Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Niemiecka marynarka odwiedziła Polskę: fregata i okręt podwodny zawinęły do Gdyni
Cztery niemieckie okręty zawinęły w miniony weekend do portu w Gdyni. Wśród nich znalazł się okręt podwodny U 31, pierwsza z serii jednostek typu 212A.
Niemiecki zespół okrętów wszedł do Gdyni w ramach rejsu szkolno-bojowego po Bałtyku w celu odpoczynku załóg i uzupełnienia zapasów. Poza U31, w jego składzie znalazły się fregata rakietowa Hessen typu 214, okręt baza Fehrmarn oraz jednostka badawcza Planet.
Okręt podwodny oraz okręt baza zacumowały w centralnym miejscu Gdyni, przy skwerze Kościuszki i mogły być podziwiane przez mieszkańców miasta i turystów przez cały weekend. Pozostałe dwa okręty nawodne zacumowały przy nabrzeżach Polskim i Francuskim.
Najwięcej uwagi przykuwał U31, którego zaraz po wejściu zatankowano ciekłym tlenem, służącym do zasilania układu napędowego niezależnego od powietrza (AIP). To ciekawe wydarzenie dowiodło nie tylko łatwości procesu napełniania systemu AIP, ale potwierdziło zapewnienia producenta okrętu o całkowitym bezpieczeństwie tego procesu. Dowódca rejsu, kmdr por. Manfred Grabienski wyjaśnił, że taką operację można przeprowadzić sprawnie w każdym porcie, nie potrzebna jest żądna specjalna infrastruktura. Zakontraktowana firma zapewnia cysternę z ciekłym tlenem i natychmiast może przystąpić do tankowania systemu.
Zobacz też: Stocznia Wojenna podpisuje nowe kontrakty i wraca do produkcji cywilnej.
Warto podkreślić, że rząd niemiecki oferuje Polsce użyczenie do czasu zakupu nowych okrętów podwodnych dla Marynarki Wojennej 1-2 okrętów typu 212A, a kolejna ich generacja, określana jako typ 212CD, oferowana jest naszej flocie przez niemiecki holding stoczniowy thyssenkrupp Marine Systems w ramach programu Orka. Okręty miałyby zastąpić wychodzące już ze służby ponad 50 letnie okręty podwodne Kobben.
U31 nie był dostępny dla zwiedzających, jednak niemiecka Marynarka Wojenna zezwoliła na obejrzenie wnętrza jednostki kilku dziennikarzom. W środku imponuje zarówno przestrzeń, jak i nowoczesność. Na głównym stanowisku dowodzenia może pracować do 12 oficerów i podoficerów. Załoga okrętu liczy 27 osób, w tym kobieta w stopniu kapitana. Jak zapewniają niemieccy podwodniacy, okręt jest bardzo cichy w działaniu, co w połączeniu z parametrami konstrukcyjnymi gwarantuje minimalizację jego pól fizycznych oraz umożliwia przebywanie w pełnym zanurzeniu do 21 dni. Okręt tego typu, o numerze burtowym U32, przeszedł kilka lat temu w pełnym zanurzeniu z Europy do USA w ciągu 18 dni. Rekord ten nie został jak dotąd pobity przez okręty wyposażone w system AIP innych producentów.
Zobacz też: thyssenkrupp Marine Systems blisko budowy fregat dla Egiptu.
Okręty podwodne typu 212A zostały zaprojektowane jako jednostki do działań zarówno w płytkich wodach Bałtyku jak i na wodach otwartych, także w warunkach zagrożenia minowego. Stąd niewielkie gabaryty okrętu i jego kadłub mocny zbudowany ze stali niemagnetycznej. Konkurentami niemieckiej konstrukcji są jednostki ze Szwecji i Francji.
Towarzyszący U31 okręt baza Fehrmarn, to druga pod względem wieku, po żaglowcu szkolnym Gorch Fock, jednostka Deutsche Marine, która w tym roku obchodziła swoje 51 urodziny. Rówieśnik naszych Kobbenów służy jako okręt zaopatrzeniowy, baza materiałowa, stanowisko dowodzenia zespołu oraz lodołamacz torujący drogę do portu okrętom podwodnym.
Fregata rakietowa Hessen reprezentuje typ 214 Sachsen i jest najmłodszą jednostką z serii trzech okrętów tego typu znajdujących się we flocie Deutsche Marine. Hessen weszła do służby w 2006 roku, a jej głównym przeznaczeniem jest obrona przeciwlotnicza zespołu okrętów, a także zwalczanie okrętów nawodnych i podwodnych. Fregaty typu Sachsen mają wyporność pełną wynoszącą 5 690t, długość maksymalną 143,00 m i szerokość 17,44 m. Okręt jest wyposażony w nowoczesny bojowy system zarządzania walką oraz szerokie spektrum sensorów i wyrafinowanych efektorów, w tym rakiety SM2. Okręt nie był dostępny dla zwiedzających, podobnie jak cumujący nieopodal statek badawczy Planet. Przeznaczeniem tej jednostki jest szerokie spektrum zadań badawczych związanych z hydrologią. Jednostka wyszła z Gdyni już w sobotę.
Zobacz też: Zamieszanie na Antypodach: nerwowe negocjacje w sprawie okrętów podwodnych.
Fregata Hessen opuściła Gdynię w niedzielę, zaś okręt podwodny oraz okręt baza odcumowały od skweru Kościuszki dopiero w poniedziałek, udając się w kolejny dwutygodniowy rejs szkoleniowy w wodach Bałtyku. Na jego pokładzie odbędzie się egzamin końcowy przyszli oficerowie wachtowi okrętów podwodnych, którzy w ten sposób zakończą dwunastomiesięczny kurs specjalistyczny w Centrum Szkolenia Okrętów Podwodnych w Eckernförde. Od dwóch lat, w kursach tych uczestniczą również polscy oficerowie.
Podpis: tz
Marynarka wojenna – więcej wiadomości na ten temat znajdziesz tutaj.
Powiązane wpisy
PGE Baltica – najważniejsze wydarzenia 2025 roku
W 2025 roku PGE Baltica skoncentrowała się na przejściu od etapu planowania do realnych prac przygotowawczych w realizowanych przez siebie projektach morskich farm wiatrowych. Rok ten przyniósł znaczny postęp w obszarze budowy infrastruktury przyłączeniowej, zaplecza portowo-serwisowego oraz produkcji kluczowych komponentów przeznaczonych do instalacji zarówno na morzu, jak i na lądzie.
W artykule
Początek tego roku był dla PGE Baltica jednym z najważniejszych momentów całego roku. W styczniu podjęta została ostateczna decyzja inwestycyjna (FID) dla projektu Baltica 2, realizowanego przez PGE wspólnie z Ørsted. Decyzja ta potwierdziła gotowość projektu do realizacji i otworzyła drzwi do etapu prac budowlanych.
Fot. PGE Baltica Istotnym elementem tego roku były także prace przy infrastrukturze przyłączeniowej. W gminie Choczewo na terenie niemal 13 hektarów powstaje lądowa stacja transformatorowa, której zadaniem będzie wyprowadzenie mocy z morskich farm i przekazanie energii elektrycznej do Krajowej Sieci Elektroenergetycznej. Rozpoczęły się tam też prace związane z realizacją bezwykopowych przewiertów HDD, które umożliwią połączenie morskiej i lądowej części systemu kablowego Baltica 2. Jest to jeden z najbardziej złożonych technicznie etapów inwestycji, realizowany z wykorzystaniem nowoczesnych technologii minimalizujących ingerencję w środowisko.
Pod koniec roku zrealizowano również dostawy kluczowych urządzeń na teren budowy lądowej stacji transformatorowej Baltica 2, w tym transformatorów mocy, co potwierdziło wejście infrastruktury przyłączeniowej w etap prac wykonawczych. Trwa wyposażenie budynków rozdzielni. Gotowe są już m.in. bramki mostów szynowych, które pozwolą na połączenie stacji z KSE. Testowanie i uruchomienie lądowej stacji zaplanowano na lata 2026 i 2027.
Budowa infrastruktury – od planów do realizacji
Rok 2025 minął pod znakiem produkcji komponentów dla farmy Baltica 2. Zakłady produkcyjne opuściły pierwsze partie monopali, a w polskich zakładach trwała produkcja dodatkowych elementów stalowych niezbędnych do wyposażenia fundamentów. Równolegle prowadzono montaż kluczowych komponentów morskich stacji elektroenergetycznych, w tym transformatorów.
Tego typu działania potwierdziły, że projekty realizowane z udziałem PGE Baltica weszły w fazę nieodwracalnej realizacji, w której decyzje inwestycyjne znajdują bezpośrednie przełożenie na fizyczną infrastrukturę. Dla dużej spółki energetycznej oznacza to jednocześnie potwierdzenie stabilności finansowania oraz gotowości całego łańcucha dostaw do realizacji zadań zgodnie z harmonogramem.
W tym ujęciu rok 2025 należy postrzegać jako moment rozpoczęcia właściwej budowy projektów offshore wind, w którym planowanie przeszło w produkcję, montaże i prace wykonawcze. Prace przygotowawcze w ramach projektu Baltica 2 na morzu objęły operację przesuwania głazów z lokalizacji przyszłych turbin oraz trasy przebiegu podmorskich kabli. Dopełnieniem tych prac było torowanie rowów w dnie morskim, w którym kable zostaną ułożone. To właśnie ta zmiana charakteru działań stanowi jeden z kluczowych elementów rocznego bilansu PGE Baltica.
Fot. PGE Baltica Zaangażowanie krajowego przemysłu i łańcucha dostaw
Rok 2025 był okresem uruchomienia lokalnego zaplecza przemysłowego dla projektów realizowanych przez PGE Baltica. W Polsce rozpoczęto produkcję i prefabrykację kluczowych elementów konstrukcyjnych, w tym komponentów stalowych przeznaczonych dla fundamentów morskich oraz elementów morskich stacji elektroenergetycznych. W realizację tych zadań zaangażowane zostały krajowe zakłady produkcyjne oraz wykonawcy działający na rzecz sektora offshore wind. Klatki anodowe i tzw. boat landingi produkuje w Trójmieście Grupa Przemysłowa Baltic, a podwieszane wewnętrzne platformy Smulders w zakładach w Żarach, Łęknicy i Niemodlinie. Polscy wykonawcy pracują przy budowie infrastruktury przyłączeniowej – Polimex Mostostal jest współkonsorcjantem GE przy budowie lądowej stacji transformatorowej, a przewiert HDD łączący morską i lądową część kabli realizuje konsorcjum krajowych firm ROMGOS Gwiazdowscy i ZRB Janicki.
Udział polskich firm objął zarówno wytwarzanie elementów konstrukcyjnych, jak i prace związane z montażem oraz przygotowaniem wyposażenia dla morskich stacji elektroenergetycznych i systemów fundamentowych. Działania te potwierdziły gotowość krajowego łańcucha dostaw do obsługi inwestycji o dużej skali i wysokim stopniu złożoności technicznej.
Zaangażowanie krajowego przemysłu miało znaczenie strategiczne z punktu widzenia całego projektu. Wzmocniło zaplecze wykonawcze niezbędne do dalszej realizacji morskich farm wiatrowych, wpisało inwestycję w krajowy system bezpieczeństwa energetycznego oraz stworzyło trwałe powiązania pomiędzy projektem a regionami nadmorskimi i zapleczem przemysłowym. W tym ujęciu rok 2025 należy traktować jako moment faktycznego uruchomienia lokalnego łańcucha dostaw dla projektów PGE Baltica. Dodatkowo spółka z Grupy PGE poważnie myśli już o zwiększeniu udziału krajowych dostawców w II fazie rozwoju offshore wind w Polsce. Jednym ze sposobów na osiągnięcie wyższych celów local content jest współpraca z polskimi przedsiębiorstwami, w tym z branżą stoczniową, przy planowaniu budowy specjalistycznej floty do budowy i obsługi morskich farm wiatrowych.
Zaplecze eksploatacyjne – Ustka i Gdańsk jako trwały element systemu
W 2025 roku Ustka weszła w fazę rzeczywistej realizacji jako zaplecze eksploatacyjne dla projektów PGE Baltica. W połowie roku na terenie portowym rozpoczęły się prace budowlane związane z powstaniem bazy operacyjno-serwisowej, obejmujące wznoszenie obiektów O&M oraz dostosowanie infrastruktury nabrzeżowej do obsługi jednostek serwisowych. Zakres robót miał charakter techniczny i funkcjonalny, podporządkowany przyszłej obsłudze morskiej farmy wiatrowej w całym cyklu jej eksploatacji.
Fot. PGE Baltica Budowa bazy w Ustce oznacza trwałe zakotwiczenie projektu w konkretnym porcie i stworzenie stałej obecności operacyjnej na wybrzeżu. Jest to rozwiązanie projektowane z myślą o wieloletnim horyzoncie działania, obejmującym bieżącą obsługę, utrzymanie oraz zarządzanie infrastrukturą morską. W podsumowaniu 2025 roku Ustka funkcjonuje więc jako element systemu eksploatacyjnego morskiej energetyki wiatrowej, a nie jako jednorazowa lub lokalna inwestycja. Tę inwestycję realizuje KB DORACO, a obiekt posłuży w pierwszej kolejności morskiej farmie wiatrowej Baltica 2 – wspólnemu projektowi PGE i Ørsted. Ale PGE Baltica zwraca uwagę na potencjał Ustki do wykorzystania przy kolejnych projektach offshore wind.
Równolegle na terenie portu Gdańsk na obszarze Baltic Hub powstaje nowoczesny terminal instalacyjny, który zostanie wykorzystany przy fazie instalacji turbin Baltica 2. Generalnym wykonawcą terminalu jest sopockie NDI. Niezależnie od wykorzystania do własnych potrzeb PGE i Ørsted udostępnią na podstawie umowy dzierżawy przestrzeń gotowego terminalu innemu budowanemu projektowi – Ocean Winds.
Sukces projektu PGE Baltica w pierwszej aukcji offshore
W pierwszej w polskiej historii aukcji mocy dla morskich farm wiatrowych kontrakt różnicowy uzyskał projekt Baltica 9. PGE Baltica równolegle prowadziła rozmowy o przejęciu sąsiadującego projektu realizowanego wcześniej przez RWE. Połączenie obu tych obszarów umożliwi zbudowanie do 2032 roku morskiej farmy wiatrowej o łącznej mocy ok. 1,3 GW. To zdecydowanie zbliży Grupę PGE do osiągniecia strategicznego celu 4 GW mocy zainstalowanej na morzu do 2035 roku.
Fot. PGE Baltica Priorytet realizacyjny zamiast działań miękkich
Dominującym kierunkiem aktywności PGE Baltica pozostaje realizacja projektów infrastrukturalnych, a nie działania o charakterze informacyjnym czy wizerunkowym. W centrum uwagi pozostają prace techniczne, budowlane i produkcyjne, bezpośrednio związane z przygotowaniem oraz realizacją morskich farm wiatrowych. Działania takie jak dyżury informacyjne, spotkania konsultacyjne czy inicjatywy komunikacyjne prowadzone m.in. w Ustce i Choczewie są niezbędnym uzupełnieniem realizowanych procesów.
Jednocześnie prowadzone są działania kadrowe podporządkowane potrzebom realizacyjnym projektów. Poszukiwanie specjalistów i rozbudowa zespołów mają charakter operacyjny i wynikają z wejścia projektów w kolejne etapy realizacji. Taki układ priorytetów potwierdza, że PGE Baltica funkcjonuje jako inwestor skoncentrowany na budowie, eksploatacji oraz długoterminowym zarządzaniu projektami morskiej energetyki wiatrowej.
Tym samym, ten rok potwierdził, że PGE Baltica wkroczyła w fazę rzeczywistej realizacji morskich farm wiatrowych. Był to czas, w którym decyzje administracyjne i kontraktowe zaczęły przekładać się na widoczne efekty prac w terenie – na placach budowy, w portach i zakładach produkcyjnych – przygotowując projekty do kluczowych etapów instalacyjnych zaplanowanych na kolejne lata.
Fot. PGE Baltica W 2026 w ramach projektu Baltica 2 rozpoczną się prace na morzu – przy instalacji fundamentów, morskich stacji transformatorowych i układaniu kabli. Po zakończeniu tych etapów nastąpi instalacja kabli połączeniowych między fundamentami turbin oraz morskimi stacjami transformatorowymi. Jednocześnie PGE Baltica zamierza intensywnie przystąpić do planów związanych z nowym przedsięwzięciem roboczo nazwanym Baltica 9+, a więc połączonymi obszarami Baltica 9 z kontraktem różnicowym z grudniowej aukcji i obszarem przejmowanym od RWE, które posiada prawo do kontraktu roznciowego jeszcze z I fazy. Na polskim Bałtyku zapowiada się jeszcze intensywniejszy rok.
