Enter your email address below and subscribe to our newsletter

Wiatr, woda i ptaki – praca ornitologa przy morskich farmach wiatrowych

W ramach naszego cyklu artykułów na temat zawodów związanych z budową morskich farm wiatrowych, przybliżymy pracę ornitologa.

Ornitolog przy budowie Morskich Farm Wiatrowych 

Ornitolog jest jednym z niezbędnych ekspertów w procesie realizacji projektów morskich farm wiatrowych. To właśnie ornitolodzy są tymi, którzy dysponują niezbędną wiedzą i doświadczeniem pozwalającym na ocenę wpływu takich inwestycji na populacje ptaków i ich siedliska.

Etap planowania z ornitologiem

Etap planowania i projektowania farmy wiatrowej to czas, kiedy rozpoczyna się praca ornitologa. Musi on przeprowadzić niezbędne badania ornitologiczne, które umożliwią ocenę obecności, aktywności różnorodnych gatunków ptaków, jak również zidentyfikowanie potencjalnych zagrożeń dla nich, związanych z realizacją inwestycji, a także określenie sposobu minimalizacji tych zagrożeń.

Aby pracować jako ornitolog, musisz spełniać kilka kryteriów: 

  • Edukacja: Zazwyczaj wymagane jest wykształcenie wyższe na kierunkach związanych z biologią, ekologią, ochroną środowiska lub podobnych. Wielu ornitologów ma tytuł magistra, a często nawet doktora w dziedzinie ornitologii lub pokrewnych dziedzin.
  • Doświadczenie: Doświadczenie w pracy terenowej z ptakami jest niezbędne. Może to obejmować praktyki, wolontariat czy staże, które umożliwiły obserwację, badanie i zrozumienie zachowań ptaków, ich siedlisk i migracji. Szczególnie istotne jest doświadczenie w wykonywaniu obserwacji na morzu lub z jednostek pływających, bowiem specyfika tej pracy istotnie różni się od obserwacji na lądowych. 
  • Umiejętności techniczne: Ornitolog zajmujący się monitorowaniem ptaków na obszarach morskich farm wiatrowych potrzebuje specjalistycznego wyposażenia do obserwacji. Obejmuje to między innymi radary do śledzenia ruchów ptaków na dużych odległościach, specjalistyczne kamery do dokładnych obserwacji oraz urządzenia do nagrywania dźwięków, radary ornitologiczne, a także techniki i ich specyfikę, bowiem wyniki i jakość obserwacji na morzu jest silnie od nich uzależniona. Z uwagi na pracę w środowisku morskim i trudności związane z obserwacją ptaków na morzu musi znać specyfikę jednostek pływających lub samolotów w przyszłości również dronów, aby odpowiednio zaplanować i wykonać badania. Choć nie zawsze sam zajmuje się analizą zgromadzonych danych, powinien potrafić dostarczyć je w odpowiedniej formie analitykowi, który przy pomocy specjalistycznego oprogramowania i z użyciem zaawansowanych modeli statystycznych przeprowadza obliczenia, które finalnie są intepretowane przez ornitologa co wymaga również od niego znajomości procedur analitycznych. Z uwagi na ciągły rozwój technologii w zakresie badań ptaków niezbędna będzie wiedza i umiejętność wykorzystania coraz to nowszych narzędzi i urządzeń pomagających zoptymalizować pracę. Współpraca pomiędzy ornitologiem, a analitykiem jest kluczowa dla uzyskania pełnego obrazu wpływu morskich farm wiatrowych na populacje ptaków.
  • Umiejętności analityczne: Ornitolog musi być w stanie analizować i interpretować dane, które zgromadził co wymaga solidnej wiedzy z zakresu statystyki i badań naukowych.
  • Kondycja fizyczna: Praca ornitologa na morskich farmach wiatrowych wymaga dobrej kondycji fizycznej oraz zdolności do pracy w zmiennych warunkach pogodowych. Zadania mogą obejmować długotrwałe pobyty na jednostkach badawczych na morzu, obserwacje w trudnych warunkach oraz przemieszczanie się między różnymi punktami obserwacyjnymi. Wysoka dyspozycyjność jest kluczowa, ponieważ warunki do badań są zmiennne i często trudno je zaplanować z dużym wyprzedzeniem. Ornitolog musi być gotowy do szybkiego wyjazdu i możliwości spędzenia kilku dni na morzu w celu przeprowadzenia badań.
  • Znajomość gatunków ptaków: Kluczowa dla ornitologa jest kompleksowa wiedza o gatunkach ptaków występujących w rejonie planowanej inwestycji. Wiedza ta powinna obejmować nie tylko rozpoznawanie poszczególnych gatunków, ale także zrozumienie ich zachowań, zwyczajów pokarmowych, cyklów życiowych oraz migracji. Znajomość zagrożeń, które wpływają na różne gatunki, jest równie ważna. Dodatkowo, ornitolog powinien być przygotowany do współpracy z analitykami i innymi specjalistami, aby efektywnie przekazywać zebrane dane i wspólnie interpretować wyniki analiz.
  • Współpraca zespołowa: W obliczu skomplikowanych analiz oraz złożoności oddziaływań w ekosystemie, ornitolog musi potrafić efektywnie współpracować z analitykami, specjalistami od modelowania komputerowego oraz kolegami ornitologami zaangażowanymi w projekt. Umiejętność komunikacji oraz współpracy w zespołach jest kluczowa.
  • Certyfikaty i Licencje: w kontekście morskich farm wiatrowych: W zależności od regionu i specyfiki projektu związanego z morskimi farmami wiatrowymi, mogą być wymagane specjalne certyfikaty lub licencje. Na przykład, w niektórych miejscach może być potrzebna licencja na obrączkowanie ptaków lub na prowadzenie badań w strefach chronionych przybrzeżnych obszarów. W związku z częstą pracą na jednostkach pływających ornitolog powinien posiadać odpowiednie przeszkolenia umożliwiające pracę na takich jednostkach.
  • Pasja i cierpliwość: w kontekście morskich farm wiatrowych: Przy realizacji projektów związanych z morskimi farmami wiatrowymi, ornitolodzy mają kluczowe zadanie monitorowania ptaków i ich aktywności w obszarach inwestycji. Dlatego pasja do nauki o ptakach oraz cierpliwość w trakcie długotrwałych, szczególnie w specyficznych warunkach morskich, jest nieoceniona.
  • Znajomość języków obcych: W pracy naukowej bardzo często wymagana jest biegła znajomość języka angielskiego, który jest lingua franca świata nauki. Może być też przydatna znajomość innych języków, zwłaszcza jeśli planujesz prowadzić badania w różnych krajach.

Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/zawody-przyszlosci-praca-operatorow-przy-morskich-farmach-wiatrowych/

Specjalizacje w ornitologii

Należy podkreślić, że ornitologia to dziedzina o szerokim zakresie badań. W tym kontekście, niektórzy specjaliści mogą skupiać się na konkretnych gatunkach czy grupach ptaków, takich jak sowy czy ptaki siewkowe. Inni zaś dostosowują swoje badania do specyficznych potrzeb związanych z budową morskich farm wiatrowych.

Metodologia pracy ornitologa: od monitoringu do analizy

Zadania, które na co dzień wykonuje ornitolog, rozpoczynają się od przygotowania metodyki monitoringu. Chodzi o to, aby zebrane dane spełniały założone cele badawcze. W szczególności mają one tworzyć bazę danych, na podstawie której można przeprowadzać rzetelne analizy i obliczenia. Na pokładzie jednostki badawczej, ornitolodzy przeprowadzają obserwacje ptaków migrujących, korzystając z lornetek oraz specjalistycznego radaru ornitologicznego. Ten zaawansowany system pozwala na automatyczne rejestrowanie przemieszczeń ptaków, dzięki czemu ornitolodzy mogą w czasie rzeczywistym obserwować trasy i wysokości przelotów ptaków i analizować ich zachowania oraz trasy migracyjne.

Ornitolog jako kluczowy członek zespołu projektowego

Ornitolodzy mogą specjalizować się w określonych grupach ptaków lub obszarach ich występowania. Ich badania obejmują takie zagadnienia, jak klasyfikacja gatunków (taksonomia), anatomia, cykle życiowe i ich związki z ekologią, a także ochrona gatunków zagrożonych wymarciem. W kontekście morskich farm wiatrowych, kluczową rolą ornitologa jest nie tylko monitorowanie i analiza wpływu tych struktur na populacje ptaków, ale przede wszystkim określenie we współpracy z działami technicznymi efektywnych i precyzyjnych działań mitygujących, które należy wdrożyć po wnikliwej analizie uzyskanych wyników.

Czytaj też: https://portalstoczniowy.pl/zawody-przyszlosci-praca-inspektorow-przy-morskich-farmach-wiatrowych/

Działania mitygacyjne w kontekście ochrony ptaków

Ornitolog jest aktywnie zaangażowany na różnych etapach realizacji projektu morskiej farmy wiatrowej – od fazy planowania przedsięwzięcia, przez budowę, eksploatację, aż po etap likwidacji farmy. Polega to na prowadzeniu regularnych wizyt w określonych interwałach czasowych, np. średnio raz w miesiącu. Jego zadaniem jest monitorowanie sytuacji ptaków oraz identyfikowanie ewentualnych zagrożeń. Na podstawie swoich obserwacji może proponować działania mitygacyjne, takie jak: optymalizacja położenia turbin, ograniczenie ich pracy w kluczowych okresach dla ptaków czy zastosowanie technologii odstraszania ptaków (np. dźwiękowe sygnały czy specjalne oświetlenie). Wszystko po to, by minimalizować wpływ farmy na populacje ptaków. 

Ornitologia w kontekście trwałości i ekologii morskich farm wiatrowych

Morskie farmy wiatrowe to projekt o wielowymiarowym charakterze. Już na etapie planowania i projektowania istotne jest uwzględnienie kwestii związanych z ekologią. Ornitolog, jako nieodzowny członek zespołu projektowego, dba o to, aby rozwój technologiczny szedł w parze z troską o środowisko naturalne, szczególnie populacje ptaków. Jego rola nie kończy się z zakończeniem budowy – kontynuuje monitorowanie, aby zapewnić minimalizację oddziaływania farmy na środowisko ptasie. W ten sposób ornitologia staje się zawodem przyszłości, łączącym innowacyjność inżynierii z odpowiedzialnością ekologiczną i przyczyniając się do zrównoważonego rozwoju energetyki wiatrowej na morzu.

Autor: Mariusz Dasiewicz

Offshore / Portal Stoczniowy
Udostępnij ten wpis

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

  • Podwójna uroczystość brazylijskich okrętów podwodnych typu Scorpène

    Podwójna uroczystość brazylijskich okrętów podwodnych typu Scorpène

    26 listopada brazylijska Marinha do Brasil osiągnęła kolejny etap długofalowej przebudowy swoich zdolności podwodnych. Uroczystość w Itaguaí tego dnia połączyła dwa wydarzenia: wodowanie czwartego okrętu podwodnego z rodziny Scorpène – S43 Almirante Karam – oraz wcielenie do służby S42 Tonelero.

    Almirante Karam jest pierwszym okrętem całkowicie zbudowanym w Brazylii. Jednostka stanowi rozwinięcie rodziny Scorpène i wyróżnia się kadłubem dłuższym o około pięć metrów względem wariantu bazowego. Jej budowa potwierdza, że brazylijski przemysł potrafi samodzielnie prowadzić produkcję zaawansowanych okrętów podwodnych, od formowania blach, przez skomplikowane prace spawalnicze, po integrację systemów pokładowych.

    PROSUB – fundament niezależności przemysłowej

    Ale aby takie prace można było wykonywać w tych zakładach stoczniowych, niezbędnym było stworzenie pełnego zaplecza technicznego oraz kompetencyjnego. Tu właśnie pojawia się PROSUB – brazylijski program budowy sił podwodnych, rozwijany od 2008 roku we współpracy z francuskim koncernem stoczniowym Naval Group. To przedsięwzięcie ukształtowało całą infrastrukturę niezbędną do projektowania, budowy i obsługi nowoczesnych okrętów podwodnych.

    W jego ramach powstała stocznia, baza dla jednostek podwodnych oraz zakład produkcyjny, który wraz z programem szkoleniowym stworzył dla Brazylii kompletny łańcuch kompetencji technologicznych. Ponad 250 specjalistów przeszło szkolenia we Francji, obejmujące spawalnictwo, obróbkę kadłubów, instalacje rurociągów oraz elektrykę okrętową. Dziś ICN w Itaguaí dysponuje zapleczem pozwalającym na samodzielne prowadzenie produkcji, integracji oraz prób systemowych, co czyni ten ośrodek jednym z najważniejszych punktów rozwoju przemysłu okrętowego w regionie.

    Rozbudowana infrastruktura w stanie Rio de Janeiro pełni funkcję centrum kompetencyjnego brazylijskiej marynarki. Jednocześnie stanowi zaplecze dla kluczowego projektu strategicznego – budowy pierwszego w historii Brazylii okrętu podwodnego o napędzie jądrowym, SN-10 Álvaro Alberto.

    Po raz pierwszy w Brazylii przeprowadzono dwie uroczystości związane z programem PROSUB jednego dnia, co dobrze pokazuje skalę przedsięwzięcia i tempo prac w Itaguaí.

    Priorytet: pierwszy atomowy okręt Brazylii

    Prace nad SN-10 postępują wolniej, niż pierwotnie zakładano. Jednostka ma zostać zwodowana w 2034 roku – dekadę później niż planowano. Opóźnienia wynikają przede wszystkim z presji budżetowej i ograniczeń systemowych, które towarzyszą budowie infrastruktury do obsługi napędu jądrowego i docelowego opanowania cyklu paliwowego.

    Niezależnie od wyzwań projekt SN-10 pozostaje dla Brasílii kluczowy. Okręt ma stać się filarem odstraszania strategicznego, wzmacniając autonomię państwa w obszarze bezpieczeństwa morskiego oraz kontroli akwenów o znaczeniu gospodarczym.

    Riachuelo – charakterystyka brazylijskich Scorpène

    Okręty typu Riachuelo stanowią rozwinięcie konstrukcji Scorpène i zostały zaprojektowane jako nowoczesne jednostki zdolne do długotrwałego działania w wodach o rozbudowanej linii brzegowej. Dysponują załogą liczącą łącznie 42 marynarzy, wypornością podwodną 2000 ton, długością około 72 metrów i operacyjnym zanurzeniem do 300 metrów. Autonomiczność 70 dni pozwala na patrolowanie rozległej ZEE Brazylii oraz osłonę infrastruktury naftowej.

    Uzbrojenie okrętów obejmuje ciężkie torpedy F21 oraz pociski przeciwokrętowe Exocet SM39 Block 2 Mod 2. Na wyposażeniu znajdują się sonary Thales TSM 2233 Eledone oraz flankowe TSM 2253, połączone w systemie S-Cube. Zapas uzbrojenia wynosi 18 sztuk. Naval Group dostarczyła zintegrowany system walki SUBTICS oraz wyrzutnie środków zakłócających torped Canto. Okręt wyposażono w peryskop ataku Safran Series 20 i komplet sonarów Thales tworzących system S-Cube, dzięki czemu jednostka zachowuje pełną świadomość sytuacyjną podczas działań podwodnych.

    Nowe okręty podwodne w systemie bezpieczeństwa morskiego Brazylii

    Wodowanie Almirante Karam pozwala tym samym na rozpoczęcie prób portowych, później morskich, co w połączeniu z wejściem do służby S42 Tonelero wzmacnia potencjał brazylijskiej floty w sposób wymierny. Modernizacja sił podwodnych wpisuje się też w szerszą transformację Marinha do Brasil, która konsekwentnie odbudowuje swoje zdolności morskie.

    PROSUB zapewnia przewagę nie tylko w wymiarze taktycznym, lecz także przemysłowym. Brazylia przechodzi od roli odbiorcy technologii do państwa zdolnego do samodzielnej budowy i utrzymania okrętów podwodnych w całym cyklu życia.