Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Program Orka w Pakistanie: położenie stępki pod drugi okręt podwodny
W stoczni Karachi, 14 lutego, miało miejsce ważne wydarzenie dla Marynarki Wojennej Pakistanu – położenie stępki pod drugi okręt podwodny typu Hangor. To kolejny krok w ramach umowy z 2015 roku, przewidującej budowę ośmiu jednostek, które wzmocnią potencjał obronny tego kraju.
Okręty podwodne typu Hangor, będące eksportową wersją chińskiego modelu 039A/041, znane są z zaawansowanych możliwości technicznych i taktycznych. Umowa podpisana z Chinami w 2015 roku zakłada, że cztery z ośmiu okrętów będą zbudowane w stoczni Karachi Shipyard & Engineering Works, natomiast pozostałe cztery powstaną w Chinach. Rozpoczęcie budowy pierwszego okrętu odbyło się 24 grudnia 2022 roku w Pakistanie, a finalizacja całego projektu przewidziana jest na rok 2028.
Ten ambitny program, wart około 4 mld dolarów, zakłada konstrukcję ośmiu nowoczesnych okrętów podwodnych, wzorowanych na chińskich jednostkach typu Yuan, z których pierwsza połowa powstaje w Chinach, a reszta będzie ukończona w Pakistanie dzięki transferowi technologii. Jest to wyraz determinacji Pakistanu do samodzielnego rozwoju swoich sił podwodnych, szczególnie po wcześniejszych trudnościach zakupowych od niemieckiego koncernu thyssenkrupp Marine Systems czy francuskiego Naval Group.
Okręty podwodne typu Hangor, będące adaptacją chińskich okrętów 039A/041, charakteryzują się imponującymi parametrami taktycznymi i technicznymi. Ich konstrukcja, z wypornością podwodną osiągającą 2800 ton i wymiarami 76 metrów długości, 8,4 metra szerokości oraz 6,2 metra wysokości, gwarantuje znaczącą obecność na wodach międzynarodowych. Okręty wyposażone będą w zaawansowany napęd AIP z silnikami Stirlinga, co pozwoli na dłuższe utrzymywanie się pod wodą bez konieczności wynurzania, aczkolwiek dokładne specyfikacje tego systemu pozostają nieujawnione.
Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/program-orca-rewolucja-w-wojnie-podwodnej-us-navy-wprowadza-bezzalogowe-systemy-podwodne/
Przewidywana prędkość maksymalna na głębokościach wynosić ma około 20 węzłów, co czyni te okręty szybkimi i zwrotnymi na polu bitwy morskiej. Arsenale ofensywnym dominują sześć dziobowych wyrzutni torpedowych kalibru 533,4 mm, zdolnych do wystrzeliwania torped ciężkich, przypuszczalnie typu Yu-6, jak również pocisków przeciwokrętowych własnego projektu Babur-3 bądź chińskich YJ-82, znacząco podnoszących potencjał uderzeniowy tych jednostek.
Obecnie w skład floty podwodnej Pakistanu wchodzą trzy jednostki francuskiego typu Agosta 90B, które są sukcesywnie modernizowane, aby sprostać współczesnym wymaganiom bezpieczeństwa morskiego. Kontrakt na modernizację podpisany w 2016 roku z turecką firmą STM zaowocował już dostawą zmodernizowanego okrętu PNS Hamza w 2020 roku.
Okręty typu Agosta 90B, dzięki kadłubom z wytrzymałej stali 80 HLES są zdolne do operowania na głębszych wodach niż ich poprzednicy, typu Agosta 70. Zmodernizowane jednostki Khalid i Saad, a także Hamza – pierwszy okręt podwodny z napędem AIP zbudowany w południowej Azji – są wyposażone w zaawansowane systemy, które pozwalają na zwiększenie głębokości zanurzenia do 600 metrów oraz na zmniejszenie liczebności załogi.
Rozbudowa floty podwodnej Pakistanu typu Hangor jest nie tylko świadectwem rosnących ambicji tego kraju na arenie międzynarodowej, ale również kluczowym elementem w strategii zabezpieczania swoich interesów morskich. W kontekście dynamicznie zmieniającej się sytuacji geopolitycznej w tym regionie świata, nowe jednostki podwodne stanowić będą istotne wzmocnienie potencjału obronnego Pakistanu.
Autor: Mariusz Dasiewicz
Powiązane wpisy
Katamaran Cumulus rozpoczął służbę na Bałtyku
Stocznia JABO z Gdańska oraz biuro projektowe Seatech Engineering zrealizowały projekt specjalistycznej jednostki przeznaczonej do obsługi sieci pomiarowej IMGW na Morzu Bałtyckim. Aluminiowy katamaran Cumulus (SE-216) został zaprojektowany i zbudowany z myślą o utrzymaniu boi meteorologicznych.
W artykule
Kontrakt IMGW i zakres projektu
W cieniu dużych programów w przemyśle okrętowym często umykają projekty o mniejszej skali, lecz nie mniej istotne z punktu widzenia kompetencji krajowego przemysłu stoczniowego. To właśnie one pokazują, że polskie stocznie i biura projektowe potrafią nie tylko realizować zadania seryjne, ale również odpowiadać na wyspecjalizowane potrzeby instytucji państwowych, wymagające precyzyjnego podejścia projektowego i ścisłej współpracy z użytkownikiem końcowym.
Dobrym przykładem takiego przedsięwzięcia jest realizacja jednostki przeznaczonej do obsługi morskiej sieci pomiarowej na Bałtyku. Projekt ten połączył kompetencje gdańskiej stoczni JABO oraz biura projektowego Seatech Engineering, pokazując, że krajowy przemysł potrafi skutecznie realizować wyspecjalizowane jednostki robocze na potrzeby administracji państwowej i badań morskich.
Fot. Seatech Engineering Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej IMGW podpisał kontrakt na budowę jednostki szkoleniowo-eksploatacyjnej przeznaczonej do obsługi morskiej sieci pomiarowej na Bałtyku. Za budowę odpowiadała gdańska stocznia JABO, natomiast dokumentację projektową opracowało biuro Seatech Engineering.
Umowę na realizację jednostki podpisano 24 maja 2023 roku. Termin przekazania jednostki zaplanowano na kwiecień 2025 roku. Projektowanie powierzono Seatech Engineering na mocy odrębnego kontraktu zawartego 20 lipca 2023 roku.
Współpraca stoczni i biura projektowego
W informacji opublikowanej na stronie Seatech Engineering odniesiono się do współpracy pomiędzy stocznią JABO a biurem projektowym odpowiedzialnym za dokumentację jednostki. Jak wskazywał Jan Wierzchowski, właściciel JABO Shipyard, wybór Seatech Engineering jako głównego projektanta poprzedziła seria spotkań związanych z dopasowaniem koncepcji jednostki do potrzeb IMGW. W jego ocenie połączenie doświadczeń obu podmiotów pozwoliło na realizację jednostki spełniającej oczekiwania zamawiającego oraz potwierdziło kompetencje stoczni w zakresie budowy wyspecjalizowanych jednostek roboczych.
W tym samym materiale Adam Ślipy, prezes Seatech Engineering, zwracał uwagę na specyfikę projektowania niewielkich katamaranów roboczych. Podkreślono konieczność szczególnej kontroli sztywności skrętnej konstrukcji oraz rygorystycznego nadzoru masy już od etapu koncepcyjnego, ze względu na wysoką wrażliwość tego typu jednostek na rozkład ciężaru.
Charakterystyka jednostki Cumulus
Projekt SE-216 obejmuje aluminiowy katamaran Cumulus o długości 17 metrów i szerokości 9,2 metra. Jednostka została wyposażona w rozległy pokład roboczy na rufie, umożliwiający prowadzenie prac związanych z obsługą i utrzymaniem boi pomiarowych rozmieszczonych na Bałtyku.
Autonomiczność jednostki określono na cztery dni, co pozwala na realizację zadań w promieniu do 400 mil morskich. Załoga katamaranu stanowi cztery osoby. Jednostka została zaprojektowana jako platforma wyspecjalizowana, dedykowana do pracy w ramach morskiej sieci pomiarowej IMGW.
Nadzór klasyfikacyjny
Projektowanie i budowa jednostki realizowane były pod nadzorem Polskiego Rejestru Statków S.A., który pełnił funkcję towarzystwa klasyfikacyjnego dla całego przedsięwzięcia.
Źródło: Seatech Engineering
