Wodowanie ostatniego okrętu LCS USS Pierre dla US Navy

5 sierpnia 2024 roku w stoczni Austal USA w Mobile w stanie Alabama miała miejsce uroczystość wodowania przyszłego USS Pierre (LCS 38). Jest to ostatni okręt typu Littoral Combat Ship (LCS), przeznaczony do służby w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych.

Proces wodowania USS Pierre i przygotowania do prób morskich

Ceremonia rozpoczęła się tradycyjnym przetoczeniem przyszłego USS Pierre (LCS 38) na pokład barki, należącej do Crowley Maritime Corporation. Następnie okręt został przetransportowany na dok pływający, gdzie przeprowadzono jego wodowanie. Po uzyskaniu zdolności pływania, USS Pierre został przeholowany do nabrzeża stoczniowego, gdzie rozpocznie się proces przygotowywania do prób morskich, zaplanowanych na ostatni kwartał bieżącego roku.

Zamówienie na budowę USS Pierre złożono 17 grudnia 2018 roku, a stępkę położono 16 czerwca 2023 roku. Chrzest odbył się 18 maja 2024 roku. Po podniesieniu bandery okręt zostanie przydzielony do 3. Dywizjonu w bazie marynarki wojennej w San Diego w Kalifornii.

Kontrowersyjna historia okrętów LCS

Program Littoral Combat Ship (LCS), pomimo początkowych ambicji, spotkał się z szeroką krytyką i nie spełnił wielu założeń. Zaprojektowane jako szybkie i wszechstronne jednostki do działań na wodach przybrzeżnych, LCS-y okazały się podatne na awarie i ograniczone w zakresie użyteczności bojowej. Wielu oficerów Marynarki Wojennej USA zgłaszało problemy z wydajnością, co prowadziło do wczesnego wycofywania niektórych okrętów ze służby, mimo że były stosunkowo nowe. Szeroko i szczegółowo pisaliśmy o tych kwestiach na naszym portalu.

Jednym z głównych problemów była niewystarczająca wytrzymałość i odporność jednostek, co czyniło je mało efektywnymi w konfrontacji z potencjalnymi przeciwnikami o zbliżonym poziomie uzbrojenia, jakim dysponują Chiny.

W odpowiedzi na wyzwania związane z programem LCS, Marynarka Wojenna USA rozpoczęła rozwój nowego programu Constellation, który ma zastąpić LCS-y jako kluczowe jednostki floty amerykańskiej. Początkowo LCS-y miały być szybkimi, modułowymi jednostkami bojowymi zdolnymi do realizacji szeregu misji od zwalczania min, zwalczanie szybkich i małogabarytowych celów powietrznych i nawodnych,  po walkę z okrętami podwodnymi. Krótko mówiąc, były to okręty wojenne zaprojektowane w celu stawienia czoła asymetrycznym zagrożeniom XXI wieku.

Ostatecznie jednak konfigurowalne moduły okazały się niepraktyczne, a jednostki wyposażono w niewystarczające uzbrojenie. Ich konstrukcja, oparta na szybkich promach z aluminiowymi kadłubami i napędem strumieniowym, sprawiała problemy eksploatacyjne. Przykładem tego był USS Coronado, który musiał być dodatkowo wyposażony w wyrzutnie Harpoon, co podkreślało ograniczenia tych okrętów jako samodzielnych jednostek bojowych na otwartym morzu.

Wodowanie USS Pierre stanowi symboliczny koniec jednego z najbardziej kontrowersyjnych programów US Navy, który mimo swoich wad dostarczył wielu cennych lekcji dotyczących rozwoju przyszłych jednostek bojowych​.

Autor: Mariusz Dasiewicz