweł był jedną z pierwszych osób, które zadzwoniły do mnie z gratulacjami. W trakcie naszych rozmów omówiliśmy to, co się wydarzyło w stoczni, jakie projekty są obecnie realizowane i jakie są przyszłe plany. Paweł zaoferował mi swoje wsparcie, gdybym kiedykolwiek potrzebował jego pomocy.

To wsparcie nie wynika z mojej niekompetencji, ale z koleżeńskiej współpracy i wzajemnego szacunku. Paweł ma kilkuletnie doświadczenie na stanowisku prezesa Stoczni Wojennej, które może być dla mnie cennym źródłem informacji. Osobiście zaproponowałem Pawłowi, aby dołączył do naszego nowego zespołu, jeśli kiedykolwiek zechce. Obiecał, że przemyśli tę propozycję.

Zależy mi również na odwróceniu pewnego trendu, z którym spotkałem się w przeszłości, a który uważam za niesłuszny. W naszej branży często istnieje przekonanie, że zmiana lidera oznacza konieczność całkowitego zerwania z przeszłością. Uważam, że warto korzystać z wiedzy i doświadczenia poprzedników, ponieważ może to tylko wzmocnić naszą pozycję i przyspieszyć rozwój stoczni.

Chciałbym, aby branża stoczniowa traktowała swoich byłych liderów z takim samym szacunkiem, jak Marynarka Wojenna traktuje swoich byłych dowódców.

• Czy jest coś, co szczególnie chciałby Pan przekazać pracownikom stoczni oraz szerokiego grana czytelników Portalu Stoczniowego na początku swojej kadencji?

Chciałbym przekazać wszystkim pracownikom i całej branży stoczniowej jasny sygnał: Program MIECZNIK jest kontynuowany i będzie zrealizowany. Jeżeli ktokolwiek chce współpracować z PGZ Stocznia Wojenna lub dołączyć do naszego zespołu i jest fachowcem z branży stoczniowej, serdecznie zapraszam do kontaktu.

Dziękuję Panie Prezesie za poświęcony czas dla naszej redakcji i bardzo ciekawą rozmowę.

Rozmawiał Mariusz Dasiewicz

• Nowy Zarząd w PGZ Stocznia Wojenna. Marcin Ryngwelski obejmuje ster
• Hala Kadłubowa w PGZ Stoczni Wojennej – plany i strategia
• „Płyń po morzach…” – czyli chrzest statków i okrętów
• PGZ Stocznia Wojenna z nową halą kadłubową