Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter
Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Trójstronne manewry NIMCSG
Autor:Mariusz Dasiewicz
Nimitz Carrier Strike Group (NIMCSG) wraz z Japońskimi Morskimi Siłami Samoobrony (JMSDF) i Marynarką Wojenną Republiki Korei (ROKN) przeprowadziła w dniach 3-4 kwietnia ćwiczenia na wodach Indo-Pacyfiku.
W ćwiczeniach wzięły udział okręty wojenne takie jak: USS Nimitz (CVN 68) – lotniskowiec, niszczyciele typu Arleigh Burke USS Decatur (DDG 73) i USS Wayne E. Meyer (DDG 108), JS Umigiri (DD 158) z JMSDF oraz ROKS Yul Gok Yi (DDH 992), ROKS Dae Jo Young (DDH 977), ROKS Choi Young (DDH 981) i ROKS So Yang (AOE 51) z ROKN. Ćwiczenia obejmowały połączone operacje przeciw okrętom podwodnym, ćwiczenia poszukiwawcze i ratownicze oraz zaokrętowanie personelu.
Udział w ćwiczeniach takich jak te jest namacalnym symbolem wspólnego celu, jakim jest zapewnienie regionalnej stabilności i dobrobytu gospodarczego dla wszystkich narodów. Stany Zjednoczone, Japonia i Korea Południowa to trzy narody morskie, które podzielają wizję wolnego i otwartego Indo-Pacyfiku poprzez wspólną pracę nad rozwojem wzajemnego zaufania, partnerstwa i zdolności.
kontradmirał Christopher Sweeney, dowódca Carrier Strike Group 11
Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych regularnie organizuje ćwiczenia takie jak te, aby wzmocnić więzi pomiędzy krajami sojuszniczymi i budować wspólną interoperacyjność. Te trójstronne ćwiczenia były szczególnie istotne w tym roku, kiedy to przypada 70. rocznica zawarcia traktatu o wzajemnej obronie między USA a Republiką Korei z 1953 roku oraz ponad 70 lat partnerstwa z Japonią od traktatu o bezpieczeństwie między Stanami Zjednoczonymi a Japonią z 1951 roku.
NIMCSG to także zaokrętowane skrzydło lotnicze Nimitza, które składa się z różnych jednostek, takich jak „Fighting Redcocks” z eskadry Strike Fighter Squadron (VFA) 22, „Mighty Shrikes” z VFA-94, „Kestrels” z VFA-137, „Blue Diamonds” z VFA-146, „Sun Kings” z Carrier Airborne Early Warning Squadron (VAW) 116, „Cougars” z Electronic Attack Squadron (VAQ) 139, „Battlecats” z Helicopter Maritime Strike Squadron (HSM) 73, „Screamin’ Indians” z Helicopter Sea Combat Squadron (HSC) 6 oraz „Providers” z Fleet Logistic Support Squadron (VRC) 30.
Te jednostki tworzą potężną grupę zadaniową zdolną do realizacji różnorodnych misji morskich, w tym operacji przeciwko okrętom podwodnym, poszukiwawczych i ratowniczych oraz zaokrętowania personelu. Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych regularnie organizuje ćwiczenia takie jak te, aby wzmocnić więzi pomiędzy krajami sojuszniczymi i budować wspólną interoperacyjność, co umożliwia skuteczne działania w sytuacjach kryzysowych.
Źródło: US Navy
Powiązane wpisy
-
Podwójna uroczystość brazylijskich okrętów podwodnych typu Scorpène
26 listopada brazylijska Marinha do Brasil osiągnęła kolejny etap długofalowej przebudowy swoich zdolności podwodnych. Uroczystość w Itaguaí tego dnia połączyła dwa wydarzenia: wodowanie czwartego okrętu podwodnego z rodziny Scorpène – S43 Almirante Karam – oraz wcielenie do służby S42 Tonelero.
W artykule
Almirante Karam jest pierwszym okrętem całkowicie zbudowanym w Brazylii. Jednostka stanowi rozwinięcie rodziny Scorpène i wyróżnia się kadłubem dłuższym o około pięć metrów względem wariantu bazowego. Jej budowa potwierdza, że brazylijski przemysł potrafi samodzielnie prowadzić produkcję zaawansowanych okrętów podwodnych, od formowania blach, przez skomplikowane prace spawalnicze, po integrację systemów pokładowych.
PROSUB – fundament niezależności przemysłowej
Ale aby takie prace można było wykonywać w tych zakładach stoczniowych, niezbędnym było stworzenie pełnego zaplecza technicznego oraz kompetencyjnego. Tu właśnie pojawia się PROSUB – brazylijski program budowy sił podwodnych, rozwijany od 2008 roku we współpracy z francuskim koncernem stoczniowym Naval Group. To przedsięwzięcie ukształtowało całą infrastrukturę niezbędną do projektowania, budowy i obsługi nowoczesnych okrętów podwodnych.
W jego ramach powstała stocznia, baza dla jednostek podwodnych oraz zakład produkcyjny, który wraz z programem szkoleniowym stworzył dla Brazylii kompletny łańcuch kompetencji technologicznych. Ponad 250 specjalistów przeszło szkolenia we Francji, obejmujące spawalnictwo, obróbkę kadłubów, instalacje rurociągów oraz elektrykę okrętową. Dziś ICN w Itaguaí dysponuje zapleczem pozwalającym na samodzielne prowadzenie produkcji, integracji oraz prób systemowych, co czyni ten ośrodek jednym z najważniejszych punktów rozwoju przemysłu okrętowego w regionie.
Rozbudowana infrastruktura w stanie Rio de Janeiro pełni funkcję centrum kompetencyjnego brazylijskiej marynarki. Jednocześnie stanowi zaplecze dla kluczowego projektu strategicznego – budowy pierwszego w historii Brazylii okrętu podwodnego o napędzie jądrowym, SN-10 Álvaro Alberto.
Po raz pierwszy w Brazylii przeprowadzono dwie uroczystości związane z programem PROSUB jednego dnia, co dobrze pokazuje skalę przedsięwzięcia i tempo prac w Itaguaí.
Priorytet: pierwszy atomowy okręt Brazylii
Prace nad SN-10 postępują wolniej, niż pierwotnie zakładano. Jednostka ma zostać zwodowana w 2034 roku – dekadę później niż planowano. Opóźnienia wynikają przede wszystkim z presji budżetowej i ograniczeń systemowych, które towarzyszą budowie infrastruktury do obsługi napędu jądrowego i docelowego opanowania cyklu paliwowego.
Niezależnie od wyzwań projekt SN-10 pozostaje dla Brasílii kluczowy. Okręt ma stać się filarem odstraszania strategicznego, wzmacniając autonomię państwa w obszarze bezpieczeństwa morskiego oraz kontroli akwenów o znaczeniu gospodarczym.
Riachuelo – charakterystyka brazylijskich Scorpène
Okręty typu Riachuelo stanowią rozwinięcie konstrukcji Scorpène i zostały zaprojektowane jako nowoczesne jednostki zdolne do długotrwałego działania w wodach o rozbudowanej linii brzegowej. Dysponują załogą liczącą łącznie 42 marynarzy, wypornością podwodną 2000 ton, długością około 72 metrów i operacyjnym zanurzeniem do 300 metrów. Autonomiczność 70 dni pozwala na patrolowanie rozległej ZEE Brazylii oraz osłonę infrastruktury naftowej.
Uzbrojenie okrętów obejmuje ciężkie torpedy F21 oraz pociski przeciwokrętowe Exocet SM39 Block 2 Mod 2. Na wyposażeniu znajdują się sonary Thales TSM 2233 Eledone oraz flankowe TSM 2253, połączone w systemie S-Cube. Zapas uzbrojenia wynosi 18 sztuk. Naval Group dostarczyła zintegrowany system walki SUBTICS oraz wyrzutnie środków zakłócających torped Canto. Okręt wyposażono w peryskop ataku Safran Series 20 i komplet sonarów Thales tworzących system S-Cube, dzięki czemu jednostka zachowuje pełną świadomość sytuacyjną podczas działań podwodnych.
Nowe okręty podwodne w systemie bezpieczeństwa morskiego Brazylii
Wodowanie Almirante Karam pozwala tym samym na rozpoczęcie prób portowych, później morskich, co w połączeniu z wejściem do służby S42 Tonelero wzmacnia potencjał brazylijskiej floty w sposób wymierny. Modernizacja sił podwodnych wpisuje się też w szerszą transformację Marinha do Brasil, która konsekwentnie odbudowuje swoje zdolności morskie.
PROSUB zapewnia przewagę nie tylko w wymiarze taktycznym, lecz także przemysłowym. Brazylia przechodzi od roli odbiorcy technologii do państwa zdolnego do samodzielnej budowy i utrzymania okrętów podwodnych w całym cyklu życia.
