Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter

W obliczu rosnących zagrożeń dla bezpieczeństwa morskiego, infrastruktura krytyczna stanowi ostoje stabilności dla państw i gospodarek na całym świecie. Odpowiednio zabezpieczona infrastruktura energetyczna, komunikacyjna i logistyczna jest kluczowa dla operacyjności sił zbrojnych oraz utrzymania ciągłości globalnego handlu.
W artykule
W niniejszej analizie przedstawiamy, jak zintegrowane podejście do ochrony tych strategicznych zasobów wpływa na skuteczność działań obronnych i zapewnienie bezpieczeństwa na szczeblu narodowym i międzynarodowym.
Infrastruktura krytyczna w kontekście morskim obejmuje strategiczne aktywa, takie jak porty, stocznie, instalacje energetyczne, naftowe i gazowe, a także systemy nawigacyjne i komunikacyjne. Każdy z tych elementów ma kluczowe znaczenie dla operacji obronnych, logistycznych oraz wsparcia działalności wojskowej i cywilnej na morzu.
Porty morskie, w szczególności, są uznawane za kluczowe punkty w łańcuchach logistycznych, niezbędne do transportu wojskowego, zaopatrzenia oraz wsparcia operacji morskich. Ich ochrona przed zagrożeniami takimi jak sabotaż, ataki terrorystyczne czy działania hybrydowe jest zatem priorytetem dla zapewnienia gotowości i skuteczności operacyjnej sił zbrojnych.
Dokument podkreśla, że zarządzanie ryzykiem i ochrona tych strategicznych zasobów wymaga zintegrowanego podejścia, łączącego zarówno środki fizyczne, jak i cybernetyczne. Rozwój technologii cyfrowych i ich implementacja w morskiej infrastrukturze krytycznej stawiają nowe wyzwania w zakresie cyberbezpieczeństwa, wymagające stałej weryfikacji i dostosowania strategii ochrony.
Wprowadzenie to stanowi fundament dla dalszej analizy specyficznych zagrożeń i strategii ochrony morskiej infrastruktury krytycznej, zawsze mając na uwadze jej kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa narodowego i skuteczności działań wojskowych. To porty stanowią największy potencjał przeładunkowy z dostępem do wód międzynarodowych pozwalając na niezakłócony transport globalny ilości surowcowych i produktów istotnych w skali całego bilansu ogólnonarodowego. Port to także miejsce dyslokacji sił i środków umożliwiających reakcję na zmienne warunki i czynniki na morzu.
Ich unikalną cechą jest zwiększona odporność i niezależność na zmienne relacje międzypaństwowe państw graniczącymi lądowo, a mających do nich dostęp. Widać to bardzo wyraźnie w podobnie jak Bałtyk, zamkniętym basenie Morza Czarnego na tle konfrontacji Rosyjsko-Ukraińskich. Port stanowi faktyczne okno na świat i należy o tym pamiętać. Istotne uszkodzenie wrażliwych składowych infrastruktury portowej, nie tylko zmniejsza potencjał ogólnonarodowy przeładunku, ale i przez wzgląd na przemysłowy charakter dużej skali jest bardzo trudno przywracalny wiążąc na długi czas znaczne zasoby osobowo-materiałowe.
Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/polska-infrastruktura-morska-w-obliczu-kryzysu/
Ochrona portu musi być wielospektralna analizująca różne źródła od informacyjnych po fizyczne oraz wielowarstwowa obejmując podzielone strefy odpowiedzialności w stosownym dystansie. Najdalej wysuniętymi „oczami” własnymi portu są systemy umieszczone na załogowych i bezzałogowych środkach marynarki wojennej operującej w morzu „za horyzontem”. Strefę pośrednią stanowią siły i środki umieszczone w sąsiedztwie lądowym i wodnym portu przed linią horyzontu, a najbliższą strefą ochrony stanowią siły i środki umiejscowione bezpośrednio na terenie ochranianym.
Zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego podkreśla kluczowe znaczenie ochrony infrastruktury energetycznej w kontekście globalnego bezpieczeństwa i stabilności z perspektywy wojskowej.
Z punktu widzenia wojskowego, infrastruktura energetyczna, w tym instalacje naftowe i gazowe, rafinerie, magazyny paliw, a także sieci dystrybucyjne i przesyłowe, jest traktowana jako strategiczny zasób o znaczeniu operacyjnym. Jej funkcjonowanie jest krytyczne dla utrzymania zdolności operacyjnych sił zbrojnych, zarówno w warunkach pokoju, jak i w czasie konfliktów. Należy wskazać wybitną wrażliwość tej infrastruktury wynikającą z łatwopalności i wybuchowości gromadzonych w niej środków, czyniąc je nie tylko podatnymi na atak niewspółmiernie małymi środkami wobec efektu wynikającego z uwolnienia drzemiącej w nich energii, która to potrafi dokonać zniszczeń dalece wykraczających poza sam sektor ataku.
Ochrona infrastruktury energetycznej obejmuje szereg działań zapobiegawczych i reaktywnych, mających na celu zabezpieczenie jej przed potencjalnymi zagrożeniami, w tym atakami terrorystycznymi, sabotażem czy zagrożeniami cybernetycznymi. Przykładowo, zabezpieczenie instalacji naftowych na morzu przed działaniami dywersyjnymi jest równoznaczne z utrzymaniem ciągłości dostaw paliw, kluczowych dla operacji wojskowych. Istotnym jest sprawowanie ciągłego dozoru nad instalacją na całej długości odcinków wrażliwych. Istnieją rozwiązania techniczne to umożliwiające, z tym zastrzeżeniem, iż informacja o zagrożeniu znacząco wyprzedza możliwości reakcji na zagrożenie. Stąd konieczność utrzymywania w morzu zespołów nasłuchowych i uderzeniowych mogących właściwie zareagować na wykryte zagrożenie.
Z kolei, w kontekście szerszego bezpieczeństwa energetycznego, ochrona infrastruktury energetycznej ma również wymiar strategiczny, wpływający na politykę międzynarodową i relacje między państwami. Utrzymanie stabilności w dostawach energii jest ważne nie tylko dla gospodarki, ale także dla zachowania równowagi strategicznej w regionach o wysokim napięciu geopolitycznym.
Czytaj również: https://portalstoczniowy.pl/czy-terrorysci-zagroza-polskim-farmom-wiatrowym-na-baltyku/
Ochrona krytycznej infrastruktury energetycznej w sektorze morskim jest istotna nie tylko z perspektywy gospodarczej, ale również jako element wsparcia logistycznego i operacyjnego sił zbrojnych, a także jako czynnik wpływający na globalną stabilność i bezpieczeństwo.
Ochrona światowych autostrad informacyjnych podkreśla strategiczne znaczenie podwodnych kabli komunikacyjnych dla globalnej wymiany informacji i danych, analizując to zagadnienie z perspektywy wojskowej.
Podwodne kable komunikacyjne, często określane jako „nerwy cyfrowego świata”, są kluczowymi elementami infrastruktury telekomunikacyjnej, niezbędnymi do przepływu danych i informacji na skalę globalną. Z punktu widzenia wojskowego, te „autostrady informacyjne” stanowią zarówno zasób strategiczny, jak i potencjalny punkt krytyczny w kontekście bezpieczeństwa narodowego każdego kraju z dostępem do morza.
Zabezpieczanie tych kabli przed zagrożeniami takimi jak sabotaż, działania dywersyjne, a także ataki cybernetyczne, jest kluczowe dla utrzymania ciągłości i niezawodności komunikacji wojskowej oraz cywilnej. W czasach, gdy operacje wojskowe i wywiadowcze są coraz bardziej zależne od technologii cyfrowych, ochrona tych struktur staje się priorytetem dla zapewnienia operacyjnej przewagi i bezpieczeństwa informacyjnego.
Operacje ochronne w tym obszarze obejmują nie tylko środki fizyczne, takie jak patrole morskie czy systemy monitorowania, ale również zaawansowane rozwiązania w zakresie cyberbezpieczeństwa, mające na celu ochronę przed atakami hakerskimi i innymi formami cyberzagrożeń.
W kontekście strategicznym, utrzymanie integralności i bezpieczeństwa podwodnych kabli komunikacyjnych jest także ważne z punktu widzenia zachowania stabilności geopolitycznej, gdyż uszkodzenie lub utrata dostępu do tych struktur może mieć znaczące skutki dla równowagi sił na arenie międzynarodowej.
Ochrona podwodnych kabli komunikacyjnych w erze cyfrowej jest zadaniem o strategicznym znaczeniu, wymagającym zintegrowanego podejścia łączącego technologie, taktyki wojskowe i strategie cyberbezpieczeństwa, aby zapewnić ciągłość globalnej wymiany danych i utrzymanie bezpieczeństwa informacyjnego.
Porty morskie, ze względu na swoje strategiczne położenie i rolę w łańcuchach dostaw, są uznawane za krytyczne węzły logistyczne w kontekście operacji wojskowych i obronności. Ich funkcjonalność ma bezpośredni wpływ na zdolności operacyjne sił zbrojnych, umożliwiając efektywny transport sprzętu, zaopatrzenia oraz personelu wojskowego.
W aspekcie obronnym, porty morskie wymagają szczególnej ochrony przed potencjalnymi zagrożeniami takimi jak ataki terrorystyczne, działania wrogich państw, sabotaż, a także przed zagrożeniami natury cybernetycznej. Ochrona ta obejmuje zastosowanie zarówno środków fizycznych, jak i elektronicznych, w tym systemów monitorowania, kontroli dostępu, a także zaawansowanych technologii cyberobrony.
Czytaj też: https://portalstoczniowy.pl/jak-bezpieczna-jest-infrastruktura-na-baltyku/
Z punktu widzenia wojskowej doktryny operacyjnej, porty są traktowane jako kluczowe punkty strategiczne, których obrona i utrzymanie funkcjonalności są niezbędne dla zapewnienia gotowości bojowej i skuteczności działań militarnych. Są one również ważnymi punktami dla operacji wsparcia i logistyki wojskowej, w tym dla operacji amfibijnych i morskich.
Ochrona portów morskich wymaga zintegrowanego podejścia, łączącego środki wojskowe, paramilitarne oraz cywilne, w celu zapewnienia skutecznej obrony przed różnorodnymi zagrożeniami. Takie podejście obejmuje również współpracę międzynarodową i koordynację działań w ramach sojuszów, takich jak NATO, dla zapewnienia bezpieczeństwa na szerszą skalę.
Ochrona infrastruktury krytycznej w sektorze morskim to złożone zadanie wymagające koordynacji środków fizycznych i cybernetycznych. Niezawodność dostaw energii, bezpieczeństwo komunikacji podwodnej oraz integralność portów morskich to fundamenty, które zapewniają gotowość operacyjną sił zbrojnych i ciągłość handlu międzynarodowego. Wyzwania te wymagają ciągłej adaptacji i współpracy na arenie międzynarodowej, co jest nieodzowne dla skutecznego zarządzania ryzykiem i ochrony narodowej.
Autor: Robert Dmochowski


W południowokoreańskim Ulsan rozpoczęto próby morskie nowego okrętu patrolowego, przyszłego BRP Rajah Sulayman (PS-20) — pierwszej jednostki z serii sześciu zamówionych przez Marynarkę Wojenną Filipin. Próby odbywają się w pobliżu stoczni HD Hyundai Heavy Industries odpowiedzialnej za projekt, budowę oraz integrację systemów pokładowych.
W artykule
Przyszły BRP Rajah Sulayman reprezentuje nowy typ okrętów patrolowych typu HDP-2200+, opracowaną przez południowokoreański koncern HD Hyundai Heavy Industries. Kadłub i układ pokładu dostosowano do wymagań działań morskich na akwenach tropikalnych oraz do prowadzenia długotrwałych patroli w rejonach przybrzeżnych i oceanicznych. Jednostka otrzymała rufową rampę umożliwiającą szybkie wodowanie łodzi półsztywnych RHIB, a także zmodernizowany system hydrolokacyjny z anteną holowaną, zwiększający skuteczność w wykrywaniu zagrożeń podwodnych.
Okręt wyposażono również w zintegrowany system zarządzania walką, łączność satelitarną i stanowiska przygotowane do montażu uzbrojenia średniego kalibru oraz lekkich systemów artyleryjskich.
Według informacji przekazanych przez Hyundai Heavy Industries, przekazanie jednostki użytkownikowi nastąpi w pierwszym kwartale przyszłego roku. Rajah Sulayman stanie się pierwszym z serii sześciu patrolowców nowego typu, które w najbliższych latach trafią do filipińskiej floty. Kolejne jednostki są już w różnych stadiach budowy w tej samej stoczni.
Projekt ten stanowi kontynuację współpracy między Republiką Filipin i Koreą Południową, zapoczątkowanej przy budowie fregat typu Jose Rizal — Jose Rizal i Antonio Luna. Następnie współpracę rozwinięto w ramach programu modernizacji marynarki poprzez pozyskanie fregat typu Miguel Malvar.
Nowe patrolowce zwiększą zdolności Filipińskiej Marynarki Wojennej w zakresie patrolowania rozległych akwenów archipelagu, ochrony granic morskich oraz zwalczania nielegalnych działań, takich jak przemyt, nielegalne połowy i piractwo. Modernizacja floty wpisuje się w szerszy plan rozwoju sił morskich Filipin, które w ostatnich latach intensywnie inwestują w unowocześnienie swojej floty nawodnej, m.in. poprzez zakup fregat, okrętów zaopatrzeniowych oraz desantowych.