Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter
Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Atak piracki na tankowiec „BITU River” u wybrzeży Afryki Środkowej
W nocy z 17 na 18 marca doszło do ataku pirackiego na tankowiec BITU River u wybrzeży Afryki Środkowej. Na pokład jednostki weszło trzech uzbrojonych napastników, którzy oddali strzały w kierunku załogi. Nie zdołali jednak przejąć kontroli nad statkiem. Po incydencie jednostka skierowała się do portu Owendo w Gabonie.
W artykule
Atak piracki na BITU River. Próba przejęcia zakończona niepowodzeniem
Organizacja Maritime Domain Awareness for Trade – Gulf of Guinea (MDAT-GoG) ogłosiła alarm po otrzymaniu raportu o ataku pirackim na niezidentyfikowany początkowo tankowiec, około 40 mil morskich na południowy wschód od Santo Antonio na wyspie Príncipe, należącej do Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. Zgodnie z informacjami przekazanymi przez MDAT-GoG, po pewnym czasie piraci opuścili jednostkę odpływając na swojej łodzi w kierunku wybrzeża Libreville w Gabonie – prawdopodobnie w poszukiwaniu schronienia.
Zaatakowanym statkiem okazał się BITU River, tankowiec pływający pod banderą Panamy, obsługiwany przez firmę Rubis Asphalt, specjalizującą się w dystrybucji bitumu (płynnego asfaltu) na rynkach Afryki Zachodniej i Środkowej. Jednostka o nośności 15 500 DWT została zbudowana w 2022 roku w Chinach i jest piątym tankowcem we flocie tego operatora. Statek mierzy 145 metrów długości i jest obsługiwany przez 14-osobową załogę.
Z danych AIS wynika, że BITU River opuścił kotwicowisko w Lome (Togo) 15 marca o godzinie 13:59 UTC, kierując się pierwotnie do portu w Douali (Kamerun), na pokładzie którego znajdował się ładunek bitumu dla odbiorców w Afryce Zachodniej i Środkowej. Według raportów, w nocy z 17 na 18 marca na pokład jednostki udało się wejść trzem uzbrojonym piratom którzy oddali strzały. Nie wiadomo jednak, kiedy dokładnie doszło do wymiany ognia. Natomiast podano, że oficer ds. ochrony armatora poinformował MDAT-GoG, że napastnikom nie udało się przejąć kontroli nad tankowcem, w wyniku czego opuścili pokład. Brakuje również informacji, czy doszło do grabieży lub porwania załogi.
Po incydencie tankowiec zmienił kurs i 18 marca o godzinie 19:44 czasu lokalnego wszedł na kotwicowisko portowe Owendo w Gabonie w celu schronienia. Dane AIS potwierdzają, że jednostka znajduje się obecnie w rejonie Zatoki Gwinejskiej (19.03 godz. 14.50). Jej obecny status to „At Anchor”.
Rosnące zagrożenie pirackie w Zatoce Gwinejskiej
MDAT-GoG przypomina, że do podobnego incydentu doszło w tej samej strefie w dniach 21–22 grudnia 2024 roku, kiedy załoga innego statku schroniła się w tzw. cytadeli. Jest to specjalnie przygotowane pomieszczenie na statku, przeznaczone do ukrycia się załogi w przypadku ataku pirackiego. Zazwyczaj znajduje się w maszynowni lub innej wzmocnionej części jednostki. W cytadeli załoga może bezpiecznie oczekiwać na pomoc, mając dostęp do zapasów, łączności i podstawowego wyposażenia niezbędnego do przetrwania w warunkach odizolowania. Kolejne aktywności pirackie miały miejsce u wybrzeży Gwinei Równikowej i Gabonu, w tym atak na kuter rybacki pod koniec stycznia tego roku.
Martin Kelly, szef doradztwa w firmie EOS Risk Group, wskazuje, że region ten staje się „nowym obszarem zdominowanym przez piratów z Afryki Zachodniej”. Od początku 2024 roku piraci weszli na pokład sześciu statków w tym regionie. W trzech przypadkach uprowadzili łącznie 14 członków załogi.
Autor: Mariusz Dasiewicz
Powiązane wpisy
-
EDINAF – kierunek w stronę cyfryzacji europejskich okrętów wojennych
27 listopada w Ferrolu zakończono obrady projektu EDINAF – jednej z kluczowych inicjatyw Europejskiego Funduszu Obronnego poświęconych stworzeniu wspólnej architektury cyfrowej dla przyszłych europejskich okrętów wojennych.
W artykule
Architektura przeznaczona dla nowej generacji europejskich okrętów
Opracowywana architektura została zdefiniowana jako fundament dla jednostek, które powstaną w kolejnych latach, ponieważ projekt nie zakłada dostosowywania istniejących okrętów do nowego standardu.
Trzyletnie prace, prowadzone pod przewodnictwem Navantii, podsumowano w ośrodku COEX Digital Twin, który stanowi centrum kompetencyjne w dziedzinie bliźniaków cyfrowych. W spotkaniu udział wzięli przedstawiciele głównych firm europejskiego przemysłu obronnego, Komisji Europejskiej oraz delegacje siedmiu marynarek wojennych.
EDINAF łączy 31 partnerów z ośmiu państw, koncentrując się na pełnej zgodności systemów, odporności cyfrowej oraz integracji z przyszłą „naval combat cloud”.
Cyfrowa współpraca jednostki załogowej z bezzałogową
Jednym z kluczowych elementów spotkania była demonstracja techniczna z wykorzystaniem bezzałogowego pojazdu nawodnego Poniente. Ćwiczenie polegało na przeprowadzeniu operacji opartej o pełną integrację danych sensorycznych, systemów walki i rozwiązań logistycznych, które były przetwarzane w czasie rzeczywistym na pokładzie oraz w bazie lądowej.
Symulacja zakładała wykonanie inspekcji podejrzanej jednostki w estuarium Ferrol z użyciem Poniente. Równolegle system został poddany cyberatakowi, co pozwoliło ocenić odporność cyfrowej architektury na zakłócenia oraz zdolność do przywracania ciągłości działania po wystąpieniu krytycznych błędów.
Celem scenariusza było sprawdzenie, w jaki sposób EDINAF wspiera proces podejmowania decyzji, ogranicza ryzyko oraz optymalizuje wykorzystanie dostępnych sił w warunkach asymetrycznego środowiska operacyjnego.
Odporność cyfrowa – fundament przyszłej floty europejskiej
EDINAF należy do najbardziej złożonych projektów finansowanych przez Europejski Fundusz Obronny. W przedsięwzięciu uczestniczy 31 podmiotów z ośmiu państw: Hiszpanii, Belgii, Francji, Niemiec, Włoch, Niderlandów, Szwecji oraz Norwegii. Całość realizowana jest pod patronatem siedmiu europejskich resortów obrony. Projekt opiera się na trzech głównych filarach:
- zdefiniowanie referencyjnej architektury cyfrowej,
- opracowanie platformy umożliwiającej wdrażanie systemów zgodnie z przyjętym modelem,
- zapewnienie interoperacyjności pomiędzy marynarkami państw NATO.
Szczególny nacisk położono na zdolność do bezproblemowej współpracy systemów pochodzących od różnych producentów, odporność cyfrową na zagrożenia coraz bardziej złożone oraz integrację z tzw. „naval combat cloud”, która ma stać się kluczowym elementem przyszłej obrony kolektywnej.
Znaczenie EDINAF dla przyszłych europejskich okrętów wojennych
Podczas obrad określono kolejne kroki, które doprowadzą do pełnego wdrożenia opracowanej architektury. Rozwiązania wypracowane w ramach projektu mają w przyszłości stanowić podstawę cyfrową dla fregat, korwet, okrętów podwodnych oraz jednostek pomocniczych budowanych na potrzeby europejskich flot.
Jednolita platforma cyfrowa ma skrócić czas projektowania, zmniejszyć koszty i zwiększyć konkurencyjność europejskiego przemysłu, jednocześnie wzmacniając suwerenność technologiczną Europy w kluczowej domenie morskiej.
Zgromadzenie zakończono prezentacją mapy drogowej określającej działania przewidziane na rok 2026.
Źródło: Navantia
